Γιώργος Λιάνης: «Δεν θέλω να θυμάμαι την πολιτική μου διαδρομή»

Έχει κάνει τον απολογισμό του και έχει καταλήξει ότι την διαδρομή του στον χώρο της πολιτικής δεν θέλει να την θυμάται και εξηγεί το γιατί.

Πίκρες βιώσατε ή είχατε «γερό στομάχι» για να αντέχει;

«Δεν προλαβαίνω να έχω πίκρες, αντιμετωπίζω αμέσως τα πράγματα. Αντιμετώπισα αμέσως το κενό του πατέρα μου, η μάνα μου ζει και είναι 99 χρονών. Πίκρες είχα, αλλά τις ξεπερνούσα, καθόλου «γερό στομάχι». Στα νιάτα μου το πρώτο πράγμα που προσβλήθηκε στον οργανισμό μου -και από το μοναδικό που έχω αρρωστήσει- ήταν το στομάχι μου. Είχα τη στεναχώρια από τότε που δεν πήγαινα καλά στο πανεπιστήμιο, γιατί δεν μου άρεσε η Χημεία που σπούδαζα και είχα την γκρίνια της οικογένειας που έπαιζα κρυφά ποδόσφαιρο, γιατί δεν ήθελαν οι γονείς μου. Έτσι έπαθα έλκος του δωδεκαδάκτυλου και μου το βρήκε ο Μανώλης Αναγνωστάκης, ο μεγάλος ποιητής της Θεσσαλονίκης, ήταν ακτινολόγος. Τρομοκρατήθηκα και για να το επουλώσω έκανα 3 χρόνια τα πάντα, δεν έφαγα τίποτα τηγανητό, τίποτα σε κρέας και το επούλωσα. Τώρα όμως το στομάχι μου, με την έννοια που το λέτε, είναι πολύ δυνατό»

Παρατηρώ στη βιβλιοθήκη του σπιτιού σας, που βρίσκεται στο σαλόνι σας, τη μεταλλική ταμπέλα από το πολιτικό σας γραφείο.

«Αυτό είναι το απομεινάρι από το παλιό πολιτικό μου γραφείο και θέλω να το στείλω στο Αμύνταιο, εκεί που έχω στείλει τη βιβλιοθήκη μου. Ήμουν 23 χρόνια στη Βουλή, ας μείνει κι ένα απομεινάρι από εκείνη την εποχή, που δεν θέλω να θυμάμαι και τόσο»

Δεν θέλετε να θυμάστε την πολιτική σας διαδρομή;

«Σχεδόν δεν τη θυμάμαι καθόλου, γιατί η άλλη μου διαδρομή είναι πολύ πιο σημαντική, όπως και αυτή που κάνω τώρα. Θυμάμαι πράγματα από τη ζωή μου στην πολιτική, αλλά αυτά δεν ήταν τα κυρίαρχα στο... ταξίδι μου»

Τι κυριαρχούσε στο ταξίδι της ζωής σας;

«Ο άνθρωπος... αγαπώ τους ανθρώπους, τις γυναίκες... ο έρωτας... έχω ζήσει τη ζωή, δεν μπορώ να έχω παράπονα» αποκάλυψε στο Λοιπόν