Ελένη Ερήμου: «Όταν είπα στις φίλες μου ότι θα γίνω ηθοποιός, γέλασαν...»

Δεν δίστασε μάλιστα να αποκαλύψει πως δεν έκανε παιδιά από υπερβολική υπευθυνότητα και εξηγεί το λόγο που επέλεξε να κρατήσει το επίθετό της!

Πότε καταλάβατε ότι θέλατε να γίνετε ηθοποιός;

«Από παιδί. Περνώντας από έναν κινηματογράφο ρώτησα τον πατέ­ρα μου αν είναι κακό να γίνει κά­ποιος ηθοποιός. Εξαρτάται μου είπε. Αν είναι καλός, όχι βέβαια. Πέρασα με υποτροφία στη Δρα­ματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη. Ο πατέρας μου με συνόδευσε οτις εξετάσεις. Δεν συμφωνούσε με την επιλογή μου, Τον παρη­γορούσε μόνο ότι είχα περάσει και στην Πάντειο. Αλλά και εγώ αμφέβαλλα, ήξερα ότι αγαπούσα το θέατρο, αλλά δεν ήξερα αν μ' αγαπά κι εκείνο».

Δεν είχατε αυτοπεποίθηση;

«Θυμάμαι όταν είπα στις φίλες. μου ότι θα γίνω ηθοποιός, γέλασαν: «Εσύ; Αφού κοκκινίζεις!»! Και το κοκκίνισμα αυτό με συνό­δευε μέχρι μεγάλη ηλικία».

Το θεατρικό σας ντεμπούτο πού έγινε;

«Στις Εκκλησιάζουσες, σε σκη­νοθεσία Βολανάκη, δίπλα στην Άννα Συνοδινού. Διαμαντάκι με φώναζε, θυμάμαι».

Και ο κινηματογράφος;

«Ξεκίνησα δειλά-δενλά. Αργά, αλλά σταθερά. Όταν έκανα την ταινία Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά με τον Καραγιάννη, με είδε ο Φίνος. Με κάλεσε στα γραφείο του. Εγώ βρισκόμουν σε γυρίσμα­τα με την Τζένη Καρέζη στη Μα­ντώ Μαυρογένους στο Ναύπλιο. Μάλιστα, σε μια σκηνή είχα χτυ­πήσει, πέφτοντας από το άλογο. Πήγα στο γραφείο του σχεδόν κουτσαίνοντας. Η πρώτη του κουβέντα ήταν να αλλάξω το επίθετο μου. «Εχω κάνει ήδη 15 ταινίες ως Ελένη Ερήμου. Έπειτα, εμείς κάνουμε το όνομα και όχι το όνο­μα εμάς», απάντησα. Δεν ήθελα να το αλλάξω. Ίσως γιατί ήξερα ότι θα στεναχωριόταν και ο πα­τέρας μου».

Άρα ήταν περήφανος για εσάς...

«Μάλλον κρυπτοπερήφανος. Στο θέατρο με είδε μία φορά μόνο. Σε μια κωμωδία. Γέλασε πολύ. Κρα­τούσε πάντα τις αποστάσεις του», είπε στο ΒΗΜΑgazino.