Μάριος Φραγκούλης: «Χρησιμοποιώ τον έρωτα για να με κάνει πιο ευαίσθητο και πιο ανοιχτό στη ζωή»
Ο Μάριος Φραγκούλης ο οποίος έχει γυρίσει δύο και τρεις φορές (ίσως και παραπάνω) ολόκληρη τη γη τραγουδώντας τον έρωτα με τη βελούδινη και αισθαντική φωνή του, μοιράζεται μέσα από συνέντευξή του τις εμπειρίες που έχει αποκομμίσει από το ταξίδι της ζωής του.
Και είναι πολύ περιγραφικός... Διαβάστε τι αποκάλυψε ο αγαπημένος τενόρος...
Ποιο τραγούδι σας συγκινεί και απολαμβάνετε περισσότερο;
Ένα τραγούδι που με συγκινεί αφάνταστα αν και δεν το λέω συχνά είναι «Ο Οδοιπόρος» του Μάνου Ελευθερίου και του Μάνου Χατζιδάκι, γιατί έδειχνε μια σκληρή πραγματικότητα ανάμεσά μας. Ακόμα και αυτή τη στιγμή σε πολλά μέρη του κόσμου υπάρχει η αδικία του να ταλαιπωρούνται οι ζωές παιδιών, κάτι που προσωπικά δεν αντέχω.
Ο έρωτας τι ρόλο παίζει στη ζωή σας κύριε Φραγκούλη;
Τον εκμεταλλεύομαι τον έρωτα. Τον χρησιμοποιώ για να με κάνει πιο ευαίσθητο και πιο ανοιχτό στη ζωή, έτσι ώστε να μπορέσω να περάσω στο κοινό μου αυτό που θεωρώ τραγούδι και ερμηνεία. Με άλλα λόγια, έχω ερωτευτεί πολύ.
Τραγούδι, όπερα, μιούζικαλ, αρχαία τραγωδία, τα έχετε δοκιμάσει όλα. Τι αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Από το κάθε είδος έμαθα και κάτι σημαντικό. Ήρθα σε επαφή με μεγάλους δημιουργούς και καλλιτέχνες με σπουδαία έργα που με στιγμάτισαν. Αγάπησα πολύ τους παράξενους ρόλους, αυτούς που με έκαναν να αναπτύξω μέσα μου πτυχές που δεν πίστευα ότι υπήρχαν, όπως ο Διόνυσος στις Βάκχες ή ο Μάριος στους Άθλιους που μέσα του συγκρούονται η ευθύνη με τον έρωτα, ο προορισμός με την καθημερινότητα και το μεγαλείο του πώς μπορεί ένας άνθρωπος μετά από μια μεγάλη καταστροφή και προσωπική απώλεια να ξαναβρεί την ελπίδα και την εσωτερική δύναμη να συνεχίσει.
Αν μπορούσατε να έχετε στην πραγματική ζωή τη μοίρα ενός ήρωα όπερας, ποιον θα διαλέγατε;
Δυστυχώς καμιά όπερα δεν τελειώνει ευχάριστα, οπότε δεν θα ήθελα να είχα τη μοίρα κανενός ήρωα… (γέλια). Με ιντριγκάρει όμως να είσαι υπεύθυνος για τα μεγάλα ιδανικά, όπως ο Andrea Chenier ήταν για την πατρίδα του και τη μεγάλη του αγάπη, τη Μανταλένα. Ή όπως την αγάπη που είχε ο Ροδόλφος για τη Μιμί, ο Οθέλλος που πολεμούσε όχι μόνο τους εχθρούς του αλλά ακόμα και τους ίδιους του τους συμπατριώτες, τη ζήλια, το φθόνο, τον ρατσισμό.
Πηγή: philenews