Ιωάννα Τριανταφυλλίδου: «Ζορίστηκα ολόκληρη. Είναι σοκ»

Η ηθοποιός αποφάσισε να φύγει την στιγμή που στην Ελλάδα η καριέρα της πήγαινε πολύ καλά. Ωστόσο, εκείνη θέλησε να ρισκάρει και της βγήκε σε καλό.

«Στην Ελλάδα έχουμε ωραίους δημιουργούς και ανθρώπους με εξαιρετικές ιδέες. Στηριζόμαστε όμως μόνο σ'αυτό. Εννοείται πως η ιδέα είναι η αρχή. Από εκεί και πέρα όμως πώς μπορείς να την εξελίξεις, να την φωτίσεις, ώστε ν’ αποθεωθείς. Θυμάμαι πως συχνά, όταν είχαμε ένα ωραίο κείμενο, έλεγαν πως δεν χρειάζεται ιδιαίτερα σκηνικά, φώτα ή κοστούμια για ν' αναδειχθεί. Αρκούσε να βασιστείς αποκλειστικά στο καλό κείμενο. Πόσο καλύτερα όμως θα ήταν αν υπήρχαν και τα τέλεια σκηνικά και τα τέλεια κοστούμια; Στο Broadway είχα πιάσει τον εαυτό μου να ζηλεύει ακόμη και τα κοστούμια. Συγκεντρώνουν τους καλύτερους από κάθε ειδικότητα και το αποτέλεσμα είναι ασύλληπτο» εξήγησε στο Down Town και συνέχισε με το τι ήταν εκείνο που την ζόριζε.

«Νομίζω ότι ζορίστηκα ολόκληρη. Είναι σοκ!, Για μένα ήταν τεράστιο όνειρο το να βρίσκομαι εκεί, γι' αυτό και δεν πήγα με συγκεκριμένες απαιτήσεις. Ήμουν προετοιμασμένη για τη δυσκολία και το αβέβαιο του πράγματος. Πολλές φορές όμως σοκάρεσαι και με την απόρριψη, το ότι θα πας στις ακροάσεις και δεν θα σε πάρουν. Ο καθηγητής μας βέβαια, μας έλεγε πως η δουλειά του ηθοποιού είναι να κάνει ακρόαση. Το να πάρεις τον ρόλο είναι η εξαίρεση. Το έλεγε χιουμοριστικά. Όμως αυτό δεν είναι ψέμα. Είναι ένας τεράστιος λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι ηθοποιοί κάνουν διαρκώς μαθήματα, ώστε να παραμένουν ενεργοί και σύγχρονοι. Στην αρχή όμως το παίρνεις πολύ προσωπικά, λες «δεν τους αρέσω, δεν έκανα καλά τον ρόλο», ενώ μπορεί να μην κάνεις για τον συγκεκριμένο ρόλο. Γι’ αυτό η επιτυχία είναι να κάνεις μια καλή ακρόαση, να τους αρέσεις ώστε να σε ξανακαλέσουν για κάτι που σου ταιριάζει. Επίσης χρειάζεται χρόνος για να σ' εμπιστευτούν. Αν το ζητούμενο μου ήταν η σταθερότητα, προφανώς δεν θα είχα πάει. Δεν ήταν όμως. Έχω μια άρνηση όταν συνειδητοποιώ ότι τα πράγματα στη ζωή μου τείνουν να γίνουν πολύ σταθερά. Νιώθω ότι κινδυνεύω να βουλιάξω. Ο στόχος μου, το ζητούμενο μου, είναι να νιώθω ότι μεγαλώνω. Όχι ηλικιακά, αλλά ότι γεμίζω με καινούργιες εμπειρίες. Ίσως ακούγεται τετριμμένο, όμως είναι ευθύνη μας να μη μείνουμε στάσιμοι, χωρίς στόχους και όνειρα. Αλίμονο, αν φτάσω κάποια στιγμή να πω ότι έκανα όσα ήθελα. Αυτό θα σημαίνει πως δεν θα έχω καινούργια όνειρα. Το ιδανικό μου θα ήταν μόλις ολοκληρωθεί το παιχνίδι να επιστρέψω στο L.A. να συνεχίσω τα μαθήματα και τις ακροάσεις. Δεν αποκλείω τίποτε όμως. Αν μου προταθεί κάτι εδώ που να μ' ενδιαφέρει πολύ, αυτό είναι η δουλειά μου και θα το κάνω! Θέλω να δουλεύω»