Στέλιος Παρλιάρος: «Ο κουραμπιές και το μελομακάρονο πρέπει να υπάρχει σπίτι μας»

Ο ζαχαροπλάστης φτιάχνει πολλά κιλά μελομακάρονα και κουραμπιέδες και εξηγεί γιατί αυτά τα γλυκά πρέπει να υπάρχουν πάντα στο σπίτι μας. Ο Στέλιος Παρλιάρος επιμένει παραδοσιακά!

Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά έχεις κάθε χρόνο την τιμητική σου, όπως και κάθε ζαχαροπλάστης;

«Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά πάντα δουλεύουμε, είναι ο χειρότερος μου μήνας, πάντα τότε λέω ότι θα τα εγκαταλείψω, αλλά περνάνε οι γιορτές και μετά το μετανιώνω. Έχω αρκετή πίεση, γιατί πάντα προσπαθώ να δημιουργήσω καινούργια πράγματα, έχω το μαγαζί, την πελατεία... Υπογράφω το προϊόν που δίνω, είναι επώνυμο, πρέπει να είμαι από πάνω, δεν είμαι ανώνυμο ζαχαροπλαστείο, που αν πάει κάτι στραβά, δεν θα δώσει κανείς σημασία. Αυτό με αγχώνει πάρα πολύ»

Ανταγωνίζεσαι τον... εαυτό σου;

«Ναι, ακριβώς αυτό, ανταγωνίζομαι τον εαυτό μου»

Το αγοραστικό κοινό έχει φύγει από τον παραδοσιακό κουραμπιέ και το μελομακάρονο, αναζητά κάτι καινούργιο;

«Όχι, δεν έχει φύγει και δεν πρέπει να κάνει. Παλιότερα, που είχα πάρα πολλά μαγαζιά, έκανα όλο μελομακάρονα και κουραμπιέδες, που δεν υπήρχε πληθώρα εναλλακτικών γλυκών, να πάρει κάποιο άτι άλλο, τώρα υπάρχουν προτάσεις. Απαραίτητα στο σπίτι μας είναι ο κουραμπιές και το μελομακάρονο και δεν πρέπε να φύγει ποτέ από τις οικογένειές μας. Απλώς να είναι καλή η ποιότητα. Εγώ στους κουραμπιέδες καραμελώνω το αμύγδαλο, βάζω και λίγο αλάτι, να έρχονται «νότες» στο στόμα και ωραίο βούτυρο. Τότε μπορεί να έκανα στα μαγαζιά έναν τόνο μελομακάρονα κι έναν τόνο κουραμπιέδες επίσης. Τώρα φτάνω στο όριο, μέχρι πού μπορώ παράγω»

Πως καταφέρνεις η ποσότητα να μην αλλοιώνει την ποιότητα;

«Πάντα γίνεται σε αναλογίες και επαναλαμβανόμενες, να είναι ελεγχόμενο. Το εργαστήριο είναι μια μικρή, βιοτεχνία που έχω και το χαιρόμαστε» εξήγησε στο Λοιπόν