Κατερίνα Βρανά: Η εντατική, η απώλεια της όρασης και ο φόβος των γιατρών
Η Κατερίνα Βρανά αντιμετωπίζει το πρόβλημα της υγείας της με χιούμορ.
Η κωμική ηθοποιός μιλάει για τις δύσκολες ώρες στην εντατική και την στιγμή που άρχιζε να χάνει την όρασή της σαν ν' αναφέρεται σε άλλον άνθρωπο.
Και όταν βγαίνεις από την εντατική πετάς για Ελλάδα, ώστε να συνεχίσεις τη νοσηλεία σου;
«Ναι, αλλά δεν είχε την ίδια πλάκα, γιατί πλέον δεν έβλεπα. Τυφλώθηκα πριν φύγω από τη Μαλαισία. Δύο εβδομάδες αφότου συνήλθα από το κώμα έβλεπα κανονικότατα, αλλά ήμουν παράλυτη από το λαιμό και κάτω. Μιλούσα κανονικά όταν έβγαλα το σωληνάκι, αλλά δεν μπορούσα να αναπνεύσω και μου το ξαναέβαλαν. Δύο εβδομάδες μετά έγινε μια μικρή αιμορραγία, όπου πάλι νόμιζαν πως πεθαίνω, , αλλά πάλι εγώ δεν πέθανα»
Αυτό με την τύφλωση πρέπει να σε καταρράκωσε...
«Έγινε σταδιακά, μέσα σε δύο ημέρες. Τους έλεγα «Παιδιά, κάτι συμβαίνει με τα μάτια μου», αλλά νόμιζα πως ίσως είναι από τα φάρμακα και την κούραση. Όταν λοιπόν μου έκαναν την επέμβαση για να σταματήσουν αυτή τη νέα μικρή αιμορραγία, τυφλώθηκα. Το είδα όμως να έρχεται. Σκεφτόμουν πως, αφού το καταλάβαινα πως έρχεται, με τον ίδιο τρόπο θα έφευγε. Αυτό έλεγε η λογική μου. Οι γιατροί τα είχαν παίξει, ήταν τρελαμένοι, φώναζαν, «Ohh, she’s gone blind». Οι Μαλαισιανοί έφερναν γιατρούς από διάφορες ειδικότητες. Ήταν συναρπαστικά τα όσα μου συνέβαιναν. Είναι τόσο μοναδική η περίπτωση μου που έφτασε μέχρι την Αμερική, αφού φίλος μου γιατρός που είχε βρεθεί σε ένα ιατρικό συνέδριο μου είπε πως αναφέρθηκα ως «η περίπτωση της Ελληνίδας στη Μαλαισία».»
Έγινες case study παντού!
«Οπότε, πλέον, μου μένει να γραφτώ και στην ιατρική εφημερίδα του Harvard..Ή να ονομαστεί αυτό που έχω Κατερινοβρανίτιδα. Συνήθως οι ασθένειες παίρνουν το όνομα τους από τους γιατρούς, είναι καιρός να το δώσει κι ένας ασθενής»
Ήταν επίπονη η επιστροφή σου;
«Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, έπειτα από ταξίδι 22 ωρών, ήμουν χάλια. Η μεταφορά έγινε σε ειδικό κρεβάτι. Προσπάθησα να πετάξω σε κανονική πτήση, αλλά η κατάσταση μου ήταν απαγορευτική. Έπρεπε να βρούμε air ambulance.Έπρεπε να σταματάμε συνεχώς για ανεφοδιασμό. Κανονικά, το ταξίδι Μαλαισία -: Ελλάδα διαρκεί 16 ώρες. Εμείς το κάναμε σε 22.Ήμουν χώμα. Μπήκα κατευθείαν στην εντατική κι άκουγα τους ψιθύρους «Είναι πολύ άσχημα, μπορεί και να πεθάνει». Οι γονείς μου ήταν τελείως μπλαζέ, το είχαν συνηθίσει πλέον. Είχαν το ύφος «Δεν είναι τίποτε, το παθαίνει όταν είναι κουρασμένη». Συνήλθα και έμεινα στην εντατική για τρεις εβδομάδας. Στη συνέχεια ξεκίνησαν οι φυσικοθεραπείες»
Η όραση σου πώς είναι;
«Επανέρχεται. Βλέπω λίγο θολά, σκοτεινά και διπλά. Αν βάλεις χαρτί τουαλέτας και μπροστά γυαλιά ηλίου, θα δεις όπως βλέπω κι εγώ. Είναι τέλειο. Σκεφτόμουν να τα δίνουμε στους θεατές της παράστασης για να καταλάβουν πώς βλέπω. Αυτό που πραγματικά με πληγώνει είναι πως δεν βλέπω να φάω. Λατρεύω το φαγητό...»
Οι φυσικοθεραπείες είναι επώδυνες;
«Σου αρέσει η γυμναστική;»
Όχι, καθόλου.
«Ούτε σε μένα. Σκέψου πως κάνω κάθε μέρα πλέον. Είναι εφιάλτης. Είναι η χειρότερη πλάκα που θα μπορούσαν να μου κάνουν οι άνθρωποι που με ξέρουν» αποκάλυψε στο people
