Ελένη Ράντου: «Δεν ξέρω πια αν χαίρομαι την καθημερινότητα»

Μάζεψαν κουράγιο, φωτογραφίες και αναμνήσεις, χώρεσαν ολόκληρο το παρόν τους σε μια βαλίτσα, τη σήκωσαν αποφασιστικά στα χέρια και έκλεισαν οριστικά την πόρτα πίσω τους. Κανείς δεν έμαθε, ποτέ ξανά, τίποτα για αυτές.

Η Ελένη Ράντου ονειρεύεται πως είναι αυτή η γυναίκα.

Σε πρόσφατη συνέντευξή της η ηθοποιός αποκαλύπτει αν υπάρχει κάποια στιγμή που να επιβραβεύει τον εαυτό της αλλά και πότε ήταν η τελευταία φορά που ένιωσε απίστευτη χαρά.

Κανένα «Μπράβο» λες στον εαυτό σου;
«Πολύ σπάνια. Και αυτό δεν θα είναι για δουλειές, αλλά για συμπεριφορές. «Μπράβο» που φέρθηκα νηφάλια, που δεν έχω πια τόση παρόρμηση, που κατανοώ περισσότερο. Αλλά στη δουλειά, όχι. Εκεί, μεγαλώνοντας, έχω ακόμη πιο υψηλές απαιτήσεις από μένα και ένα ανικανοποίητο. Αυτό το «Ελένη, μπορείς να το κάνεις και καλύτερα».

Μεγαλώνοντας, τι άλλο έχεις μάθει για σένα;
«Έχω μάθει τα όριά μου. Δεν ξέρω πια αν χαίρομαι την καθημερινότητα. Με τον χρόνο, η δουλειά κουβαλάει μεγαλύτερη ευθύνη. Μεγαλώνοντας, δεν έχεις πια αυτή την άγνοια κινδύνου και κανείς δεν έρχεται ανυποψίαστος απέναντί σου. Όλοι απαιτούν το κάτι παραπάνω από σένα και έτσι περισσότερο αγχώνομαι παρά χαλαρώνω. Και δεν μ’ αρέσει αυτό»

Θυμάσαι την τελευταία φορά που δοκίμασες κάτι το οποίο δεν σου άρεσε και άλλαξες γνώμη;
«Την Αγγλία τη σιχαινόμουν. Και βρέθηκα να ζω σχεδόν δύο μήνες τον χρόνο εκεί. Έχω ένα σπίτι, στο Μπράιτον, και έχει τύχει να πάω ακόμη και τέσσερις φορές σε έναν χρόνο. Λόγω δικής μου τρέλας. Το ταξίδι-βαλίτσα, που λέγαμε. Εκεί, λοιπόν, επειδή συνυπάρχουν πολύ διαφορετικοί πολιτισμοί, τόλμησα πράγματα που δεν θα τα φανταζόμουν ποτέ. Από φαγητά που σιχαινόμουν μέχρι νέες φιλίες και ανθρώπους. Κι αυτό μου έκανε καλό. Πέρσι, επίσης, πήγα ένα ταξίδι στην Αιθιοπία. Εκεί σε ένα pavilion, πάνω στη θάλασσα, έπαιζε ένα αφρικάνικο τραγούδι και για κάποιον λόγο, ενώ ήμασταν μια παρέα ατόμων, διάλεξαν εμένα να μου μάθουν τον χορό. Δεν μπορείς να φανταστείς τι τρελή χαρά ένιωσα! Ούτε ήξεραν ποια είμαι, ούτε τι κουβαλάω πίσω μου. Ήρθαν όλοι αυτοί οι χαρούμενοι άνθρωποι και μου έδειχναν πώς να χορεύω αφρικάνικα, βγάζοντας ήχους από το στόμα. Έγινα ξανά 15 χρόνων. Κάτι τέτοιες στιγμές, λοιπόν, νιώθεις πως μπορείς ακόμη να εκπλήξεις τον εαυτό σου», λέει η ίδια στο People.