Αναστάσης Κολοβός: «Θα τα παρατούσα όλα και θα γινόμουν ψαράς»

Ο ηθοποιός εξήγησε πως αν άφηνε την υποκριτική θα γινόταν ψαράς, ενώ αν κέρδισε το λαχείο θα έκανε ταινία.

Δεν ήσουν ποτέ των δημοσίων σχέσεων και του lifestyle;

«Δεν έχω πολλά πάρε δώσε με ηθοποιούς, πάρτι και πρεμιέρες. Μου δημιουργεί ταραχή όλο αυτό και δεν μου κάνει ενεργειακά»

Τηλεόραση ή θέατρο;

«Μου αρέσει ο κινηματογράφος. Το θέατρο με κουράζει με τις διπλές παραστάσεις. Αγαπώ την τηλεόραση, αλλά μερικές φορές με εξοργίζει ο ρυθμός της για να βγουν τα επεισόδια και δεν το χαίρεσαι»

Πιστεύεις στο κάρμα; Ότι όλα όσα γίνονται, γίνονται για κάποιο λόγο;

«Ναι. Αυτό έγινε και με τον ρόλο μου. Πάντα βάζω στο σενάριο και δικά μου λόγια, βιωματικά. Στην Αθήνα είμαι ακόμα ξένο σώμα. Δεν μπορώ να συγχρονιστώ. Λεν την ξέρω και χάνομαι. Μπορεί, αν δεν έχω GPS, να χαθώ και στην Ομόνοια”

Σου αρέσει να σε λένε επαρχιωτάκι;

«Ναι. Κάθε καλοκαίρι πηγαίνω στην Κύμη. Δε με νοιάζει να πάω στον Πειραιά, να πάρω ένα πλοίο για κάποιο νησί. Πήγα 10 μέρες με τον Καφετζόπουλο στο Μόναχο για κάποια ταινία και την όγδοη μέρα άρχισα να έχω ψυχοσωματικά. Ήθελα να γυρίσω Ελλάδα. Δεν είμαι για διεθνή καριέρα»

Θα άλλαζες κάτι στη ζωή σου;

«Όχι. Τα ίδια θα έκανα. Το μόνο που μετάνιωσα είναι που δεν είδα ζωντανά τον Μητροπάνο. Είναι ο μόνος Έλληνας που με φτιάχνει. Δεν ακούω λαϊκά τραγούδια. Είμαι πιο πολύ του ξένου. Δεν χαίρομαι αν έχω πληγώσει κάποιους ανθρώπους βέβαια, αλλά και αυτό ευθύνεται γι' αυτό που είμαι τώρα και νομίζω ότι είμαι καλός άνθρωπος»

Πιστεύεις ότι όσα έζησες μέχρι τώρα, σε έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο;

«Ναι. Είμαι τυχερός. Είχα δίπλα μου καλούς ανθρώπους και αξιόλογους»

Λένε ότι συνήθως έχεις αυτό που είσαι.

«Σωστά. Πάντως, αν κάποτε σταματούσα τη δουλειά που κάνω, θα τα παρατούσα όλα και θα γινόμουν ψαράς. Δεν έχω απωθημένα»

Απορείς γιατί συνεχίζεις αυτούς τους έντονους ρυθμούς;

«Αν μου καθόταν ένα λαχείο, θα έκανα δυο μέρες τη βδομάδα θέατρο, θα πλήρωνα κάποιον να φτιάξει μια ταινία και να έκανα μόνο επιλεκτικά πράγματα. Περνά η ζωή και φτάνεις σε ε'να σημείο ν' αναρωτιέσαι τι έχεις ζήσει. Έκανες φιλίες; Έγινες καλύτερος άνθρωπος; Είναι εύκολο με αυτή τη δουλειά να χάσεις και τον εαυτό σου και τη ζωή σου»

Δεν λες δηλαδή ότι θες να πεθάνεις στο σανίδι;

«Ούτε καν. Πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι και δεν είναι τυχαίο που λένε ότι το θέατρο είναι η ζωή τους, γιατί δεν έχουν άλλη ζωή» είπε στο Χάι