Νίκος Δαφνής: Η φωτιά στο θέατρο, ο πρόσφατος γάμος στον Πόρο και οι άγνωστες πτυχές της ζωής του
Οι περισσότεροι τον θυμόμαστε από τις σημαντικές τηλεοπτικές δουλειές του («Οι Πανθέοι», «Οι τελευταίοι εγγονοί», «Το μυστικό του Αρη Μπονσαλέντη»), ωστόσο ο Νίκος Δαφνής... αναπνέει από το θέατρο και ως ιδρυτής του Θεάτρου Κάτω από τη Γέφυρα επιλέγει προσεκτικά τι θα παρουσιάσει στο κοινό του, παράγοντας εδώ και 21 χρόνια πολιτισμό, με ποιοτικές παραγωγές για μικρούς και μεγάλους.
Στην προσωπική του ζωή, που κρατά από την αρχή της καριέρας του μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης έχει αποκτήσει τρεις κόρες από τους δύο προηγούμενους γάμους του, και πρόσφατα παντρεύτηκε ξανά με πολιτικό γάμο στον Πόρο, την επίσης ηθοποιό και σκηνοθέτρια Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου.
Πώς ξεκινήσατε;
Σχεδόν απροετοίμαστος, έδωσα εξετάσεις στη σχολή του Εθνικού για να συμπαρασταθώ σε μια φίλη. Παραδόξως με πήραν. Την ίδια χρονιά μπήκα και στην ΑΣΟΕΕ. Ετσι άρχισε ο πόλεμος με τους γονείς μου που ήθελαν να με δουν λογιστή ή δημόσιο υπάλληλο. Εφυγα απ’ το σπίτι και από την ΑΣΟΕΕ. Ηταν χούντα κι εγώ δεν... καθόμουν στ’ αβγά μου. Το γιαπί, το πηλοφόρι το μυστρί, αλλά και οι ντουντούκες και τα συνθήματα στους τοίχους. Σε λίγες βδομάδες με έδιωξαν απ’ το Εθνικό... Η πρώτη ήττα. Πήγα στη δραματική του Πειραϊκού. Οι καλλονές είχαν αποφοιτήσει. Η δεύτερη ήττα. Σαράντα χρόνια αργότερα ανέλαβα τη διεύθυνση της συγκεκριμένης σχολής. Ηταν η τρίτη ήττα και η πιο φαρμακερή!
Στην τηλεόραση πότε κάνατε το ντεμπούτο σας;
Ειλικρινά δεν θυμάμαι πότε ακριβώς. Ισως το 1971 ή το 1972. Θυμάμαι μόνο το μονόπρακτο που έπαιξα -«Εε, εσείς οι απ’ έξω» του Σαρόγιαν- και το γύρισμα, που έγινε στο υπόγειο studio της ΥΕΝΕΔ στο Ζάππειο. Εκείνη την εποχή ούτε ο ηθοποιός ούτε ο σκηνοθέτης μπορούσαν να κάνουν κάποιο λάθος. Η μετάδοση ήταν ζωντανή. Εκεί να δείτε... γλέντια!
Τι σας έχουν διδάξει όλα αυτά τα χρόνια στη συγκεκριμένη δουλειά;
Να μην αφήνω τα πράγματα στην τύχη τους και να μην κάνω συμφωνίες που δεν μπορώ να τηρήσω.
Πριν από μερικά χρόνια κάποιοι έβαλαν φωτιά στο θέατρο. Πώς διαχειριστήκατε αυτή την απειλή;
Δεν είχα χρόνο για τέτοια. Αν με έπαιρνε από κάτω, αν «μάσαγα» στην απειλή, τώρα το θέατρο θα ήταν... σκυλάδικο. Στρώθηκα στη δουλειά και σε λίγες μέρες το «ανάστησα». Ηταν και η «κληρονομιά» του πατέρα μου που έπαιξε ρόλο. Και αυτή η κληρονομιά ήταν δυο φράσεις: «Ο,τι διορθώνεται με λεφτά να μη σε στενοχωρεί» και «Αν δεν βρεις γερές φουρτούνες, ποτέ δεν θα σιγουρευτείς αν είσαι γερό καράβι». Σ’ αυτές τις δύο φράσεις ακούμπησα εκείνο τον Ιούνη του 2007.
Τι είναι αυτό που ακόμα δεν έχετε πετύχει;
Να συμφιλιωθώ με τα γεράματα. Ισως γι’ αυτό δεν έχω καταφέρει ακόμα να ετοιμάσω τη διάδοχη κατάσταση, τον επόμενο «τιμονιέρη» του θεάτρου.
Πηγή: Espresso