Μαρινέλλα: «Το να είναι τσιγκούνης κάποιος το βρίσκω μεγάλη αναπηρία»

Η Μαρινέλλα σε συνέντευξή της μίλησε για το πόσο όμορφο συναίσθημα είναι να στηρίζεις και να εμψυχώνεις ταλαντούχα πλάσματα, για το αν έχει συναντήσει κακοτοπιές, αλλά και αν δίνει συμβουλές σε νέους ανθρώπους.

Σε συνέντευξη με την Έλενα Παπαρίζου, μου έλεγε πόσο γενναιόδωρη είστε.

«Πώς μπορείς να μην είσαι γενναιόδωρος με ταλαντούχα και καλά πλάσματα; Είναι μεγάλο προσόν η γενναιοδωρία. Είναι τόσο όμορφο συναίσθημα να δίνεις να παίρνεις αγκαλιά, να στηρίζεις να εμψυχώνεις... Το να είναι τσιγκούνης κανείς το βρίσκω μεγάλη αναπηρία. Μα,
είναι δυνατόν να μην αγκαλιάσεις νεότερα ταλέντα; Ξέρεις τι μου έλεγε η μανούλα μου; Ό,τι δίνεις παίρνεις! Δίνεις αγάπη, παίρνεις αγάπη. Δώσε αγάπη, δώσε αγκαλιά, δώσε φιλιά και μην γκρινιάζεις. Αϊ σιχτίρ με τους δυσοίωνους πια! Μα έχω άδικο;

Καθόλου! Συμφωνούμε απόλυτα.

«Με παίρνει ο άλλος πρωί-πρωί και μου λέει «μου φταίει αυτό, δεν είμαι καλά». Κάνε τον σταυρό σου, χριστιανέ μου, που είσαι όρθιος σε τόσο άγριες εποχές και μη βαρυγκομάς! Δες το φως και άσε το σκοτάδι σου! Ασ' το... Είμαστε όλοι σε ένα τούνελ. Στο χέρι μας είναι αν θα προχωρήσουμε προς το φως ή θα μείνουμε ακίνητοι στο σκοτάδι. Εγώ πάντα έτρεχα στο φως».

Μιλήσαμε για γενναιοδωρία και για τούνελ. Ενώ ήσασταν στο τούνελ, σας...έσπρωξαν ποτέ ενώ τρέχατε;

«Κάποιοι ήταν γενναιόδωροι μαζί μου, κάποιοι όχι. Αν με έσπρωξαν ρωτάς. Τους μυριζόμουν και έκανα στην άκρη! Τις πρόσεχα τις κακοτοπιές και δεν βιαζόμουν. Ξέρεις, είναι μια μεγάλη παγίδα το να βιάζεσαι, γιατί πέφτεις και σε κακοτοπιές και σε λακκούβες».

Αποφεύγετε να πείτε γι' αυτούς που σας έσπρωξαν στη μακρά διαδρομή σας.

«Τι νόημα έχει, βρε αγάπη μου, να τους ονοματίσω; Είναι σπίτι τους αυτοί κι εγώ είμαι στην πίστα. Αυτό μετράει. Ξέρεις το ταλέντο, δεν αρκεί, πρέπει να έχει κανείς και μυαλό. Πρέπει να βλέπει τα πάντα γύρω του καθαρά για να πάει μπροστά. Να μη χάνει τον στόχο του».

Δίνετε συμβουλές στους νεότερους;

«Λέω αυτά που. σου λέω κι εσένα τώρα. Δεν μου αρέσει ο ρόλος της δασκάλας. Απλώς μιλώ για όσα έμαθα και μέσα από αυτά προσπαθώ να βοηθήσω άτομα που εκτιμώ και αγαπώ. Αυτό που τονίζω είναι αυτό που σου ανέφερα και πριν: πώς δεν πρέπει να βιάζ¬νται, γιατί όποιος βιάζεται σκοντάφτει και τα τρώει τα μούτρα του, όσο όμορφα και να είναι αυτά! Το έχω δει να συμβαίνει. Κι εσύ το έχεις δει, υποθέτω».

Το έχω δει πολλές φορές και έχετε απόλυτο δίκιο! Τα καλάμια σπάνε κάποια στιγμή.

«Σπάνε και, όσο πιο ψηλά έχεις σηκωθεί, τόσο πιο άσχημα τρως τα μούτρα σου», λέει στη Real.