Demy: «Δεν μου αρέσει να τσακώνομαι. Πλέον μπορώ να κάνω πίσω για να σταματήσω έναν καβγά»

Τα τελευταία χρόνια η τραγουδίστρια ζει την απόλυτη ευτυχία στο πλευρό του Κωνσταντίνου Κωνσταντίνου.

Η Demy μίλησε στο περιοδικό People για τη σχέση της, για τη συντροφικότητα αλλά και για το πώς βλέπει τον εαυτό της ως σύντροφο.

-Ως σύντροφος πώς είσαι; Κάνεις αυτοκριτική; '

Σίγουρα στην καθημερινότητα πρέπει να προσπαθείς να βελτιώνεσαι, όχι μόνο για σένα, αλλά και για το σύντροφο σου, Θεωρώ πως όταν κάτι είναι «σωστό» δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια, όλα έρχονται και δένουν φυσιολογικά. Βελτιώνεσαι μαζί με το σύντροφο σου, χωρίς να ζορίζεσαι.

-Κάνεις πίσω;

Ναι, δεν είμαι εγωίστρια. Φυσικά, υπάρχουν στιγμές που δεν συμβαίνει αυτό, μην το παίζω και αγία. Αλλά δεν μου αρέσει να τσακώνομαι. Πλέον, μπορώ να κάνω πίσω για να σταματήσω έναν καβγά. Αυτό συμβαίνει όταν αγαπάς. Από το σπίτι μου έχω μάθει να αποφεύγω τους τσακωμούς, να υποχωρώ. Στις επαγγελματικές σχέσεις δεν θα κάνεις πίσω για να γλιτώσεις τη σύγκρουση, θα υποστηρίξεις την άποψή σου, αλλά όταν αγαπάς δεν θα επιμείνεις για κάτι μικρό, που μπορεί και να μην έχει καν σημασία το ποιος έχει δίκιο».

-Έχω μάθει πως ο σύντροφος σου, Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, ανήκει σε μία από τις ομάδες που ταξιδεύουν με φουσκωτά στα νησιά της άγονης γραμμής του Αιγαίου και βοηθούν τους κατοίκους εκεί.

Ναι, είναι στην Axion Hellas. Είχα πάει κι εγώ στο τελευταίο ταξίδι τους, στο Βόλισοο (Χίο) και στα Ψαρά. Είναι πολύ σημαντικό το έργο τους, όπως και άλλων οργανώσεων που δραστηριοποιούνται στον ίδιο τομέα.

-Πώς ένιωσες όταν βρέθηκες εκεί;

Είναι εκπληκτικό το συναίσθημα όταν φτάνεις εκεί. Η εικόνα του κόσμου να μας υποδέχεται έχει αποτυπωθεί στο μυαλό μου. Είδα αυτή την ανυπομονησία στα μάτια των κατοίκων... Μιλάμε για νησιά που έχουν μόνο ένα γιατρό, και αν συμβεί κάτι πιο σοβαρό οι άνθρωποι πρέπει να περιμένουν το πλοίο, που πιάνει εκεί λιμάνι μία φορά την εβδομάδα, ή ελικόπτερο. Στα ταξίδια αυτά γίνονται ιατρικές εξετάσειςαπό μια μεγάλη ομάδα γιατρών, πολιτιστικές εκδηλώσεις, σεμινάρια, ομιλίες...

-Πώς αποφάσισες να πας;

Ήθελα να το δω από κοντά, να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορούσα .Ήταν, βέβαια, απόφαση της τελευταίας στιγμής. Θέλαμε να οργανώσουμε και κάτι καλλιτεχνικό, αλλά δυστυχώς δεν προλάβαμε. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά.

-Εσύ τι έκανες εκεί;

Τα πάντα. Οπουδήποτε παρουσιαζόταν κάποια οινική της στιγμής, βοηθούσαμε όλοι μαζί. Καθίσαμε τέσσερις μέρες, ενώ το επόμενο ταξίδι θα είναι δεκαήμερο.

-Τι ήταν αυτό που σου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση;

Οι κουβέντες- μας με την. κυρία Καλλιόπη, μια ηλικιωμένη , γυναίκα, που είναι η χαρά των γιατρών και της γραμματεία· θα μου μείνουν αξέχαστες. Μας καλωσόρισε στην αυλή της και μας έλεγε ότι μας περιμένουν πώς και πώς, τόσο για την ιατρική φροντίδα όσα και για την παρέα. Υπήρχαν άνθρωποι που παραχωρούσαν τη σειρά τους στη γραμματεία γιατί τους άρεσε να μιλάνε μαζί μας και κάθονταν με τις ώρες για να κουβεντιάζουμε. Φαντάζομαι πως το κράτος θα μπορούσε κάνει κάτι παραπάνω. Οι συγκεκριμένες οργανώσεις καλύπτουν δικά τους κενά. Από τη μία πλευρά, είναι στενάχωρο και, από την άλλη, συνειδητοποιείς πόσο αγαπούν τον τόπο τους. Υπάρχουν νησιά με τέσσερις κατοίκους!