Στέλιος Κρητικός: «'Oποτε πιά­σω χρήματα στα χέρια μου θέλω να κάνω την επόμενη τρέλα μου»

Ο γνωστός ηθοποιός αποκαλύπτει πώς αποφάσισαν να κάνουν αυτό το επιχειρηματικό βήμα, ενώ παράλληλα αποσαφηνίζει αν είναι λάτρης του ρίσκου ή της σταθερότητας, ξεδιπλώνοντας τον συλλογισμό του.

Ο αγαπημένος ήρωας των έργων σου ποιος είναι;

Ένας πατέρας ή μάλλον η ιστορία ενός πα­τέρα που περιμένει την ημέρα των γενε­θλίων του στο σπίτι του τα παιδιά του, να γιορτάσουν μαζί τα γενέθλια του. Είναι μια σχεδόν αληθινή ιστορία, βιωματική. Έχει φυσικά και κάποια στοιχεία παραμυθιού μέσα για να παρασύρει τους μικρούς θεατές, αλλά η δομή και η βάση του κρύβουν μεγάλες αλήθειες μέσα τους. Είμαι εγώ!

Δηλαδή είναι μια αληθινή ιστορία δική σου και των παιδιών σου;

Ναι πραγματικά. Μια ιστορία των παιδιών και δική μου, που την έκανα θεατρικό παραμύθι. Ομως, δεν μπορώ να αποκαλύψω το τέλος γιατί θα προδώσω το παραμύθι.

Πριν από λίγο καιρό ακόμα ένα όνειρο έγινε πραγματικότητα Μια σχολή θεά­τρου και χορού δικής σου και της συζύγου σου. Ο κόσμος έχει ανταποκριθεί;

Η σχολή «Κastel». Ήταν ένα πραγματικά μεγάλο όνειρο, το οποίο «γεννήθηκε» τα τελευταία χρόνια, όταν γνώρισα τη σύζυγο μου, την Κάτια Παπαδοπούλου, η οποία με έβαλε μέσα στις ιστορίες του κλασικού μπαλέτου. Με έκανε να θέλω να διασκευάσω τα παραμύθια του κλασικού μπαλέτου. Αυτό μας έκανε να «ενώσουμε» τις αγάπες μας, το θέατρο και το χορό και δημιουργήσαμε μια σχολή τέχνης για μι­κρούς και μεγάλους.

Στα χρόνια της κρίσης πώς πήρατε αυτήν την απόφαση για μια τέτοια επένδυση;

Η αλήθεια είναι πως φύγανε πάρα πολλά χρήματα. Για την ακρίβεια έφυγαν όλα μας τα χρήματα (γελάει). Δεν σκεφτήκαμε ούτε μία στιγμή αρνητικά, ότι θα χάσουμε τα χρήματα μας ή ότι κάτι δεν θα πάει κα­λά Πιστεύαμε πάρα πολύ σε αυτό, θέλαμε πάρα πολύ να το κάνουμε και με την οικο­νομική βοήθεια που πήρα μέσα από το παιχνίδι, ήμουν σίγουρος πως αυτή ήταν η κατάλληλη στιγμή για να «επενδύσουμε» τα όνειρα μας.

Έτσι είσαι πάντα; Ανθρωπος που παίρνει ρίσκο ή θέλεις να προχωράς εκ του ασφαλούς;

Πάντα ήμουν άνθρωπος που ήθελα να ξέ­ρω που βαδίζω. Να προχωράω εκ του ασφαλούς. Ομως, μέσα από αυτό το ρίσκο που πήραμε με τη σύζυγο μου να ρίξουμε όλα μας κι χρήματα στη δημιουργία της σχολής, κάτι που και στο παρελθόν το έχω κάνει ξανά -να ρίξω όλα μου τα χρήματα κάπου αλλού –τότε συνειδητοποιώ πως τελικά είμαι άνθρωπος του ρίσκου και όποτε πιά­σω χρήματα στα χέρια μου θέλω να κάνω την επόμενη τρέλα μου.

Πηγή: Grande