«Στο σχολείο μου έκαναν μπούλινγκ, με φώναζαν «χοντρή» και μου την είχαν στήσει να με δείρουν»

Η Σοφία Βόσσου εξομολογήθηκε ότι έχει βιώσει μπούλινγκ σε παιδική ηλικία.

Ποιο είναι το πιο μεγάλο «σκαμπίλι» που έχεις«φάει»;

Πολλά, τι να λέω τώρα. Μέχρι 5 ετών ήμουν σ' ένα γύψο, διότι γεννήθηκα με συγγενές εξάρθρωμα. Με τράβηξε ο γιατρός και βγήκαν τα ποδαράκια μου από τη λεκάνη μου. Δεν το ανακάλυψαν οι γιατροί, γιατί τότε δεν έκαναν εξετάσεις, αν έκαναν μέχρι 40 ημερών, θα κόλλαγε αυτό. Το ανακάλυψαν αργότερα, επειδή δεν μπορούσα να περπατήσω, και με έβαλαν σ' ένα γύψο 5 χρόνια για να κολλήσουν τα πόδια. Ήμουν κολλημένη στο γύψο κι ευτυχώς κόλλησαν τα πόδια και κάνω χορογραφίες σήμερα.

Έχεις κάποια ανάμνηση από αυτό, τι θυμάσαι;

Θα σου φανεί περίεργο, άλλα έχω, γιατί με καταπίεσε πολύ όλο αυτό κι έχει μείνει στην ψυχούλα μου. Το ότι δεν μπορούσα να κουνηθώ, ενώ θυμάμαι τον εαυτό μου στο καρεκλάκι, να βλέπω έξω να παίζουν τα παιδάκια και να στεναχωριέμαι. Ήταν πολύ ζόρικο και περισσότερο για τη μανούλα μου.

Μετά τα 5 χρόνια σου, βγάζοντας το γύψο, έκανες εύκολα τα πρώτα σου βήματα;

Όχι, γιατί το ένα ποδαράκι δεν είχε κολλήσει καλά, του βάλαμε μηχάνημα και πήγαινα δειλά-δειλά. Μετά βγάλαμε το μηχάνημα, κόλλησε, και όλα μια χαρά. Η μανούλα μου έτρεχε, με κουβάλαγε, γιατί ο μπαμπάς μου δούλευε. Είχα πολύ καλούς γονείς. Γεννήθηκα 5.200, αρνάκι γάλακτος ήμουν. (Γέλια.) Η μάνα μου, όταν ήμουν στο καρεκλάκι, με τάιζε από το άγχος της να είμαι γερό και είχα κάτι μάγουλα σαν ντομάτες. Έτσι, με πήρε η μπάλα και ήμουν πάντα ένα χοντρό παιδί. Στο σχολείο μου έκαναν πάρα πολύ μπούλινγκ, με φώναζαν «η χοντρή» και μια φορά μου την είχαν στήσει να με δείρουν και το έκαναν.

Τι συνέβη;

Μετά του» την έστησα κι εγώ και τα έκανα μαύρα στο ξύλο τα παιδάκια. Μου έλεγε η μάνα μου: «Ακόμα κι αν σε βρίζουν, θα είσαι καλή και όταν θα σε δέρνουν τα παιδάκια, θα τα χαϊδεύεις, θα είσαι καλή. Μόνο έτσι θα τα κάνεις εσύ καλά παιδάκια». Αυτό έκανα κι εγώ, μ’ έδερναν αυτά, με έφτυναν, μου έκαναν διάφορα... Μια μέρα είχα θυμώσει, είπα από μέσα μου για τη μάνα μου: «Δεν πας να πνιγείς», και τους τη στήνω...Ήταν δύο αγόρια μισιακά, αδύνατα και κοντά, που τα έκανα μαύρα στο ξύλο, από τότε δεν με ξαναπείραξαν. Σταμάτησαν όλα. Ήμουν αγοροκόριτσο, δεν έπαιζα με τα κοριτσάκια, έπαιζα πόλεμο με τ' αγόρια.

Πηγή: Λοιπόν