Ηλιάνα Μαυρομάτη: «Κάνω ψυχανάλυση από τα 13 μου»
Αν και μέχρι τα 18 της περίπου χρόνια αρνούνταν πεισματικά να ασχοληθεί με την υποκριτική, τελικά ενέδωσε στα καλλιτεχνικά της «γονίδια» και βρήκε έναν τρόπο να εκφράσει τον πολυδιάστατο εσωτερικό της κόσμο.
Η Ηλιάνα Μαυρομάτη, κόρη δύο σημαντικών ηθοποιών, της Λίλας Καφαντάρη και του Βασίλη Μαυρομάτη, σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για την ψυχανάλυση που κάνει από τα 13 χρόνια της, για τις συνεργασίες που δεν μπορούσε με τίποτα να τις φανταστεί και για την εφηβεία που δεν κατάφερε να διαχειριστεί την θηλυκότητα της.
«Ήμουν ένα παιδί πολύ ανήσυχο και αυτοκαταστροφικό. Κάνω ψυχανάλυση από τα 13 μου. Είναι η σημαντικότερη εμπειρία που έχω ζήσει στη ζωή μου, από πλευράς παιδείας, αυτοβελτίωσης και αυτοπαρατήρησης. Ξεκίνησα με παρότρυνση των γονιών μου και τα πρώτα χρόνια πήγαινα με το ζόρι. Όταν όμως έφυγα από το πατρικό μου, στα 19 μου, και άρχισα να αυτονομούμαι και να παίρνω την ευθύνη της ζωής μου στα χέρια μου, άρχισα να καταλαβαίνω την αναγκαιότητα. Ουσιαστικά μαθαίνεις να επικοινωνείς με τον εαυτό σου και, κατ' επέκταση, με τους άλλους ανθρώπους».
Όπως λέει, αν και στους δικούς της ανθρώπους δεν έχει πρόβλημα να εκφραστεί και να φανερώσει τις πιο σκοτεινές πλευρές της, το θέατρο τη βοήθησε να εξελίξει τον εαυτό της σε τομείς όπου ένιωθε αδύναμη. «Γίνεται με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο, που δεν μένει στο σκοτάδι, αλλά μετασχηματίζεται σε φως, οπότε ίσως έτσι λειτούργησε σ' εμένα. Όλο αυτόν το συναισθηματικό πλούτο βρήκα κόπου να τον επενδύσω». Και, απ' ό,τι φαίνεται, απέδωσε καρπούς, αφού το τελευταία χρόνια έχει συμμετάσχει σε δουλειές που ούτε καν τις είχε φανταστεί. «Συνεργασίες όπως αυτή με τον Κώστα Καζάκο στο έργο «Ο Δρόμος Περνά από Μέσα» αλλά και με τον Γιώργο Κιμούλη στην παράσταση «Ψηλά οπό τη Γέφυρα» ούτε καν τις είχα ονειρευτεί και άλλαξαν πολλά στη ζωή μου. Γενικά, προσπαθώ να μην είμαι ψυχαναγκαστική με τις επιδιώξεις μου. Βάζω στόχους, αλλά είμαι ανοιχτή και στο πώς αισθάνομαι μέσα στις καταστάσεις γιατί πολλές φορές φτάνω κοντά στο να τους κατακτήσω και καταλαβαίνω ότι δεν ήταν αυτό που πραγματικά ήθελα».
Μπορεί πλέον να έχει αγκαλιάσει τη γυναικεία της πλευρά, στις αρχές όμως της εφηβείας της φορούσε συνεχώς πολύ φαρδιές φόρμες με oversized φούτερ και ογκώδη μπουφάν. «Πιθανώς να μην μπορούσα να χειριστώ τη θηλυκότητα μου και να προσπαθούσα να την καλύψω με κάθε δυνατό τρόπο. Βέβαια, μέσα στο σπίτι πάλι με φόρμες και φούτερ είμαι, όταν βγαίνω όμως προτιμώ τα φορέματα και τις φούστες. Τελευταία, μου αρέσουν πολύ και τα 80s -τα κολάν, οι μπότες, τα φουντωτά πουλόβερ-, ενώ πλέον αγαπώ και τις βάτες, που παλιά δεν τις ήθελα. Είμαι παιδί αυτής της δεκαετίας, οπότε στην ωρίμανση μου μάλλον αρχίζει να βγαίνει ο πυρήνας μου. Η μητέρα μου είχε μια πολύ ωραία γκαρνταρόμπα, που πάντα ονειρευόμουν να γίνει δική μου. Συγκεκριμένα, θυμάμαι ένα ζευγάρι snakeskin γόβες, που τελικά δεν πήρα ποτέ», αναφέρει στο Instyle.