Νικόλας Ανδρουλάκης: Ο γιος του Μίμη Ανδρουλάκη θέλει να γίνει μπαμπάς!

«Την παράσταση, η οποία είναι μεταμεσονύκτια, ξεκίνησε και συνέγραψε πέρυσι στο Στούντιο Συγγραφέων η στενή μου συνεργάτις Αντιγόνη Σταυροπούλου, έχει μια αναφορά στον “Κύριο και την κυρία Σμιθ”, αλλά στην ουσία είναι ένα ιπποτικό pop παραμύθι 15 αιώνες μετά για τον μεγάλο έρωτα του σερ Λάνσελοτ και της λαίδης του Σάλοτ. Στην παράσταση ο θεατής είναι σε απόσταση αναπνοής από τη σκηνή», λέει ο ηθοποιός, συγγραφέας και σκηνοθέτης στη Realnews, και συμπληρώνει: «Η χρονιά μου θα κορυφωθεί στην παράσταση ‘‘Κούκλες’’ που θα ανεβάσω με τη συμμορία Duende στο Δημοτικό Θεάτρο Πειραία στις 21 Ιανουαρίου. Είναι μια διασκευή του ‘‘Κουκλόσπιτου’’ του Ιψεν με οκτώ Νόρες επί σκηνής.

Ευφυής, πολυπράγμων, με ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, ο Νικόλας Ανδρουλάκης εξηγεί γιατί αν και έχει άριστες σχέσεις με τον πατέρα του Μίμη Ανδρουλάκη, αποφεύγει να μιλά για εκείνον.

«Το έχω ζήσει το “ο γιος του Μίμη” και είναι ωραίο και τρυφερό, αλλά επειδή έχουν ασπρίσει τα μαλλιά μας και επειδή σε αυτή τη χώρα υπάρχει αυτό, είναι ωραίο να μπορείς να παρακολουθήσεις τη δουλειά του άλλου σαν να τον έλεγαν… “Μπλε τυρόπιτα” ή κάτι άλλο. Oσο μεγαλώνω, δεν είναι καλλιτεχνικός εγωισμός, απλώς είναι λίγο οδοστρωτήρας η αναφορά στους συγγενείς. Δεν έχω επιδιώξει γνωριμίες κοινωνικοπολιτικές για εύκολη διαδρομή. Προτιμώ να χτιστεί η διαδρομή μου ώριμα, ώστε όταν έρθει κάτι μεγάλο, να εμπεριέχει το δικό μου στοιχείο. Σαφώς δεν έχουν ανοίξει πόρτες, όμως παράλληλα έχεις ένα βίωμα με κάποιους ανθρώπους που έχεις ζήσει, το οποίο είναι έμπνευση και αυτό σε γεμίζει αισιοδοξία. Oταν έχεις γνωρίσει από μικρό παιδί τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Νίκο Κούνδουρο είναι ένας ορίζοντας φοβερός». Συζητά, ωστόσο, πάντα τα νέα έργα του με τον πατέρα του.

«Νομίζω ότι αυτό είναι αμοιβαίο. Είναι ωραία κληρονομιά και θα ήθελα να τη συνεχίσω με το παιδί μου, όταν θα γίνω κι εγώ πατέρας. Δεν μιλώ για την προσωπική μου ζωή, αλλά σε μακροπρόθεσμη λογική σίγουρα θέλω να γίνω μπαμπάς. Οταν έκανα την ψυχανάλυσή μου, την οποία συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους, εντόπισα πως από μικρός είχα πατρική συμπεριφορά. Και όπως μικρό παιδί διάβαζα και συζητούσα μαζί του τα βιβλία του πριν από την έκδοση, όταν ακόμα ήταν σε κατάσταση χειρογράφου, αντίστοιχα γίνεται κάτι τέτοιο τώρα με τα δικά μου έργα». Θα μπορούσε να διακρίνει τις πολλές ιδιότητές του; «Οταν είσαι συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτης, όπως το έθεσε πολύ ωραία ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, που είχα την τύχη να είναι φέτος δάσκαλός μου σε ένα υπέροχο εργαστήριο δράματος, αυτή τη δουλειά κάνεις: αφηγείσαι, είτε το αφήγημα είναι δικό σου εξαρχής, είτε του δίνεις ανάσα, είτε το σκηνοθετείς και τα τρία υπηρετούν το αφήγημα. Βέβαια, αν και κατά καιρούς κάνω το ένα από τα τρία, όλα με αφορούν. Αν ήξερα να ζωγραφίζω, θα έκανα κι αυτό. Γενικά η σκηνοθεσία έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη, γιατί… το ξύλο θα το φάει ο σκηνοθέτης. Οταν κάτι είναι ωραίο, το καρπώνονται όλοι, όταν δεν είναι, το καρπώνεται ένας».

Ο Νικόλας Ανδρουλάκης μιλάει και για τα επόμενα σχέδιά του. «Θα κάνω μια ταινία μικρού μήκους σε συνέχεια του “Project Eurowishper”, το oποίο έγινε πριν από 3,5 χρόνια και είχε φέρει μια απρόσμενη ανταπόκριση, με εκατομμύρια προβολές στο ίντερνετ. Εκείνο μιλούσε για τις μεγάλες προκλήσεις της γενιάς μας στην καρδιά της κρίσης. Το νέο θα έχει εμένα αφηγητή και θα παίζουν πολλοί ηθοποιοί, γνωστοί και ερασιτέχνες, με θέμα την “ποπ-οποίηση” των πραγμάτων γύρω μας. Το πώς, δηλαδή, μια κοινωνία ατομικά και συλλογικά στρέφει την προσοχή της από το νέο viral βιντεάκι σε ανθρώπους που καίγονται ζωντανοί στην παραλία. Και τη μια μέρα είμαστε ήρωες και νοιαζόμαστε για τους πρόσφυγες, τα παιδιά και τον Ζακ και σε πέντε ημέρες έχουν όλα ξεχαστεί και πρώτο θέμα είναι κάτι άλλο». Το νέο βίντεο θα λέγεται «Hey Love» και θα ανέβει διαδικτυακά. «Εννοείται πως ιδανικά θα ήθελα να μπορέσω να κάνω μια δική μου ταινία μεγάλου μήκους, αλλά οι συνθήκες είναι ιδιαίτερα περίπλοκες», συμπληρώνει.

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 2 PHOTOS