Παναγιώτης Πετράκης: «Δε σκέφτηκα καθόλου τη σύγκριση με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ»

Ο ηθοποιός όπως δήλωσε σε συνέντευξή του, δεν σκέφτηκε ποτέ το θέμα σύγκρισης με τον αείμνηστο Δημήτρη Παπαμιχαήλ και πως είναι προσωπικό στοίχημα ο κόσμος να ξεχνάει για λίγο τα προβλήματα του βλέποντας την παράσταση.

-Τα τελευταία χρόνια αποτελεί μόδα το ριμέικ παλιών θεατρικών έργων, αλλά και κινηματογραφικών ταινιών.

«Αυτό ουσιαστικά το ξεκινήσαμε πέρυσι, με το έργο «Γοργόνες και μάγκες» και τη μεγάλη θεατρική επιτυχία που έκανε, σε ό,τι αφορά τις μουσικές ελληνικές ταινίες και γι’ αυτό είδαμε την άνθιση φέτος. Είναι ωραίο, επίκαιρο, ο κόσμος έχει την ανάγκη να συνδεθεί με την περίοδο αυτών των ταινιών, μια περίοδο αθωότητας κι επιστροφής στο όνειρο - το χρειάζεται λίγο το παραμύθι. Αυτό που θα ήθελα από την πλευρά μου να μείνει είναι ότι αυτή η επιστροφή έχει έντονο ελληνικό στοιχείο, ανεβαίνουν ελληνικά έργα κι ελπίζω αυτό να συνεχιστεί, αλλά και να γράφονται καινούργια ελληνικά έργα, όπως και μιούζικαλ. Κάθε γενιά έχει τους δικούς της άξιους δημιουργούς, απλώς ίσως δεν βοηθάει η εποχή στο να βγουν παραέξω ή στο να έχουν πολλά να πουν. Ένα από τα «καλά» που έχει κάνει η κρίση είναι ότι επειδή μας ζόρισε πολύ, έχουμε την ανάγκη να το εκφράσουμε, να το βγάλουμε και ίσως να πυροδοτήσει μια καινούργια γενιά συγγραφέων, που θα αφήσουν το δικό τους αποτύπωμα».

Όσες φορές έχουν παιχτεί έργα που αρχικά ερμήνευσαν η Αλίκη Βουγιουκλάκη και ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ έχει προκύψει και το θέμα της σύγκρισης.

«Πρόκειται για δύο καλλιτέχνες που είναι πολύ ψηλά. Δεν σκέφτηκα καθόλου τη σύγκριση, γιατί τη δουλειά μου την αντιμετωπίζω μόνο με χαρά και λίγο-πολύ σαν παιδικό παιχνίδι. Δηλαδή... «αχ, τι ωραία, αυτό που έβλεπα εγώ όταν ήμουν παιδάκι θα πάω τώρα να το κάνω στη σκηνή». Είναι όμορφο αυτό και το αντιμετωπίζω με τέτοια παιδική αφέλεια. Σκέφτομαι: «Πώς ο Παναγιώτης θα... ντυθεί αυτόν το ρόλο;». «Ποια θα είναι η δικιά μου εκδοχή, γιατί δεν είμαι μίμος, είμαι ηθοποιός». Δεν θέλω να μιμηθώ την ερμηνεία κάποιου άλλου όσο καλός, αρεστός κι αν είναι ως ηθοποιός. Ο ηθοποιός ψάχνει τη δική του αλήθεια, αυτή έχει ενδιαφέρον για τον κόσμο και για εκείνον. Η σύγκριση είναι αναπόφευκτη, επειδή πρόκειται για πολύ πετυχημένο έργο και δύο πολύ πετυχημένες ερμηνείες, δεν με απασχολεί, δε με προβληματίζει. Ξέρω ότι θα υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους θα αρέσει και άλλοι στους οποίους δεν θα αρέσει. Ο κόσμος μετά από αυτές τις δύο ώρες της παράστασης θέλω να πει: «Τι ωραία που περάσαμε, ξεχάσαμε τα προβλήματα μας για δύο ώρες», με αφορά αυτό, είναι το δικό μου στοίχημα», λέει στο ΛΟΙΠΟΝ.