Φαίη Ξυλά: «Προσπαθώ να καταλάβω τι θέλει το παιδί μου»

Η ηθοποιός αναφέρεται, ακόμη, στις κοινοτυπίες της ζωής και στον χαρακτήρα της.

Πρωταγωνιστείς στην παράσταση «Η φαλα­κρή τραγουδίστρια».

Βρισκόμαστε στο θέατρο «Κεφαλληνία». Είναι το πρώτο έργο που ο Ευγένιος Ιονέσκο εισήγαγε σ' αυτό το είδος, στο θέατρο του παραλόγου. Το εμπνεύστηκε από μια μέθοδο εκμάθησης αγγλικών, όταν προσπαθούσε να μάθει από τα γαλλικά. Υπήρχε ο κύριος και η κυρία Σμιθ και κάποιοι φίλοι τους, που τους επισκέπτονταν κάθε φορά λέγοντας κοινότυπες φράσεις. Το έργο μιλάει για το πρόβλημα της επικοινωνίας, το οποίο δεν είναι ένα θέμα της εποχής του Ιονέσκο, αλλά και της σημερινής. Οι άνθρωποι λένε συνέχεια τσιτάτα, κοινοτυπίες, προσπαθώντας να καλύψουν το εσωτερικό τους κενό και την εσωτε­ρική τους ανοησία.

Την εσωτερική τους ανοησία... δηλαδή;

Λένε κοινότυπα πράγματα, προσπαθώντας να κα­λύψουν το χρόνο που βρίσκονται μαζί, χωρίς επί της ουσίας να νιώθουν ή να βιώνουν πράγματα. Να υπάρχει ένας γλωσσικός αυτοματισμός που να πρέ­πει να πεις «αυτό» κι «αυτό», στην εκάστοτε στιγμή.

Τι νομίζεις ότι μας φτάνει στην κοινοτυπία;

Υπάρχουν κάποιες παραδεδομένες αξίες και κάποια «πρέπει» που μαθαίνουμε από μικροί, τα οποία στην ουσία δεν είναι τα δικά μα; «θέλω», αλλά των άλ­λων, απλώς έχουμε μάθει πως έτσι πρέπει να λει­τουργήσουμε. Οπότε, μπαίνουμε στον αυτόματο και λειτουργούμε έτσι, χρεώνοντας ουσιαστικά αυτό που εμείς θα θέλαμε.

Τι έχεις κρατήσει από αυτές τις κοινοτυπίες στη ζωή σου;

Δεν μπορώ να θυμηθώ συγκεκριμένα πράγματα, αλλά νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι μεγαλώνουν με συγκεκριμένα πρότυπα και αρχές. Μπορεί όλοι μας, κατά καιρούς, στην προσπάθεια μας να νιώσουμε ασφάλεια και να ανήκουμε κάπου, να έχουμε προσαρμοστεί σε τέτοια θέματα. Το καλό για τον καθένα είναι να καταλάβει πότε δεν είναι αυτό που θέλει εκείνος και να μπορέσει να το αποτινά­ξει. Κάποιοι άνθρωποι δεν θέλουν να το κάνουν, για­τί νιώθουν πιο ασφαλείς έτσι, άλλοι το τολμούν με όλο το ρίσκο, γιατί το καινούργιο και το άγνωστο πάντα έχουν ένα ρίσκο, υπάρχει ένας φόβος.

Σε ποια κατηγορία αν­θρώπων ανήκεις;

Θέλω να πιστεύω ότι ανήκω στη δεύτερη κατηγορία ανθρώπων, αλλά έχουν υπάρξει φάσεις που μπορεί να έχω εγκλω­βιστεί στην πρώτη. Ως χαρακτήρας δεν αντέχω για πολύ κάτι που αισθάνομαι ότι δεν είναι αυτό που εγώ πραγματικά θέλω.

Ποιο στοιχείο από τη δική σου ανατροφή έχεις εφαρμόσει στον Πάρη, το γιο σου;

Αυτό που προσπαθώ και δεν ξέρω αν το πετυ­χαίνω ή αν θα το πετύχω για τον Πάρη είναι να γίνει μια αυτόνομη προσωπικότητα, που θα κά­νει τα δικά του «θέλω» και όχι των άλλων. Προ­σπαθώ από τώρα να καταλάβω τι θέλει το παιδί, υπάρχουν βέβαια κάποια όρια σ' αυτό. Δεν θέλω να τον φορτώνω με πράγματα που εκείνος τα βαριέται και δεν τα θέλει.

Πηγή: Λοιπόν