Xρήστος Χατζηπαναγιώτης: «Πάντα είχα την ανάγκη να δραπετεύω»
Δε μπορεί να αλλάξει μια καμένη λάμπα, αλλά στην καλλιέργεια της γης τα καταφέρνει μια χαρά.
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης μίλησε για το πόσο ευτυχισμένος είναι όταν απομονώνεται στη Μάνη και για τα ταξίδια που τα απολαμβάνει περισσότερο όταν είναι μόνος του.
Αν δεν σου πάνε καλά τα πράγματα στο θέατρο -λέμε τώρα-, έχεις βρει ήδη εναλλακτική. Επάγγελμα αγρότης.
«Δύσκολο να είσαι αγρότης. Ακόμη πιο δύσκολο από ηθοποιός. Είσαι εκτεθειμένος στα στοιχεία της φύσης αβέβαιες οικονομικές συνθήκες. Βέβαια, αυτό το συναντάς και στο θέατρο. Η καλλιέργεια της γης είναι το χόμπι μου. ‘Οποτε έχω καιρό, κατεβαίνω στη Μάνη και γεμίζω ενέργεια. Την περασμένη Δευτέρα έκοψα κάτι υπέροχα πορτοκάλια, όνειρο! Είναι μεγάλη χαρά να βγαίνεις στον κήπο και να παίρνεις μόνος σου τα λαχανικά σου, να τα μαγειρεύεις και να τρως κάτι που ξέρεις ότι είναι μεγαλωμένο μόνο με νερό και ήλιο. Η ποιότητα της διατροφής είναι μεγάλο ζήτημα στις μέρες μας».
Στο αγρόκτημα κάνεις τα πάντα, από το να φυτέψεις μέχρι να αλλάξεις την καμένη λάμπα;
«Σ' αυτά δεν πιάνουν καθόλου τα χέρια μου, που έλεγε και η γιαγιά μου. Είμαι τελείως άχρηστος. Αλλά με τη γη τα καταφέρνω πολύ καλύτερα».
Αν σε ρωτούσα πότε υπήρξες για τελευταία φορά ευτυχισμένος, θα μου έλεγες την προηγούμενη Δευτέρα, που κατέβηκες στη Μάνη;
«Ναι, είναι ένας τόπος απομόνωσης. Η αποθέωση της ιδιωτικότητας. Είναι χτισμένο ψηλά στο βουνό, στα 300 μέτρα υψόμετρο, τρία χιλιόμετρα από τη θάλασσα, έχεις πίσω σου την κορυφή του Ταΰγετου και μπροστά σου όλο το Μεσσηνιακό Κόλπο και τη Μεσόγειο. Αυτά βλέπω κάθε μέρα που ανοίγω το παράθυρο. Σχεδόν κάθε Κυριακή, μετά την παράσταση, την «κάνω» για Μάνη. Τότε είμαι πραγματικά ευτυχισμένος».
Όσο μεγαλώνεις είναι πιο έντονη η ανάγκη σου να φεύγεις;
«Πάντα είχα την ανάγκη να δραπετεύω. Να φεύγω, να αλλάζω περιβάλλον, να δοκιμάζω συνεχώς πράγματα, γεύσεις, ιδέες, να γνωρίζω άλλους τρόπους σκέψης, και αυτό, νομίζω, με έχει πλουτίσει όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή και τα ταξίδια μου, μέσα απ' αυτό το πρίσμα, έχουν αξία».
Αυτό μεταφράζεται σε όρεξη για ζωή;
«Δεν ξέρω αν λέγεται έτσι. Αυτό που ξέρω είναι πως εμένα με γεμίζει, μου δίνει μεγάλη χαρά και ενέργεια».
Αν δεν απατώμαι, ταξιδεύεις μόνος;
«Συνήθως ναι, γιατί δεν θέλω να μπαίνω σε πρόγραμμα όταν είμαι σε ταξίδι. «Θα σηκωθούμε στις 9.00, θα φάμε στις 2.00, θα πάμε εκεί και μετά εκεί κ.ο.κ.». Προτιμώ να ξυπνάω ό,τι ώρα θέλω, να πηγαίνω όπου θέλω και να κάνω ό,τι θέλω. Να απολαμβάνω το καινούριο κι αυτό που μου προσφέρεται. Μόνος μου», λέει στο People.
