Σόφη Ζαννίνου: Η ιστορία πίσω από το επίθετό της - Πώς προέκυψε;

Η γνωστή ηθοποιός αναφέρεται στην ιστορία του, πηγαίνοντας πολλά χρόνια πίσω, ενώ παράλληλα εξομολογείται τις σημαντικές για εκείνη συμβουλές που τις έδωσε ο πατέρας της.

Ότι το όνομα Ζαννίνο δεν είναι πραγματικό είναι γνωστό. Πώς βγήκε όμως αυτό το όνομα;

Το όνομα Ζαννίνο του το έβγαλε ο Αττίκ. Τότε δούλευε στη μάνδρα του Αττίκ. Ο πατέρας μου ήταν από την Κωνσταντινούπολη, η οποία τότε ήταν ένα λιμάνι διεθνές. Εκεί υπήρχαν γειτονιές. Υπήρχε η γειτονιά των Ιταλών, η γειτονιά των Γάλλων, η γειτονιά των Ελλήνων, των Τούρκων κοκ. Όταν λοιπόν έπαιζε με τα παιδιά των Ιταλών τον φώναζαν Νίνο, που σημαίνει Γιάννης στη γλώσσα τους. Όταν πάλι έπαιζε με τα παιδιά Γάλλων τον φώναζαν Ζαν, που είναι Γιάννης στα Γαλλικά. Γι' αυτό και το Ζαννίνο, Γιάννης-Γιάννης δηλαδή. Όταν, λοιπόν, διηγήθηκε την ιστορία αυτή στον Αττίκ, εκείνος του είπε ότι θα λέγεσαι Παπαδόπουλος στο θέατρο, αλλά Ζαννίνο.

Ωστόσο, κι εσύ μπήκες στον καλλιτεχνικό χώρο με το ψευδόνυμο του μπαμπά.

Ναι, γιατί έτσι μας ήξεαν όλοι. Από πάρα πολύ νωρίς όλοι τον ήξεραν Ζαννίνο. Κανείς δεν τον ήξερε ως Παπαδόπουλο. Εγώ παίζω πέντε χρόνων στο θέατρο και στο σινεμά από επτά. Το όνομά μου από τότε ήταν Σόφη Ζαννίνου. Αυτό ήταν το όνομά μας, όλοι έτσι μας αποκαλούσαν. Το όνομα Παπαδόπουλος δεν υπήρχε ποτέ και πουθενά. Μόνο στα επίσημα έγγραφα, πουθενά αλλού. Μάλιστα, όταν ήμουν μικρή, με ξέρανε Ζαννινάκι.

Μπαμπάς Ζαννίνο. Ο πιο γλυκός - κακός. Ένας άκακος γίγαντας όπως πολλοί τον αποκαλούσαν.

Ήταν πραγματικά ένας πολύ καλόκαρδος άνθρωπος. Έχω πάρει πολλά «δώρα» ζωής από τον πατέρα μου. Σε πληρο­φορώ πως σε αρκετές στιγμές πάνω στη δου­λειά έχω «παίξει» τον πατέρα μου. Στη «θη­λυκή εταιρεία» που ήμουν με ένα τσιγάρο στο οιόμα και μιλούσα συνέχεια, είναι «κλεμμέ­νο» αιιό τον παιέρα μου. Ο πατέρας μου το έκανε αυτά και το υιοθέτησα και εγώ γιατί μου άρεσε πολύ.

Τι κρατάς σαν «Ευαγγέλιο» από εκείνον, που το ακολουθείς πιστά στη ζωή σου;

Το «Έσο έτοιμη» για οποιοδήποτε καλό και για οποιοδήποτε κακό γιατί σε εμάς ως άνθρωποι μπορεί να μας συμβούν τα πάντα. Ακόμα ένα που το ακολουθώ πιστά είναι πως μου έλεγε να μη λέω «ναι» ή «όχι» αμέσως στις επαγγελματι­κές προτάσεις. Μπορεί, μου έλεγε, να μου γίνει μια πρόταση που με την πρώτη ματιά να φανεί κα­λή, να ξετρελαθώ και να πω «ναι» και στη συνέ­χεια να το μετανιώσω για­τί μπορεί τελικά να μη μου αρέσει, θα το επεξερ­γάζεσαι, μου έλεγε, καλά μέσα στο μυαλό σου και μετά θα απαντάς ένα «ναι» ή ένα «όχι». Με τα «όχι» -όπως υποοτήριζε-«χτίζονται» καριέρες. Να μη λέω «ναι» ποτέ σε μια δουλειά που δεν μου αρέσει και δέναμε καλύπτει.Όχι οικονομικά, αλλά καλλιτεχνικά. Κάτι ακόμα που ο Ζαννίνο μου έμαθε είναι όσον αφορά στα χρήματα να έχω μία ευθεία στη ζωή μου. Είτε πολλά λεφτά βγάλω ή καθόλου, να έχω τον ίδιο τρόπο ζωής. Μου έλεγε να μην παραμυθιάζομαι από τις εποχές που βγάζω χρήματα, θα είναι πάντα έτσι. Να μην τρελαί­νομαι από το χρήμα, διότι τώρα μπορεί να βγά­λω και αύριο να μην έχω φράγκο. Γι αυτό το λόγο ποτέ στη ζωή μου δεν υπήρξα σπάταλη.

Πηγή: Grande