Ηλίας Βρεττός: Το πτυχίο, η δυσκολία και η ρύθμιση της εκκρεμότητας που χαροποίησε τη μητέρα του!

Έτσι και έκανε!

Στα 18 του ο Ηλίας πέρασε στο τμήμα Μάρκετινγκ ΑΣΟΕΕ, λίγα χρόνια όμως αργότερα και έχοντας οκτώ μαθήματα για το πτυχίο αποφάσισε να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, αποχαιρετώντας τα πανεπιστημιακά έδρανα.
Όπως όμως έδειξε η πορεία, δεν υπήρξε «αντίο» αλλά «εις το επανιδείν», καθώς ο γνωστός τραγουδιστής πριν από μερικές εβδομάδες φόρεσε την τήβεννο της αποφοίτησης.
«'Οταν βρέθηκα πέντε μήνες σε ένα κρεβάτι, αυτά που έχανα ήταν δεδομένα. Αυτό που αισθάνθηκα ότι πρέπει να κάνω είναι να ψάξω να βρω τι μπορώ να κερδίσω από αυτή την κατάσταση. Η εσωτερική και πνευματική αναζήτηση, ο επαναπροσδιορισμός σε όλους τους τομείς και το γενικότερο ξεκαθάρισμα που έκανα ήταν εξαιρετικής σημασίας για την ψυχική μου ηρεμία.
Το αμέσως επόμενο καλό που μου συνέβη είναι ότι σκέφτηκα «Ωχ μωρέ, έχω κι ένα πτυχίο που είναι εκεί και περιμένει. Μήπως είναι η πρώτης τάξεως ευκαιρία στη ζωή μου να κάτσω να διαβάσω τώρα;», λέει χαρακτηριστικά στο περιοδικό People!

Ο τραγουδιστής, παραδέχτηκε επίσης ότι όλα αυτά τα χρόνια περνούσε συχνά από το μυαλό του το πτυχίο.
«Και να μην ήθελα να το σκεφτώ, δεν με άφηνε η μητέρα μου. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα μου θύμιζε πάντα ότι «Ρε παιδάκι μου, έχεις κι αυτό το πτυχίο...» Φτάσαμε σε ένα σημείο που, με το που μου ξεκινούσε την κουβέντα, νευρίαζα και δεν συνέχιζε η καημένη. Παρ' όλα τα νεύρα που έβγαζα κάθε φορά που μου το ανέφερε, είχα κι εγώ μέσα μου μια έντονη αίσθηση της εκκρεμότητας που είχα αφήσει. Κάθε φορά που πέρναγα, ας πούμε, έξω από την ΑΣΟΕΕ στην Πατησίων, σφιγγόταν η καρδιά μου κι έλεγα: «Αχ, ρε γαμώτο. Κρίμα που το έχω αφήσει!». Γιατί, κατά μία έννοια, το ακαδημαϊκό πτυχίο είναι η συνέχεια της σχολικής προσπάθειας, του παιδικού κόπου.
Και επειδή ήμουν ένας πολύ καλός μαθητής κι ένα παιδί που είχε κοπιάσει πολύ στο σχολείο, αισθανόμουν κάπως ότι όλα αυτά έχουν πάει χαμένα Αποφάσισα, λοιπόν, ότι θα ξαναπάω ακόμα και με πατερίτσες, ακόμα και χάλια. Ήταν πολύ δύσκολο το να έρθω σε επαφή μετο αντικείμενο, να βρω σημειώσεις, να δηλώσω μαθήματα, όλα αυτά τα γραφειοκρατικά. Ωστόσο είχα πολλή υποστήριξη και από κάποιους συμφοιτητές μέσα από τη σχολή. Όλη αυτή η προσπάθεια απέδωσε, πέρασα τα οκτώ μαθήματα και πριν από λίγες εβδομάδες είχα τη χαρά και την τιμή να ορκιστώ κιόλας και να πάρω στα χέρια μου το πτυχίο, κλείνοντας έτσι τη μεγαλύτερη εκκρεμότητα που είχα αφήσει στη ζωή μου και κάνοντας τη μανούλα μου πολύ χαρούμενη».