Παναγιώτα Βλαντή: «Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες στο θέατρο»

Τα τελευταία χρόνια επιλέγεις έργα κυρίως κλασικού ρεπερτορίου, δείχνοντας μια άλλη «ταυτότητα» από αυτή που σε είχαμε συνηθίσει τηλεοπτικά.

«Δεν μου αρέσει να βάζω ταμπέλες στο θέατρο, αλλά έχω κάνει και κωμωδίες. Ξέρεις πολύ καλά ότι σε επιλέγουν και επιλέγεις. Με βρίσκουν, μ' αρέσουν και τα κάνω. Έχει να κάνει κυρίως με τις συνεργασίες που μου προτείνουν. Πιστεύω πολύ στην ομάδα»

Για σένα παίζει σημαντικό ρόλο το κείμενο ή οι συνεργάτες;

«Μπορώ να σου πω ότι με το κείμενο νιώθεις μεγαλύτερη ασφάλεια, όπως είναι, φέρ' ειπείν, το «Σπασμένο γυαλί» ή το «Εκπαιδεύοντας τη Ρίτα», αλλά είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Αν, για παράδειγμα, δεν ήταν ο Γιάννης Βούρος ή ο Δάνης Κατρανίδης, αντίστοιχα, δεν ξέρω αν θα τα έκανα. Είναι και λίγο θέμα τύχης. Μέχρι τώρα, έχω σταθεί 80% τυχερή»

Η εμφάνισή σου σε έχει βοηθήσει ή σε έχει εγκλωβίσει;

«Σαφώς και με βοήθησε πάρα πολύ. Στην αρχή αισθανόμουν περίεργα και, μάλιστα, τα πρώτα χρόνια ένιωθα ενοχές. Στην πορεία, συνειδητοποίησα ότι ένας άνθρωπος που έχει ωραία εμφάνιση είναι διαβατήριο για τη δουλειά του, αλλά έχει να κάνει με το πώς το διαχειρίζεσαι. Ευτυχώς από μικρή ηλικία λόγω θέσεων που υπήρχαν στο σπίτι, το διαχειρίστηκα, θέλω να πιστεύω, σωστά. Από την άλλη, σίγουρα, θέλω να «τσαλακώνω» την εικόνα μου»

Το θέατρο είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας;

«Δεν τα πιστεύω αυτά. Έχει χρειαστεί να κάνω ψυχοθεραπεία σε μια περίοδο που δεν δούλευα. Το θέατρο και όλες οι δουλειές γενικά μας βοηθάνε απασχολώντας το μυαλό. Για παράδειγμα, όταν κάποιος βιώνει μια οικογενειακή κατάσταση, ένα πένθος κ,ο.κ.» εξήγησε στο Mytv