Ο Ποσειδώνας Γιαννόπουλος θυμάται την πρώτη του μέρα στον ραδιοφωνικό αέρα

Ο ίδιος αναφέρει τα ακόλουθα:

Την πρώτη μέρα που έκανα εκπομπή στο ραδιόφωνο, πριν από 30 χρόνια, ήμουν τόσο «ψαρωμένος», που δεν έβγαζα άχνα μέσα στο στούντιο ούτε όταν ήταν κλειστά τα μικρόφωνα και έπαιζε μουσική. Από το υπερβολικό τρακ, φοβόμουν ότι υπάρχει περίπτωση ακόμα και η ανάσα μου «εκτός αέρα» να ακουστεί στο κοινό.

Τις ωραιότερες συζητήσεις σεε ραδιοφωνικά στούντιο και. διαδρόμους τις θυμάμαι με τη Μαλβίνα τη δεκαετία του '90, όταν ήμασταν την ίδια εποχή στο ραδιόφωνο το ΑΝΤΙ. Μια φράση, μια κουβέντα τη με είχε εντυπωσιάσει τόσο πολύ, που έγινε μετέπειτα νόμος και «πυξίδα στη ζωή και στην πορεία μου: «οποιαδήποτε ιδιοτροπία ή ιδιαιτερότητα του ο άνθρωπος πρέπει να τη λές πρώτος πρώτος και από μόνος του. Έτσι, δεν θα γίνει ποτέ έρμαιο στο στόμα των άλλων και θα άκυρων οποιονδήποτε θα ήθελε να τον σχολιάσει αρνητικά».

Ένας από τους πρώτους διαγωνισμούς που έγιναν ποτέ στ ιδιωτικό ραδιόφωνο ήταν στον Τοp FΜ με έπαθλο ένα διήμερο στη Ρώμη για την πρεμιέρα του «Βad tour» του Μάικλ Τζάκσον. Από τον σταθμό αποφασίστηκε ότι τους 10 νικητές ακροατές θα συνόδευαν στη Ρώμη ως εκπρόσωποι του σταθμού εγώ, ως «νέο αίμα στο ραδιόφωνο», και ο Τζίμη Πανούσης, που έκανε τότε εκπομπές το Σαββατοκύριακο, ως «ανατροπή». Δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο αστείο ήταν δίνουμε τηλεφωνικές ανταποκρίσεις για τη συναυλία του Τζάκσον πότε εγώ και πότε εκείνος! Ήταν για μένα αξέχαστη επαγγελματικά αποστολή. Από τη μία να δω συναυλία του Τζάκσον στο απόγειο της καριέρας του και να γνωρίσω τον ίδιο στη δεξίωση που ακολούθησε για τους ανθρώπους των μίντια, από την άλλη να «ζήσω» και να γνωρίσω καλύτερα τον Τζίμ Πανούση, ανακαλύπτοντας ότι πίσω από το δυναμικό και αθυρόστομο «τέρας» της σκηνής υπήρχε ένας ντροπαλές, συνεσταλμένος και εξαιρετικά χαμηλών τόνων άνθρωπος.

Πηγή: Τηλέραμα