«Μετά τον πυροβολισμό προσπαθούσα να διατηρήσω τις αισθήσεις μου για να δω το ασθενοφόρο να έρχεται»

Ο Ετεοκλής Παύλου στα 23 του ενώ δούλευε σε νυχτερινό μαγαζί έπεσε θύμα δολοφονικής επίθεσης. Ξεκίνησε μια διαμάχη μεταξύ οπαδών του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού, την οποία δεν μπορεί να συλλάβει ανθρώπινος νους. Δεκαοκτώ είκοσι άτομα βρίσκονταν εκεί με σκοπό να κάνουν κακό ο ένας στον άλλο. Οι υπάλληλοι του μαγαζιού ενημέρωσαν τον επιχειρηματία για την επικινδυνότητα της κατάστασης και εκείνος αμέσως πήρε τηλέφωνο την αστυνομία. «Εμείς ξεκινήσαμε για το Παγκράτι, έχοντας στο μυαλό μας ότι το μαγαζί ήταν πολύ μικρό, οι υπάλληλοι λίγοι και ήταν πιθανόν η κατάσταση να γίνει ανεξέλεγκτη. Μόλις φτάσαμε, είδαμε τρία περιπολικά και έξι αστυνομικούς έξω από το μαγαζί. Ενημέρωσαν τον ιδιοκτήτη ότι θα περιμένουν ενισχύσεις για να μπουν στο εσωτερικό και κάπως έτσι πήραμε την απόφαση να προχωρήσουμε μέσα, για να κατευνάσουμε τα πνεύματα και να βγουν οι εμπλεκόμενοι έξω. Η μία παρέα όντως βγήκε από το μαγαζί, οι άλλοι όμως παρέμειναν στο εσωτερικό. Στην προσπάθεια να βγούμε έξω υπήρξε ένας συνωστισμός, ωστόσο δεν σημειώθηκε κάποια χειροδικία. Ήταν πια πρωί και ο κόσμος έφευγε. Καθώς προσπαθούσαμε να βγούμε έξω, σκόνταψα σε ένα σκαλοπάτι και έπεσα στο οδόστρωμα. Στην προσπάθειά μου να σηκωθώ, κοίταξα ασυναίσθητα αριστερά μου και είδα έναν άνθρωπο, στα δύο μέτρα, να βγάζει πιστόλι, να με κοιτάει στα μάτια, να με στοχεύει και να με πυροβολεί. Είναι σοκαριστικό να βλέπεις κάποιον να σε σημαδεύει με όπλο. Δεν μπορεί να κοιτάς έναν άνθρωπο στα μάτια και να προσπαθείς να αφαιρέσεις τη ζωή του. Αμέσως μετά τον πυροβολισμό, η σκέψη μου ήταν να προσπαθήσω να διατηρήσω τις αισθήσεις μου για να δω το ασθενοφόρο να έρχεται και να μην πεθάνω σαν το σκυλί στο δρόμο. Να έχω τουλάχιστον μια ανθρώπινη αντιμετώπιση, να ξέρω ότι κάποιος προσπάθησε να με σώσει. Άκουγα μόνο την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και έβλεπα τον κόσμο πανικόβλητο. Ήταν σαν να ζούσα σε ταινία, μόνο που ο πρωταγωνιστής ήμουν εγώ . Το ασθενοφόρο δεν άργησε να φανεί και να τον μεταφέρει στο νοσοκομείο Γ. Γεννηματάς» . Τα χειρουργεία ήταν πολλαπλά και οι γιατροί έκαναν τα πάντα προκειμένου να του σώσουν τη ζωή. Ο ακρωτηριασμός του δεξιού του ποδιού, όμως, ήταν μονόδρομος.. Ο Ετεοκλής παρέμεινε σε καταστολή για ένα μήνα, ενώ όταν άνοιξε τα μάτια του, είδε την οικογένειά του και το επιτελείο των γιατρών: «Όλα πήγαν καλά, δόξα τω Θεώ, ζεις. Αναγκαστήκαμε να ακρωτηριάσουμε το δεξί σου πόδι για να ζήσεις ήταν τα λόγια του τότε διευθυντή της μονάδας εντατικής θεραπείας. Εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω τι έχει συμβεί, απλά πονούσα πολύ. Μόλις το άκουσα, ήθελα να σηκωθώ από το κρεβάτι και να φύγω. Η πρώτη σκέψη μου ήταν ότι δεν υπάρχει περίπτωση αυτό να με αποθαρρύνει Ήξερα ότι θα τα καταφέρω, δεν μπορούσα όμως να αντιληφθώ τις δυσκολίες και τον αγώνα που θα έδινα», δήλωσε στο περιοδικό people.