Mόνικα: «Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης λόγω επιπλοκών ήμουν αναγκασμένη να μείνω ξαπλωμένη»

Η ίδια σε συνέντευξή της αναφέρθηκε στην εγκυμοσύνη της, η οποία αποτελεί το σημαντικότερο γεγονός για εκείνη, ενώ αποκάλυψε ότι βίωσε ένα διάστημα ζόρικο.

«Μέσα σε αυτό το διάστημα το πιο μεγάλο γε­γονός της ζωής μου είναι ότι έγινα μανούλα. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης λόγω κάποιων επιπλοκών ήμουν αναγκασμένη να μείνω ξα­πλωμένη το περισσότερο διάστημα, οπότε δεν μπορούσα να παίξω μουσική ή να ηχογραφήσω. Εκανα υπομονή, όλα πήγαν καλά και η κορού­λα μου γεννήθηκε τον περασμένο Μάιο γεμί­ζοντας το σπίτι μας με πολλή χαρά και πολλή έμπνευση, οπότε άρχισα ξανά! Καλλιτεχνικά από τότε έκανα συναυλίες κυρίως στο εξωτερικό, συναυλίες στη Γαλλία με τον φίλο μου Yuksek, δύο projects στην Αυστραλία και ένα θεατρικό έργο στην Κύπρο.

Αυτόν τον καιρό ηχογραφώ καινούρια τραγούδια με την ομάδα του Stromae στο Βέλγιο και γράφω τη μουσική για ένα θεατρικό έργο στο Φεστιβάλ Αθηνών το καλοκαίρι. Είναι όλα projects που με γεμίζουν δημιουργικά. Και μου αρέσει που δεν βρίσκομαι στο επίκεντρο αυτών. Μαθαίνω πολλά καινούρια και όμορφα πράγματα μέσα από τις συνεργασίες μου και ανυπομονώ όλα αυτά να μετουσιωθούν σε έναν καλό καινούριο δίσκο που θα μοιραστώ με τους fans μου το συντομότερο δυνατό».

Και στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής πώς βρέθηκε; Και μάλιστα με καθήκον περιβεβλημένο από θρησκευτική ιε­ρότητα;

«Το φθινόπωρο του 2018 η ομάδα μου με ενημέρωσε για ένα mail σχετικά με την πρόταση του κ. Νίκου Λαάρη. Δεν γνώριζα το συγκεκριμένο έργο, αλλά όταν άκουσα το κομ­μάτι αμέσως με συγκίνησε και ένιωσα πως μια τέτοια ερμηνεία θα ήταν φοβερή εμπειρία. Άλλαξα το πρόγραμμά μου για να βρίσκομαισ την Ελλάδα τη συγκεκριμένη ημερομηνία και να κάνω ότι χρειαστεί για να βγει μια ξεχωριστή παράσταση».

DREAM BIG

Πριν από επτά χρόνια η Μόνικα χώρεσε τις φιλοδοξίες της σε μια βαλίτσα, στρίμωξε και τα απολύτως απαραίτητα και έφυγε για τη Νέα Υόρκη. Εννοείται ότι οι εμπειρίες που αποκό­μισε, η νέα ζωή που διεκδίκησε και μέρα με τη μέρα δεν χωρούν πια ούτε σε κοντέινερ.

«Το 2012 πήγα στη Νέα Υόρκη, γνώρισα πολλούς αξιόλογους συνεργάτες, έκανα φίλους, δέθηκα με την πόλη, εκεί ηχογράφησα και τον τελευταίο μου δίσκο που κυκλοφόρησε από τοπική δισκογραφική. Ακολούθησε περιοδεία στην Αμερική. Στο Λος Αντζελες γνώρισα τον άντρα μου ο οποίος έχει αμερικανική υπηκο­ότητα, ζούσε χρόνια εκεί και του αρέσει η Αμερική. Μαζί του την αγάπησα κι εγώ, τη συνήθισα. Παντρευτήκαμε στο Λος Αντζελες και σιγά-σιγά χτίσαμε μια όμορφη ήρεμη ζωή εκεί. Τον τελευταίο χρόνο ωστόσο περνάμε αρκετό χρόνο στην Ελλάδα, κυρίως για να είμαστς πιο κοντά στους δικούς μας τώρα με την κορούλα μας, αλλά κι επειδή μου είχε λείψει πολύ».

ΠΡΟΣΕΧΕ ΤΙ ΕΥΧΕΣΑΙ

Και με το καλλιτεχνικό όραμα της τι γίνεται; Κι εκεί φαίνεται να μην προτάσσει τη στρατηγική αλλά το συναίσθημα, την καρδιά. Ανάμεσα στον ρόλο του τζουκ μποξ και του καλλιτέχνη, επι­λέγει τον δεύτερο.

«Θα ήθελα να συνεχίσω να κάνω ό,τι λέει η καρδιά μου και να το μοιράζο­μαι με όσο περισσότερο κόσμο γίνεται. Αγαπώ τους ανθρώπους, θέλω να είμαι κοντά τους, μου αρέσουν οι συναυλίες, χαίρομαι όταν ο κόσμος επικοινωνεί μαζί μου. Δεν μπορώ όμως να τους δώσω κάτι ψεύτικο, κάτι το οποίο δεν θα πιστεύω εγώ προσωπικά ότι είναι καλό. Ξέρω πως μπορεί να περάσει πολύς καιρός μέχρι να κυκλοφορήσω καινούριο δίσκο, αλλά όταν αυτό γίνει θα έχω τη συνείδηση μου κα­θαρή ότι θα προσφέρω στον κόσμο κάτι που θα είναι πολύ αληθινό, που το πιστεύω 100% και θα το υποστηρίξω στο έπακρο. Προτιμώ να δουλεύω με προσοχή, να παίρνω τον χρόνο μου, να κάνω όσες θυσίες χρειάζονται, να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό και στο τέλος να πα­ραδίδω ένα έργο αληθινό, που να με γεμίζει με ζωή. Οπως λένε και στην Αμερική: Πρόσεχε τι εύχεσαι γιατί μπορεί να το πετύχεις», λέει στο Gala.