Λάκης Λαζόπουλος: «Ξέρω ότι θα είμαι πάντα ένας επαρχιώτης στην Αθήνα»
O Λάκης Λαζόπουλος εξομολογείται ότι μεγαλύτερη χαρά για εκείνον ήταν να ακούει τη φωνή της μάνας του και όχι πόσα εκατομμύρια τον παρακολουθούν.
Ο Λάκης Λαζόπουλος σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για το αν έπιασε ποτέ τον εαυτό του να έχει έπαρση και για την συγκίνηση που νιώθει όταν βρίσκεται στην επαρχία.
Όταν σημείωνες τα εξωπραγματικά νούμερα τηλεθέασης της τάξης του70%, δεν έπιασες ποτέ τον εαυτό σου να έχει έπαρση;
«Όχι. Δεν μου επέτρεψε το σπίτι μου ποτέ, η καταγωγή μου, ο τρόπος που μεγάλωσα και η διαρκής παρουσία των σκέψεων των δικών μου ανθρώπων να φτάσω εκεί. Μπορεί να το χαιρόμουν παραπάνω... Για εμένα όλο αυτό ήταν η χαρά της μητέρας μου όταν άκουγα τη φωνή της. Από την ώρα που σταμάτησα να ακούω τη χαρά της μητέρας μου, μπορώ να σου πω πως δεν είχε και τόσο ενδιαφέρον όλο αυτό. Δεν μπορώ να το νιώσω αν δεν ακούω τη χαρά της μητέρας.
Θα μου πεις «Μπορεί να ζήσει η μάνα σου αιώνια;». Το καταλαβαίνω, δεν είμαι ανόητος. Αλλά εγώ μετέφραζα αυτό που ζούσα μέσα από τη χαρά των δικών μου. Από την ώρα που η χαρά των δικών μου δεν είναι παρούσα, δεν έχει και μεγάλο ενδιαφέρον για μένα. Η χαρά μου ήταν να ακούσω τα λόγια της, όχι το «πόσα εκατομμύρια σε παρακολουθούν».
Η χαρά της ήταν το μέτρο σου...
«Ναι. Ποτέ δεν είχε αλλάξει αυτό το μέτρο. Έφυγε και πια δεν έχω μέτρο».
Το να έχεις ανθρώπους γύρω σου που να σου υπενθυμίζουν την αφετηρία σου μάλλον λειτουργεί και ως ένας διάδρομος προσγείωσης, δεν ξεφεύγεις...
«Η επαρχία είναι ρίζα μου. Ξέρω ότι θα είμαι πάντα ένας επαρχιώτης στην Αθήνα, που οι επαρχιώτες θα με καταλαβαίνουν7 πιο πολύ από τους Αθηναίους. Αυτό το γνωρίζω, ίο νιώθω, το αντιλαμβάνομαι».
Δεν είχες την ανάγκη ποτέ να νιώσεις...
«Αθηναίος; Καθόλου!»
Αποδεκτός; Να καθίσεις ως ίσος στο ίδιο τραπέζι;
«Καθόλου δεν με αφορά αυτό».
Δεν νιώθεις μειονεκτικά;
«Καθόλου μειονεκτικά. Συνεχίζει να με συγκινεί ο τρόπος που θα καθίσω σε ένα τραπέζι μιας επαρχιακής πόλης ή ενός χωριού, όπου θα φάμε όλοι μαζί, παρά αυτό εδώ, που τρώει ο καθένας μόνος του και χωρίζουν μια σαλάτα σε 160 κομμάτια. Δεν μπορώ... Δεν νιώθω βολικά. Στην Αθήνα με έφερε η δουλειά, όχι η αγάπη μου προς τη μεγάλη πόλη», λέει στο People.