Ο Μιχάλης Λεβεντογιάννης μιλά για τα παιδικά του χρόνια

Είχες χαρούμενα παιδικά χρόνια;
Ναι. Μεγάλωσα στον Βοτανικό, με τους γονείς μου και τον αδελφό μου, Δημήτρη, που είναι δύο χρόνια μικρότερος και είναι ιδιωτικός υπάλληλος. Πρόλαβα τον Βοτανικό όπου ήταν μόνο το «Mamacas» και οι τσιγγάνοι – μέχρι τα 13 μου, αυτή ήταν η εικόνα. Εκεί όπου σήμερα είναι η πλατεία με το μετρό του Κεραμεικού, ήταν η παιδική χαρά που έπαιζα. Ακόμα και εκεί που σήμερα είναι πολλά μπαρ, τότε ήταν εγκαταλειμμένα σπίτια με στέρνες. Την έχω συνηθίσει πλέον τη σημερινή κατάσταση, αλλά αν με ρωτήσεις ποια εικόνα προτιμώ, θα σου έλεγα την πρώτη, αν και τότε περιμέναμε πώς και πώς την εξέλιξη…

Ήσουν καλός μαθητής;
Όχι, δεν ήμουν. Αν και μου άρεσε η έκθεση και η ιστορία… Έδωσα Πανελλήνιες, αλλά δεν έκανα μηχανογραφικό, γιατί είχα αποφασίσει να σπουδάσω μάρκετινγκ, σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Αποφοιτώντας, ξεκίνησα να δουλεύω σε εταιρίες μάρκετινγκ, αλλά η πορεία μου εκεί αποκόπηκε γιατί έπρεπε να πάω στρατό. Η γείωση!
Πώς έκανες στροφή και ασχολήθηκες με την υποκριτική; Ήσουν από τα παιδιά που ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός;
“Ούτε καν! Δεν το είχα ποτέ αυτό. Ήμουν αγχωμένος, ντροπαλός, και νευρικός,… Θυμάμαι την πρώτη φορά που με ανέβασαν στη σκηνή, όντας σπουδαστής, να πω το όνομά μου, τραύλισα το επίθετό μου (γέλια). Μου άρεσε, όμως, πάντα το θέατρο… Ο λόγος που άλλαξα δουλειά; Στα 22 μου, τότε που εργαζόμουν σε ιδιωτικές εταιρίες, έβγαζα καλά λεφτά, και δούλευα από τις 8 το πρωί μέχρι τις 2 τα ξημερώματα, ήμουν στα τηλέφωνα με κανάλια, με ανθρώπους πίσω από προϊόντα… Ένας λόγος που το σταμάτησα αυτό ήταν ότι ήθελα να έχω προσωπικό χρόνο για μένα.” είπε ο πρωταγωνιστής του Τατουάζ στο Omikron!