Νάντια Ρηγάτου: «Δεν θα μπορούσα να κάτσω στο πλατό και να κάνω την ωραία»

«Είμαστε μια παρέα με πολύ χιούμορ, χωρίς καμία διάθεση να προσβάλουμε ή να κακολογήσουμε κάποιον για να κερδίσουμε το ενδιαφέρον των τηλεθεατών. Μια δημιουργική ομάδα μπρος, αλλά και πίσω από τις κάμερες, που πιστεύει στη δύναμη της ευγένειας και της αξιοπρέπειας», είπε στην Espresso και ανέφερε γελώντας, τι της λέει ο κόσμος στον δρόμο:
«Συνήθως “Κούκου, καλημέρα” ή “Γεια σου, Νάντια Κούκου” ή “Α, η Κούκου φίλη μας”... Εχει αναπτυχθεί ένας “κούκου” κώδικας επικοινωνίας που μας γεμίζει όλους χαρά και αυτό είναι υπέροχο».

Ανάμεσα στα άλλα ρεπορτάζ, η δημοσιογράφος έχει και τη στήλη της στις λαϊκές αγορές, στην οποία έχει ιδιαίτερη αδυναμία.
«Για τις ανάγκες αυτής της στήλης με τον τίτλο “Ακου τους παλιούς”, σχεδόν κάθε μέρα μιλάω με ηλικιωμένους. Η οικογένεια για τους πιο μεγάλους ήταν ανέκαθεν η δύναμή τους, η επένδυση ζωής τους. Το ευχάριστο είναι ότι πλέον το αντιλαμβάνονται και οι νεότεροι».

Η Νάντια, που έχει υπηρετήσει την πρωινή ζώνη και από άλλα κανάλια, λέει ότι αυτό που κάνει τη διαφορά είναι τα πρόσωπα.
«Η θεματολογία των πρωινών είναι πάνω κάτω η ίδια. Αυτό που αλλάζει είναι η προσέγγιση. Το παιχνίδι καθορίζεται από τα πρόσωπα. Η Κατερίνα Καραβάτου και ο Κρατερός Κατσούλης είναι οι συνεργάτες που θα ήθελα να έχω για πάντα. Δεν τους ήξερα, δεν είχε τύχει να τους κάνω ποτέ συνέντευξη. Τους γνώρισα τώρα και με έκαναν την πιο ευτυχισμένη δημοσιογράφο της ελληνικής τηλεόρασης» αναφέρει.
Ωστόσο, δεν ξεχνά και άλλες αξιόλογες συνεργασίες της.
«Ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου έχει η Ράνια Θρασκιά, που ενώ στο “Joy” στον ΑΝΤ1 που συνεργαστήκαμε δεν υπήρχε αρχικά κάποια ενότητα για να παρουσιάσω, η Ράνια σκέφτηκε μία για να συνεχίσω να κυνηγάω το όνειρό μου. Και να μην ξεχάσω ότι η πιο διδακτική συνεργασία μου ήταν η χρονιά που βρέθηκα στο πρωινό του Mega με τον Μάρκο Σεφερλή. Δεν υπάρχει πιο συναρπαστικό πράγμα από το να συνεργάζεσαι με υπερταλαντούχους ανθρώπους, όπως ο Μάρκος».
Θα ήθελε να κάνει όμως τη δική της εκπομπή στην τηλεόραση;
«Φυσικά και θα ήθελα. Είναι κάτι που θα μου έδινε μεγάλη χαρά. Αλλά δεν είμαι ο τύπος που θα μπορούσα να κάτσω σαν βαλσαμωμένη σε ένα πλατό να κάνω την ωραία, αλλά ούτε την κακιά σίγουρα. Θα ήθελα κάτι πιο ζωηρό, κάτι αστείο και κάτι που να εστιάζει στη χαρούμενη πλευρά της ζωής».