Ποσειδώνας Γιαννόπουλος: «Συνηθίζω να πηγαίνω κάθε χρόνο στην Τήνο Έτσι, χωρίς τάμα»
Ο Ποσειδώνας Γιαννόπουλος επισκέπτεται κάθε χρόνο το νησί της Τήνου ακόμη και για μονοήμερη, ενώ εξομολογείται ποια είναι τα πιο βιωματικά τραγούδια που έχει γράψει.
Συνηθίζω να πηγαίνω κάθε χρόνο στην Τήνο Έτσι, χωρίς τάμα.Έστω και μονοήμερη. Η αρχή έγινε το 1993, όταν πηγαίναμε με φίλους διακοπές στην Πάρο. Ταξιδεύαμε με «δελφίνι». Έπιασε κακοκαιρία, και το «δελφίνι», πριν συναντήσουμε οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα, μας άφησε στην Τήνο, για να συνεχίσουμε από εκεί με πλοίο το ταξίδι για Πάρο. Στα λίγα λεπτά που μεσολάβησαν μέχρι να έρθει το πλοίο γύρισα και είδα από το λιμάνι προς τα πάνω φωτισμένη την εκκλησία της Μεγαλόχαρης. Τότε η πρώτη σκέψη ήταν ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάω εκεί να ανάψω ένα κερί. Δεν προλάβαινα όμως, γιατί θα ερχόταν το πλοίο από στιγμή σε στιγμή. Πήρα μηχανικά το πρώτο ταξί που βρήκα μπροστά μου, ανέβηκα γρήγορα στην εκκλησία, άναψα κερί και από τότε άρχισα να πηγαίνω κάθε χρόνο. Έτσι, απρογραμμάτιστα και χωρίς συγκεκριμένο λόγο ή τάμα...
Από τους στίχους που έχω γράψει μεγαλύτερες επιτυχίες έχουν γίνει κομμάτια για τη Eurovision, όπως τα «Secret combination», «Comme ci comme ca», κά¬ποια πιο ποπ και μερικά λαϊκά, όπως τα «Σάββατο έκλαψα για σένα» και «Να μ' αγαπάς», ερμηνευμένα από τον Γιάννη Πλούταρχο και τον Νίκο Βέρτη αντίστοιχα. Προσωπικά όμως από τα πιο αγαπημένα μου είναι κάποια διαίτερα τραγούδια που δεν έγιναν μεγάλες επιτυχίες, όπως τα «Μ' ένα αδέσποτο τραγούδι» με τον Στέλιο Ρόκκο, οι «Στάλες» που τραγούδησε η Νατάσα Θεοδωρίδου και η «Καραμπό¬λα» με τον Νίκο Μίχα. Τα θεωρώ τα πιο αντιπροσωπευτικά και βιωματικά μου τραγούδια.