Έλλη Τρίγγου: «Έχω άγνοια κινδύνου»

Μάθαμε πράγματα για αυτή που δεν γνωρίζαμε μέχρι σήμερα.

«Ήμουν 22 χρόνων και είχα πάει στη Γρανάδα, στην Ισπανία, για δέκα ημέρες, όπου βρισκόταν μια φίλη μου με Erasmus, με την οποία θα επιστρέφαμε μαζί στην Ελλάδα. Περνούσα υπέροχα, η πόλη είχε έντονη καλλιτεχνική ζωή και είχα εντυπωσιαστεί από performances στον δρόμο. Ήταν τόσο συνηθισμένο, που πολύς κόσμος έκανε διάφορα acts. Όταν μου τελείωσαν τα χρήματα, δεν ήθελα να φύγω. Για να παρατείνω τη δια μονή μου εκεί αποφάσισα να κάνω και εγώ performances στο δρόμο. Τελικά οι δέκα ημέρες που θα καθόμουν έγιναν τρεις μήνες. Σκέψου ότι οι φίλες μου είναι ακόμα εκεί. Δεν έχω παράπονο, μετά γύρισα και είπα να δοκιμάσω κάποια πράγματα που ήδη είχα αρχίσει εκεί. Ξεκίνησα λοιπόν σε μια θεατρική ομάδα», είπε στο People.

Αλλά και πάλι, δεν ήταν ο εύκολος δρόμος η επιλογή της. Επέλεξε τον κακοτράχαλο, τον λιγότερο ταξιδεμένο, ίσως γιατί και για εκείνη ήταν μονόδρομος.

«Έδωσα στο Εθνικό γιατί είναι η μόνη σχολή που είναι δωρεάν στην Ελλάδα. Ήταν πολύ σημαντικό αυτό. Δεν ξέρω αν θα είχα την οικονομική δυνατότητα να πάω σε μια ιδιωτική σχολή», είπε και συνέχισε: «Υπάρχει κάτι που γενικά με κινεί στη ζωή μου και μου έχει βγει τόσο σε καλό όσο και σε κακό. Ονομάζεται "άγνοια κίνδυνου". Πολλές φορές κάνω πράγματα χωρίς ακριβώς να έχω συναίσθηση του τι συμβαίνει. Το καταλαβαίνω αργότερα».

Το ρίσκο που πήρε με τις εξετάσεις στο Εθνικό ήταν τεράστιο. Πρώτη φορά από τα νεανικά της χρόνια γνώριζε τι ακριβώς ήθελε να κάνει. Μπορεί όταν ήταν μικρή να φορούσε περούκες, να σκαρφιζόταν από το μυαλό της ρόλους, να έκανε τη βούρτσα μικρόφωνο, αλλά ποτέ δεν είχε εκστομίσει πως μεγαλώνοντας θα ασχοληθεί με την υποκριτική. Ποια ήταν η εναλλακτική, όμως, στην περίπτωση που θα αποτύγχανε να μπει στο Εθνικά;

«Θα είχα φύγει στο εξωτερικό», απάντησε.

«Μπορεί να ήμουν οπουδήποτε. Περίμενα τα αποτελέσματα των εξετάσεων και κάποιοι φίλοι μου περνούσαν από την Ελλάδα με ένα βαν για την Ινδία και θα πήγαινα μαζί τους».