Ευθύμης Ζησάκης: «Σχεδόν για έναν χρόνο ήμουν σε ανεπίσημη κατάθλιψη»
Είναι το πρόσωπο που συζητήθηκε ίσως περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο την σεζόν που διανύουμε και για διαφορετικούς λόγους.
Η αποχώρησή του, τόσο από το πολύ πετυχημένο σήριαλ «Το σόι σου», που τον ανέδειξε, η αποχώρησή του από το θεατρικό «Μαριχουάνα Stop» αλλά και λίγο καιρό αργότερα από το «Toc Toc» καθώς και η πολυσυζητημένη συνέντευξη του στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και οι πολύ προσωπικές παραδοχές του έγιναν talk of the town.
Ο ίδιος έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου όλο αυτό το διάστημα. Αλλά αν κάτι μπορεί να πει κανείς για τον Ευθύμη Ζησάκη είναι πως δεν έχει μάθει να το βάζει κάτω ακόμα και στα δύσκολα. Ιδιαίτερα στα δύσκολα θα λέγαμε εμείς.
Αθλητής σε επίπεδο πρωταθλητισμού από μικρός ο Ευθύμης ξέρει καλά να «μαστιγώνει» τον εαυτό του όταν χρειάζεται και τώρα το χρειάστηκε και το έκανε. Στα καλύτερά του, μετά από ένα πολύ δύσκολο για τον ίδιο διάστημα, απολαμβάνει πια την συμμετοχή του στο φετινό YFSF, ξανασυναντά τον Ευθύμη που έχασε για λίγο και προχωράει μπροστά. Εξάλλου η στασιμότητα δεν ήταν ποτέ στο στιλ του.
Λίγο με τον εαυτό μου, λίγο με τη ζωή μου, λίγο με τη δουλειά μου, λίγο με όλα… Νομίζω ότι όλα αυτά μαζί γίνονται»
-Σε τι δεν ήσουν ικανοποιημένος; Γιατί τέτοιες αλλαγές γίνονται όταν «γυρίζει» το μάτι μας συνήθως…
«Μπράβο, ακριβώς. Δεν ήμουν ικανοποιημένος από τον ίδιο μου τον εαυτό. Πολλές φορές ενώ υπήρχε το καρότο που λένε δεν υπήρχε η διάθεση. Εγώ δεν είχα διάθεση. Αυτό ίσως οφείλεται σε μια ανεπίσημη κατάθλιψη.
Δεν ξέρω και πως να το πω, γιατί δεν το έχω ξαναπεί κιόλας, αλλά επειδή γνωριζόμαστε και είμαστε και φίλοι χρόνια δεν θέλω να κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Δεν είχα καμία διάθεση για να αναλάβω το οτιδήποτε που δινόταν σαν αποστολή είτε αυτό λέγεται ρόλος ή show ή οτιδήποτε άλλο και αυτό κράτησε σχεδόν για έναν χρόνο».
-Είσαι ένας άνθρωπος που είναι αναμφισβήτητα όμορφος, ταλαντούχος, χαρισματικός και τυχερός, γιατί σαφέστατα υπήρξες και τυχερός…
«Σαφέστατα και τυχερός. Γιατί τα πράγματα μου ήρθαν πολύ καλά και πολύ γρήγορα»
-Γιατί λοιπόν ενώ είχες απλόχερα χαρές έφτασες σε σημείο να γίνεις εν μέρει αυτοκαταστροφικός;
«Γιατί ο ίδιος σου ο εαυτός μπορεί να σε βάλει σε μια τέτοια διαδικασία μπορεί και γιατί δεν έχει μάθει να ακούει το όχι και ίσως είναι και μια αυτοεκπαίδευση. Ίσως η αυτοεκπαίδευση γίνεται πολλές φορές μέσω της κατάθλιψης. Ίσως πρέπει να κατεβεί η στάθμη του νερού στο πηγάδι για να βρούμε καινούργιο νερό. Ίσως χρειάζεται τελικά. Ομολογώ πως νιώθω πιο πλήρης πια».
-Και πιο σίγουρος;
«Πιο σίγουρος, όχι. Πιο σίγουρος μόνο όσον αφορά τις επιλογές μου. Δηλαδή πια την επιλογή μου θα την κυνηγήσω μέχρι την τελευταία ρανίδα του αίματός μου»
-Τι έκανες πριν; Τον «χάιδευες» τον εαυτό σου; Του χαριζόσουν;
«Ναι. Γιατί είχα γενικά μια τάση παραχαϊδέματος από τον κύκλο μου. Τώρα πια όμως έχω εκπαιδευτεί από τον ίδιο μου τον εαυτό. Και μιλάω πολύ ειλικρινά και από καρδιάς. Μπήκα σε αυτήν την διαδικασία και την συνεχίζω».
-Ποια ήταν η «σφαλιάρα» που σε έκανε να ξυπνήσεις; Γιατί συνήθως κάτι γίνεται και συνερχόμαστε…
«Δεν είναι κάποιο συγκεκριμένο γεγονός. Το έβλεπα ότι συμβαίνει και κάποια στιγμή πολύ συνειδητοποιημένα πήρα την απόφαση και είπα οκ αυτή τη στιγμή είμαι έτοιμος να στερηθώ, είμαι έτοιμος να προσπαθήσω για το κάτι παραπάνω, είμαι έτοιμος να μην εφησυχαστώ σε τίποτα και αυτή τη στιγμή είμαι έτοιμος να φροντίζω για να έχω».
-Τι είναι ευτυχία το έχεις δομήσει μέσα στο μυαλό σου πια;
«Θα σου το δώσω με μια παραβολή… Ευτυχία είναι να αποφασίσω τι φαΐ θα φτιάξω, να πάω να αγοράσω τα υλικά, να το προσπαθήσω, να το μαγειρέψω και να κάτσω να το ευχαριστηθώ.
Μια ολοκληρωμένη πράξη που δεν έχει να κάνει μόνο με την προσωπική μου ευημερία αλλά δεν έχει να κάνει και με κανένα κυνήγι αποδοχής από τους άλλους.
Με καμία απόδειξη ότι την έχουμε μεγαλύτερη από τους άλλους γιατί δεν έχουμε να χωρίσουμε και τίποτα από τους άλλους. Η ταπεινότητα και ο ένας στόχος είναι η αποστολή μας».
Όποιος λέει ότι δεν το καβαλάει του λέω κατά πρόσωπο πως είναι μεγάλος ψεύτης
-Ευθύμη με αυτό που λες αφήνεις να εννοηθεί ότι υπήρξαν και φάσεις που καβάλησες…
«Μα σαφώς και καβαλάς. Όποιος λέει ότι δεν το καβαλάει του λέω κατά πρόσωπο πως είναι μεγάλος ψεύτης. Όταν ξαφνικά, έχεις κάνει κάποια πράγματα και αρχίζει ο κόσμος και σε θαυμάζει, αλλά αυτό παίρνει μια διάσταση εντελώς διαφορετική από αυτή που έχεις φανταστεί.
Δεν είναι απαραίτητο να την ψωνίσεις και να το χάσεις, όχι, αλλά σαφώς και αρχίζεις και αναρωτιέσαι αν τελικά εγώ το αξίζω όλο αυτό; Είμαι εγώ αυτό που θαυμάζουν; Αν αυτό μπει σε μια σειρά και συνειδητοποιήσεις τι έχεις κάνει το οποίο χρήζει θαυμασμού έχει καλώς. Αλλά συνήθως γίνεται ένα πικ και δεν ξέρεις».
-Αυτό σου προσφέρει και ευκολίες όμως. Σου προσφέρει αποδοχή, ακόμα και ερωτική επιτυχία…
«Κι αυτό σαφώς αλλοιώνει τον χαρακτήρα, την στιβαρότητα του χαρακτήρα και δεν σου κρύβω πως η κρίση που πέρασα με τον εαυτό μου εμπεριείχε και αυτήν την συνειδητοποίηση.
Μεγάλε, δεν τρέχει απολύτως τίποτα. Είσαι απλά ο Ευθυμάκος. Τίποτα άλλο. Έτυχε να σου συμβεί αυτό και τώρα θα προχωρήσεις σταθερά σε σχέση με τα όνειρά σου με 18.000 φορές παραπάνω δουλειά για να το βγάλω ακόμα καλύτερο»
-Πάλι πίσω από αυτό που λες αφήνεις να εννοηθεί πως είχες επαναπαυτεί στις ευκολίες σου και δεν το δούλευες όσο έπρεπε…
«Είναι προφανές ότι το παραδέχομαι. Στο είπα και πριν. Δεν κρύβομαι πια πίσω από το δάχτυλό μου και δεν θα μου χρυσώσω το χάπι. Θα μπορούσα να το κάνω. Να πω ότι η καριέρα μου είναι σε πολύ καλό σημείο, κυρίως αν μιλήσω για τις αποδοχές μου, αλλά δεν είναι έτσι. Η αλήθεια είναι διαφορετική. Η αλήθεια είναι αυτό που είπες εσύ».
-Πόσο εύκολο είναι να κοιτάξεις τον εαυτό σου στα μάτια και να του το πεις στα ίσια αυτό;
«Καθόλου, δεν είναι καθόλου εύκολο. Προσωπικά ξαναεκπαιδεύτηκα από την αρχή ζώντας την κρίση των 30 που λένε και βγαίνω αλώβητος. Είμαι μια χαρά, πολύ πιο δυνατός, λιγότερο παρορμητικός, ενθουσιώδης αλλά σε επίπεδο προγράμματος και όχι σε επίπεδο επιτυχίας. Δεν εφησυχάζομαι στον θαυμασμό αλλά στην συνέχεια και την συνέπεια».
-Τι απαιτήσεις έχει πια από τον εαυτό σου για τα επόμενα, άμεσα χρόνια;
«Οι απαιτήσεις είναι πολύ υψηλές. Δουλεύω συνέχεια, γράφω...»
-Κι επειδή μιλάμε μόνο για τα επαγγελματικά τόση ώρα. Στα προσωπικά σου τι γίνεται; Το κομμάτι οικογένεια δεν περνάει καθόλου από το μυαλό σου;
«Σαφώς και περνάει. Όλα είναι συνυφασμένα και συνδεδεμένα. Η προσωπική υγεία, να έχεις υγιή συναισθήματα για κάποιον, να έχεις καλή σχέση με τους γονείς σου – εγώ έχω μια υπέροχη σχέση με τους γονείς μου, τους αγαπώ ιδιαιτέρως, έχουμε περάσει πολλά αλλά αυτό μας κάνει να είμαστε και πολύ δεμένοι.
Είμαστε μια γροθιά και αυτό με κάνει και πολύ ευτυχισμένο. Και ναι, νομίζω οτι είμαι έτοιμος πια μετά από πολλά στάδια που πέρασα και για έναν πολύ μεγάλο και υγιή έρωτα που θα μου δώσει φτερά. Και τώρα είμαι σε μια φάση που προσπαθώ να εντοπίσω αν τον ζω ή αν μου ‘ρχεται».
-Σε επηρεάζει αν είσαι καλά στα προσωπικά σου;
«Αν δεν είμαι καλά στα προσωπικά μου, ναι, επηρεάζομαι στα επαγγελματικά μου. Γενικά η ζωή μου είναι μία, ανεβαίνω στη σκηνή με όλα μου τα προβλήματα δεν αφήνω τίποτα πίσω.
Δεν μπορώ να τα βάλω σε κουτάκια. Είμαι μία καρδιά, δεν είμαι πολλές καρδιές, είμαι ένα συναίσθημα και όχι πολλά, είμαι ένας άνθρωπος, ο ίδιος άνθρωπος. Δεν μου αρέσει το ψέμα, δεν μου αρέσει η υποκρισία, η διπλωματία.
Μου αρέσει το λάθος, έχω πέσει πολλές φορές σε λάθη. Τα ζω και μου έχει στοιχίσει σε πολλά πράγματα αλλά η πραγματικότητα νομίζω δικαιώνεται πάντα στο τέλος. Δεν μπαίνω καθόλου στη διαδικασία όμως να κρύψω ούτε τις στενοχώριες μου, ούτε τα λάθη μου, ούτε τις μαύρες μου. Δεν φοβάμαι να δείξω ποιος είμαι για να γίνω αποδεχτός».
-Φάνηκε αυτό και από αυτά που είπες στη συνέντευξη που έδωσες στον Γρηγόρη Αρναούτογλου πρόσφατα….
«Ξέρεις, πολλοί μου είπαν για αυτήν την συνέντευξη πώς τόλμησα και είπα ότι είχα τα προβλήματά μου και ζήτησα και συγγνώμη δημόσια. Αυτός είμαι και δεν πρόκειται να αλλάξω. Όταν έχω κάτι το μοιράζομαι και θα το μοιράζομαι. Και τη χαρά και τη δυστυχία μου».
Η κουβέντα μας συνεχίστηκε και on camera με τον Ευθύμη να αποκαλύπτει ποιά είναι τελικά η υπόσχεση που έδωσε στην Μιμή Ντενίση στα παρασκήνια του YFSF και άλλα πολλά.
