Σόλων Τσούνης: Λίγο οι ρυτίδες, λίγο τα άσπρα μαλλιά, νιώθω ότι μεγαλώνω...»!

Αναφέρθηκε μεταξύ άλλων, στη δουλειά του, στις δουλειές που έχει κάνει στο παρελθόν αλλά και στο χόμπι του!

Πόσα χρόνια κάνεις θέατρο;
Από το 2007 που αποφοίτησα από το Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Υπήρξα τυχερός γιατί βγήκα στο επάγγελμα ακριβώς πριν την κρίση και πρόλαβα να φτιάξω ένα καλό βιογραφικό.
Και πότε έκανες το μεγάλο «μπαμ»;
Δεν έχει γίνει ακόμη. Νιώθω σαν να κάνω πρακτική σε αυτή τη δουλειά· Πώς είναι οι γιατρoί που κάνουν το αγροτικό τους κάμποσα χρόνια, ένα τέτοιο πράγμα κι εγώ. Ονειρεύομαι όμως να πετύχω πολλά πράγματα.

Υπάρχουν ρόλοι που σε περιμένουν στη γωνία. Είχες βάλει εξαρχής ένα deadline, του στιλ «αν δεν τα καταφέρω μέχρι τότε, θα ψαχτώ για κάτι άλλο»;
Ναι, είχα πει «Σόλων, αγόρι μου, υπάρχει ενδεχόμενο να μη σε απορροφήσει η δουλειά. Βγαίνεις εσύ και χιλιάδες άλλοι που θέλουν επίσης να γίνουν ηθοποιοί. Θα το προσπαθήσεις και αν δεν πάει καλά, γεια σας». Είμαι και ως άτομο έτσι. Αν δω ότι μια δυο σεζόν δεν έχω δουλεία, δεν θα καθίσω να το φιλοσοφήσω. Αναγκαστικά, θα κάνω κάτι άλλο.

Πώς θα ζήσεις αλλιώς; Τι δουλειές έχεις κάνει;
Στα δώδεκα χρόνια που είμαι ηθοποιός, έμεινα χωρίς δουλειά κάποιους μήνες μόνο, οπότε χρειάστηκε να εργαστώ σε καφέ. Επίσης, όταν σπούδαζα φωτογραφία, δούλευα παράλληλα σε ένα μπαρ. Άντεξα μόνο για ένα μήνα. Ναι μεν είμαι βραδινός τύπος, τότε είναι που θα σκεφτώ ό,τι με απασχολεί, θα διαβάσω, θα ζωγραφίσω, θα δω ταινίες, αλλά δεν μου αρέσει να δουλεύω τη νύχτα. Ένιωθα πως έχανα το ωραίο. Οι άλλοι διασκέδαζαν και εγώ ήμουν αυτός που τους έβαζε τα ποτά.

Είναι αυτό που λένε «κάθε ηθοποιός οφείλει να έχει περάσει κάποια στιγμή στη ζωή του από μπάρμαν;»
Και όχι μόνο. 'Εχω δουλέψει και ως μπουφετζής και ως υπάλληλος σε βιντεοκλάμπ, ενώ, όταν έφυγα για Παρίσι, ανακατασκεύαζα με συνεργείο σπίτια και οικοδομές. Ακόμα και σε σαντουιτσάδικο στη Γαλλία έχω εργαστεί. Έφτιαχνα γκουρμέ σάντουιτς, με συγκεκριμένα γραμμάρια τυρί κρέμα, μουστάρδα και αμυγδαλάκια.
Τι σου λένε συνήθως οι θαυμάστριες;
Μου μιλάνε στον πληθυντικό, (γέλια) Με φωνάζουν «κύριο Σόλωνα» και σκέφτομαι «Παναγιά μου, μεγάλωσα!», αλλά συγχρόνως είναι πολύ γλυκό αυτό.

Το νιώθεις ότι μεγαλώνεις;
Εντάξει, είμαι σε μια ηλικία όπου η φύση δεν σου επιτρέπει να έχεις πια πολλούς κοιλιακούς. Μετά είναι και λίγο οι ρυτίδες, λίγο τα μαλλιά που ασπρίζουν. Ναι, το νιώθω ότι μεγαλώνω. Δεν διαθέτω τις ίδιες αντοχές με παλαιότερα, που μπορεί να είχα γύρισμα και θέατρο και στο ενδιάμεσο να πήγαινα γυμναστήριο. Πλέον προσπαθώ να κάνω γυμναστική δύο με τρεις φορές την εβδομάδα.

Κάνεις όμως και σκέιτ. Αυτό πώς προέκυψε;
Το αγαπώ πολύ, είναι η ψυχοθεραπεία μου. Άθληση, εκτόνωση και διασκέδαση μαζί! Κάνω κυρίως με τον κολλητό μου, τον Δημήτρη, που τον ξέρω από το δημοτικό στο Αγρίνιο. Έτσι ξεκίνησε και η ενασχόληση μας με το σκέιτ. Φέτος βέβαια το αποφεύγω γιατί φοβάμαι μη χτυπήσω και μου χαλάσει το ρόλο στο θέατρο. Αν ήμουν ακόμη μικρός, θα δοκίμαζα και παρκούρ.

Υπάρχουν περίεργα βλέμματα όταν κάνεις σκέιτ;

Φαντάζομαι ότι κάποιοι μπορεί να σκεφτούν «Ο μαντράχαλος έπιασε τη σανίδα;». Δεν με,αφορά και πάρα πολύ όμως. Προσπαθώ φυσικά να μην κάνω σε πολυσύχναστα μέρη. Προτιμώ συνήθως κάτι παρακμιακούς-κατέστραμμένους χώρους, όπως ένα skate park στους Αμπελόκηπους ή ένα σημείο στο Φλοίσβο. Δεν πάω στο Συνταγμα να με δει η μισή Αθήνα! (γέλια)

Και να λες «έχω και πατίνι πάμε μια βόλτα;»
(γέλια) 'Εχω δύο πατίνια. Ξέρεις, επειδή αυτά είναι ξύλινα, πρέπει να τα αλλάξεις συχνά, γιατί σαπίζουν και χάνουν το pop, που λέμε εμείς.

Τι σημαίνει αυτό για μας που δεν ξέρουμε;
Τη σκληρότητα τους. Πήζουν, μαλακώνουν. Πες ένα μυστικό για αρχάριους skaters.
Στο σκέιτ όλα κρίνονται στο εκατοστό γιο να «βγει» το κόλπο, πού θα κλοτσήσεις και με τι φορά. Είναι πολύ τεχνικό άθλημα, είπε χαρακτηστικά στο People!