Νίκος Ζωϊδάκης: «Δε με βοήθησε κανένας»
Με τη λύρα του γυρίζει όλες τις γωνιές της Ελλάδας και η ανταπόκριση είναι τεράστια. Ο λυράρης, Νίκος Ζωιδάκης, μίλησε για το πώς έχει καταφέρει να φέρει τον κόσμο κοντά σε αυτή τη μουσική και για τις τρικλοποδιές που υπήρχαν αλλά δεν τις υπολόγισε ποτέ.
Ο Νίκος Ζωιδάκης μιλά, μεταξύ άλλων, για τα μουσικά παντρέματα που έχει κάνει κατά την διάρκεια της καριέρας του, ανώ ξεκαθαρίζει τι θέλει να ακούει ο γνήσιος Κρητικός στα γλέντια.
Είσαι άξιος συνεχιστής της κρητικής παράδοσης της λύρας και της πορείας κάποιων ανθρώπων, όπως ο Νίκος Ξυλούρης, ο Χαράλαμπος Γαργανουράκης... Έχεις συγκεκριμένο αντικείμενο με το οποίο ασχολείσαι, ενώ έχεις αποκτήσει και το δικό σου κοινό.
«Ειδικά οι εποχές που διανύουμε, θυμίζουν εκείνες που μεσουρανούσε ο Ξυλούρης, ο Γαργανουράκης... Ο κόσμος, όταν δυσκολευτεί και ζορίζεται, ανατρέχει στην παράδοση. Δεν ξέρω αν είμαι ο συνεχιστής της κρητικής μουσικής, όπως ήταν οι δυο τους, ξέρω με μεγάλη σιγουριά ότι με τη λύρα μου γυρίζω όλες τις γωνιές της Ελλάδας και η ανταπόκριση είναι τεράστια. Έχω φέρει κόσμο κοντά σε αυτή τη μουσική. Στην πορεία της καριέρας μου έχω κάνει αρκετά «παντρέματα» με τον Ματθαίο Τσαχουρίδη και τον Γιάννη Καψάλη. Έχω κάνει προσπάθειες να ακούσει τη λύρα κοινό που δεν την άκουγε, μέσω όλων αυτών. Για κάποιους ήταν αρνητικό και για κάποιους άλλους θετικό».
Εννοείς για τους Κρητικού;
«Ο καθαρά παραδοσιακός Κρητικός θέλει να ακούει τη λύρα με το λαούτο στο πανηγύρι».
Άρα, «κλώτσησαν» οι Κρητικοί;
«Κάποιοι που ίσως δεν κατάλαβαν το πνεύμα μου μπορεί να «κλώτσησαν». Ο αείμνηστος Ξυλούρης, όταν πρωτοπήγε με τον Μαρκόπουλο και τον Ξαρχάκο στα Ανώγεια, τον κυνηγούσαν όλοι. Μετά, που πέθανε, όλοι τον έκαναν εικόνισμα. Εχω καταφέρει να ακούσουν και όλοι τη μουσική και την κρητική λύρα, εκτός από του Κρητικούς. Είμαι πολύ χαρούμενος για τη μέχρι σήμερα πορεία μου, μ' αυτό που έχω καταφέρει. Το μόνο μου «όπλο» μέχρι σήμερα ήταν η αγάπη του κόσμου. Ούτε εταιρείες είχα ποτέ από πίσω μου ούτε μάνατζερ ούτε μεγαλοσυνθέτες ούτε μεγαλοστιχουργούς. Ο μόνος σύμμαχός μου στην προσπάθεια μου, τα 35 χρόνια που κάνω αυτή τη δουλειά, ήταν η αγάπη του κόσμου».
Δεν σε βοήθησε κανένας;
«Όχι, δεν με βοήθησε κανένας κι αυτό είναι κάτι που το λέω με καμάρι. Πάντα υπήρχαν τρικλοποδιές, υπάρχουν και θα υπάρχουν, δεν τις υπολόγιζα ποτέ, καθόλου, πιστεύω στον εαυτό μου», λέει στο ΛΟΙΠΟΝ.