Ευγενία Δημητροπούλου: «Μου φαίνεται δύσκολο να αποκαλέσω “συναδέλφους” ανθρώπους που θαυμάζω πολύ»

Στην τελευταία, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, υποδύεται μια αθώα κοπέλα μεγαλωμένη στην Κεφαλονιά του 19ου αιώνα από έναν συμβολαιογράφο πατέρα (Σταμάτης Φασουλής) και προδομένη από τον έναν και μοναδικό της εραστή (Αλέξανδρος Πέρρος).

Η Ευγενία Δημητροπούλου ωστόσο έχει στο βιογραφικό της πολλές και αξιόλογες συνεργασίες, όμως αυτή με τον Αιμίλιο Χειλάκη το 2011. Τότε που του μιλούσε ακόμη στον πληθυντικό.

«Εντάξει, πλέον είμαστε φίλοι και τον εκτιμώ πολύ, αλλά θυμάμαι τότε, επειδή ήμουν πολύ μικρή και νέα σε όλο αυτό, απευθυνόμουν σε όλους στον πληθυντικό. Δεν σου κρύβω ότι ακόμη μου φαίνεται δύσκολο να αποκαλέσω “συναδέλφους” ανθρώπους που θαυμάζω πολύ», λέει στο περιοδικό People.

Η ηθοποιός πιστεύει, δε, ότι το θέατρο είναι ομαδική δουλειά και το παρομοιάζει με «ένα παιχνίδι βόλεϊ που δεν πρέπει να πέσει η μπάλα κάτω».

Όσο για τη σχέση της με τα media;

«Εγώ το μόνο που θέλω είναι να ζω τη ζωή μου φυσιολογικά. Με τα πάνω και τα κάτω της. Μακριά από ταμπέλες. Οι φίλοι μου ξέρουν ποια είμαι, όπως ξέρουν και το ιδιαίτερο χιούμορ μου. Με αυτούς είμαι ο εαυτός μου. Τώρα όλα τα άλλα δεν τα καταλαβαίνω πολύ. Δεν μπορώ να βγω στην τηλεόραση και να κάνω τον καραγκιόζη. Γενικά, τα media μου έχουν φερθεί καλά. Νομίζω, όμως, πως κι εγώ διατηρώ μια ειλικρινή στάση απέναντί τους. Έχουν γραφτεί ορισμένες φορές πράγματα που δεν ίσχυαν, αλλά δεν είναι του χαρακτήρα μου να σηκώσω το τηλέφωνο και να παραπονεθώ. Απλά σιωπώ και ίσως κρυφτώ λίγο περισσότερο στο καβούκι μου. Βέβαια, δεν θα σου αρνηθώ ότι με στενοχωρεί να παρουσιάζουν μια εικόνα που δεν είμαι εγώ. Το ποια εικόνα δεν έχει σημασία. Αν την πω, είναι σαν να την τροφοδοτώ. Ευτυχώς, δεν συμβαίνει συχνά».