Ετεοκλής Παύλου: «Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις μπροστά σου τον άνθρωπο που σου κατέστρεψε τη ζωή»
Στα 23 του χρόνια αντίκρισε την σκληρή πλευρά της ζωής καθώς ένα βράδυ έπεσε θύμα δολοφονικής απόπειρας σε νυχτερινό μαγαζί.
Ο Ετεοκλής Παύλου μιλώντας σε πρόσφατη συνέντευξη του στο περιοδικό People περιγράφει τις στιγμές που αντίκρισε το δράστη στο δικαστήριο.
«Το δράστη τον είδα μόνο στο δικαστήριο. Είναι πολύ δύσκολο να βλέπεις μπροστά σου τον άνθρωπο που σου κατέστρεψε τη ζωή. Το πιο θλιβερό και και σοκαριστικό, που σε κάνει να αναρωτιέσαι σε τι κόσμο θα φέρεις τα παιδιά σου, είναι ότι ένας άνθρωπος που προσπάθησε να αφαιρέσει μια ζωή δεν έχει την ανάγκη να πει μια “συγγνώμη”. Μέχρι σήμερα -έχουν περάσει πέντε χρόνια- δεν μου είπε ποτέ ένα “συγγνώμη”. Ούτε από το οικογενειακό του περιβάλλον υπήρξε το παραμικρό ενδιαφέρον. Εδώ ένα σκυλάκι ή ένα γατάκι μπορεί να χτυπήσεις στο δρόμο και τρέμει η καρδιά σου, δεν μπορείς να κοιμηθείς το βράδυ, λες “δεν το πιστεύω”. Πόσο μάλλον να αποφασίσεις εν ψυχρώ να αφαιρέσεις μια ανθρώπινη ζωή. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να έχει τέτοια δύναμη. Εγώ τρομάζω στην ιδέα ότι υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας».
Ακόμα κι αν αυτό το κεφάλαιο δεν έχει ακόμα κλείσει οριστικά μέσα του, φαίνεται πως το αφήνει πίσω του. Ο Ετεοκλής Παύλου απολαμβάνει πλέον στο έπακρο το να προσφέρει βοήθεια στους γύρω του. Τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά διανύει μια από τις καλύτερες περιόδους της ζωής του: «Τα μαθήματά personal training που κάνω έχουν αυξηθεί, λόγω του ότι ο κόσμος με γνώρισε. Αγαπώ να εργάζομαι με ειδικές ομάδες και ανθρώπους που αντιμετωπίζουν κάποια κινητική δυσκολία. Είναι κάτι το οποίο το πέρασα, το έζησα και ξέρω τον τρόπο με τον οποίο μπορώ να τους γυμνάσω – πίστεψέ με είναι κάτι πολύ δύσκολο. Μετά το ατύχημα γνώρισα πολλούς ανθρώπους με ειδικές ανάγκες και έκτοτε απέκτησα έναν στόχο που θέλω να υλοποιήσω τα επόμενα χρόνια. Θέλω να ιδρύσω ένα κέντρο με δραστηριότητες στο οποίο θα μπορούν να συνυπάρχουν αρμονικά τόσο αρτιμελείς άνθρωποι όσο και παιδιά-νέοι με ειδικές ανάγκες. Να κοινωνικοποιηθούν, να αθληθούν και να ψυχαγωγηθούν όλοι μαζί».
Θα τον ενδιέφερε να μπει σε άλλα μονοπάτια και να ασχοληθεί με την τηλεόραση; «Μου αρέσει σαν ιδέα το να κάνω κάτι στην τηλεόραση. Πιστεύω ότι υπάρχει το ηθικό χρέος για τους ανθρώπους που έχουμε περάσει κάποιες δυσκολίες. Αν ήμουν σε ένα χώρο που είχα δημόσιο βήμα, θα το χρησιμοποιούσα για να βοηθήσω. Δεν θα το έκανα απλά για να βγω στην τηλεόραση ή για οικονομικούς λόγους, θα το έκανα μόνο για να προσφέρω και να δώσω δύναμη σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη», λέει ο ίδιος.