«Δεν είπα εγώ “καλύτερα που πέθανε η Αλίκη”, αλλά η μαμά της»
Έχει μιλήσει καυστικά για πολλούς και συνεχίζει να το κάνει.
Έχει γνωρίσει πολλούς αστέρες του κινηματογράφου και πάντα είχε τη δική της άποψη για εκείνους.
Έχει συμπάθειες και αντιπάθειες, αλλά αυτό ήταν και είναι κάτι που δεν την ενδιαφέρει.
Σε μια συνέντευξη-ποταμό, με μια γοητευτική αφήγηση, η Ροζίτα Σώκου καταφέρνει να μας καθηλώσει, μιλώντας χωρίς φόβο και με πολύ πάθος για πρόσωπα που η ίδια γνώριζε πολύ καλά, τα οποία για εμάς, τους κοινούς θνητούς, είναι στο... απυρόβλητο: Για τη Μελίνα Μερκούρη, που δεν διστάζει να πει ακόμα μία φορά ότι ήταν καλή ως ηθοποιός μόνο στη «Στέλλα», για τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον οποίο θεωρεί κακό σκηνοθέτη, για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την οποία λάτρεψε στη «Φιλουμένα Μαρτουράνο», εκεί όπου δεν άρεσε καθόλου στο κοινό της, για το κόμπλεξ της Κατίνας Παξινού με την ηλικία της, για το ελάττωμα του Χατζιδάκι να «στήνει» όποιον είχε ραντεβού μαζί του...
Ήρεμη, καθισμένη πλέον σε αναπηρικό καροτσάκι, με μια απίστευτη διαύγεια πνεύματος, η 96χρονη κριτικός κινηματογράφου θυμάται ιστορίες από το παρελθόν... «Για 52 χρόνια πήγαινα στις Κάννες κάθε χρόνο. Ξέρω μέχρι και τον μπακάλη στο διπλανό στενό. Την κριτική μου και τις απόψεις μου δεν με ενδιαφέρει αν τις εγκρίνουν οι άλλοι. Εγώ λέω πάντα αυτό που πιστεύω» δηλώνει στην «Espresso», μιλώντας για όλους και όλα.
«Δεν θα ξεχάσω πως έπαιζαν για ώρες ότι εγώ είπα “καλύτερα που πέθανε η Βουγιουκλάκη”. Αυτή τη φράση λοιπόν δεν την είχα πει εγώ, αλλά η μαμά της, η κυρία Εμυ, παρουσία και του Τέλη Ζώτου. Συγκεκριμένα, μας είχε πει: “Η κόρη μου θα υπέφερε τόσο πολύ όταν θα έβλεπε γερασμένο το πρόσωπό της στον καθρέφτη, που καλύτερα που πέθανε”. Κι όμως, με το κόψε-ράψε, έμοιαζε ότι τα είπα εγώ. Για την Αλίκη μπορώ να σας πω ότι το σπουδαίο ταλέντο της το είχα καταλάβει πολύ νωρίς, όταν την είδα στα πρώτα της βήματα στο Εθνικό Θέατρο να παίζει Μολιέρο. Και πραγματικά είχε μεγάλο ταλέντο. Και μία φορά στη ζωή της αποφάσισε να παίξει κάτι εξαιρετικό, που ήταν η “Φιλουμένα Μαρτουράνο”. Το έργο αυτό το είχα δει προηγουμένως στην Ιταλία από τον Εντουάρντο ντε Φιλίπο, ο οποίος το είχε γράψει για την αδερφή του. Η Αλίκη σε αυτό το έργο για μένα ήταν πολύ καλύτερη. Ηταν αριστούργημα. Παρ' όλα αυτά, το έργο κατέβηκε σε μία εβδομάδα, γιατί δεν την αναγνώριζε το κοινό. Επαιρναν το πρόγραμμα, την έβλεπαν σε φωτογραφίες και στο έργο έβλεπαν μια άλλη. Δεν τους άρεσε. Ηθελαν τη ναζιάρα, τη γατούλα με το λουλούδι στο αυτί» αναφέρει.
Ρωτήθηκε αν τη θεωρεί σταρ, όπως ο υπόλοιπος κόσμος. «Για μένα δεν έχει σημασία αν ο κόσμος και τα ΜΜΕ τη θεωρούσαν και τη θεωρούν σταρ. Οι άνθρωποι ή έχουν την αύρα ή δεν την έχουν...» λέει.
