O Ίαν Στρατής αποκλειστικά στο gossip-tv: «Πριν τρία χρόνια δεν ήξερα που μου παν τα τέσσερα»
Είναι από αυτούς τους χαρισματικούς ανθρώπους που ότι κι αν κάνει σίγουρα δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητος.
Αυτό φάνηκε και στη συμμετοχή του στο X-Factor πριν από μερικά χρόνια, όπου και βγήκε δεύτερος (κατά τη γνώμη μας θα είχε βγει πρώτος αν τραγουδούσε ελληνικό ρεπερτόριο) παρά το γεγονός ότι φάνηκε από την αρχή πως έχει τεράστιο γκελ στο κοινό.
Από τότε μέχρι σήμερα ο Ίαν Στρατής, άλλαξε αρκετά, μεγάλωσε, ωρίμασε, απελευθερώθηκε και μαζί του απελευθερώθηκε και το τεράστιο κι αναμφισβήτητο ταλέντο του. Αν και δεν νιώθει καθόλου άνετα μπροστά σε κάμερες και κασετοφωνάκια -άλλος άνθρωπος λέμε- κάναμε μαζί του μια πολύ ωραία κουβέντα λίγο πριν από τον τελικό του YFSF στον οποίο είναι φιναλίστ.
«Έχω ωριμάσει πιο πολύ, νιώθω ότι έχω γίνει καλύτερος. Βλέπω τα πράγματα με διαφορετική αντίληψη πια και νομίζω ότι αυτό με βοηθάει και στην επαγγελματική αλλά και στην προσωπική μου ζωή».
-Παίζουν ρόλο και οι συνεργάτες που έχεις πια γύρω σου;
«Σαφέστατα. Σίγουρα παίζει ρόλο και αυτό. Οι συνεργάτες είναι το Α και το Ω στην επαγγελματική πλευρά της ζωής μας».
-Σε επίπεδο δουλειάς τι άλλαξες;
«Δουλεύω διαφορετικά. Πλέον γράφω και δικά μου κομμάτια»
-Δεν έγραφες και τότε; Γιατί θυμάμαι ότι είχες την μπάντα σου…
«Έγραφα, αλλά όχι και τόσο πολύ. Δεν ήμουν ο κύριος συνθέτης στην μπάντα»
-Τι πλεονεκτήματα και τι μειονεκτήματα έχει η μπάντα από την σόλο καριέρα;
«Η μπάντα είναι σίγουρα κάτι πιο δύσκολο γιατί είναι πιο πολλά άτομα, πιο πολλοί χαρακτήρες, πιο πολλοί εγωισμοί, αν θες μπορούμε να το πούμε κι έτσι. Βέβαια όλο αυτό αναπληρώνεται με τη βοήθεια που δίνει ο ένας στον άλλον και το βάρος που μοιράζεται και δεν είναι μόνο στις πλάτες ενός».
-Όταν ξεκίνησες να εκφράζεσαι μουσικά όμως ίσως να ήταν πολύ σημαντικό για σένα αυτό…
«Ήταν πολύ σημαντικό, εννοείται. Και με βοήθησε και σε κάποια πράγματα πολύ»
-Μουσικά έχεις φτάσει στον ήχο που θα ήθελες να είσαι γενικότερα;
«Όχι. Νομίζω ποτέ δεν θα φτάσω στον ήχο που θα ήθελα να έχω»
-Αυτό έχει να κάνει με τελειομανία ή έχει να κάνει με ανέφικτα κομμάτια;
«Νομίζω ότι έχει να κάνει με τελειομανία»
-Δεν μπορώ να σου πω ότι αυτό δεν είναι ορατό… Σου φαίνεται.. Ήσουν πάντα έτσι;
«Όχι βέβαια… Δεν ήμουν. Γι’ αυτό σου είπα πριν ότι ωρίμασα. Πριν τρία χρόνια δεν ήξερα που μου παν τα τέσσερα, δεν δούλευα και τόσο πολύ, τα είχα φορτώσει και λίγο στον κόκορα. Μπορεί να μην φαινόταν αλλά εγώ το ήξερα μέσα μου».
-Είχες την αβάντα του ταλέντου σου, που μάλλον βοηθάει να μην φαίνονται κάποια πράγματα…
«Σίγουρα βοηθάει. Αλλά αυτό όμως είναι και καλό και κακό. Όταν κάτι που δεν σ’ αρέσει και οι άλλοι σου λένε πως ήταν καλό εσύ εξακολουθείς να νιώθεις πως δεν σου αρέσει. Νιώθεις μέσα σου ανικανοποίητος. Νιώθεις πως δεν σου αρέσει»
«Τώρα τώρα; Όχι, τώρα δεν θα δήλωνα συμμετοχή και δεν ξέρω να σου πω γιατί τώρα δεν μου αρέσει ως σκέψη, αλλά όχι δεν θα πήγαινα».
-Μου δίνεις την αίσθηση ότι γενικότερα δεν είσαι ιδιαίτερα άνετος όταν μιλάς σε κάμερες ή μικρόφωνα. Γιατί;
«Σίγουρα δεν είμαι άνετος. Δεν ξέρω. Γενικά σκέφτομαι πολλά πράγματα ταυτόχρονα και δεν είναι και πολύ καλό αυτό»
-Στο λέω γιατί έχω δει την άνεσή σου όταν είσαι χαλαρός. Είναι σαν να «κλειδώνεις». Είναι φόβος;
«Όχι, δεν είναι φόβος. Ειλικρινά δεν ξέρω τι ακριβώς είναι. Πάντα κρατάω την πισινή μου, πάντα προσπαθώ να είμαι σοβαρός σε αυτά που λέω ειδικά όταν μιλάω μπροστά σε κάμερα γιατί πολλοί παρεξηγούνται πλέον και μπορεί να γίνει το οτιδήποτε. Γενικά το έχω στο μυαλό μου αυτό».
-Το καταλαβαίνω αν χρειαστεί να μιλήσεις για κάποιον άλλον. Το έχεις όμως και όταν μιλάς για τον εαυτό σου. Κι εκεί δείχνεις να έχεις, αυτό που λέμε, «άμυνες». Και ανεβαίνεις στη σκηνή και σαν να απελευθερώνεσαι…
«Εννοείται, ότι συμβαίνει αυτό. Το είχα από μικρός αυτό. Όταν έπαιρνα πολύ προσοχή μετά την έκοβα κατ’ ευθείαν γιατί δεν μου άρεσε».
-Είσαι πιτσιρικάς. Τι ονειρεύεσαι από εδώ και πέρα για σένα;
«Να κάνω το καλύτερο δυνατόν για τα δεδομένα είτε της Ελλάδας, είτε τα δικά μου. Να γίνω πιο έξυπνος και πιο καλός σε αυτό που κάνω και να γίνω καλύτερος μουσικός».
-Έχεις σκεφτεί να φύγεις έξω;
«Το έχω σκεφτεί πολλές φορές αλλά πιστεύω ότι χρειάζεται περισσότερα εφόδια για να το κάνω».
-Για πού το έχεις σκεφτεί;
«Είτε στην Αγγλία, είτε στην Αμερική. Δεν ξέρω βέβαια κατά ποσό μπορώ να ανταπεξέλθω γιατί στη μελέτη δεν το έχω και τόσο πολύ εγώ».
-Γενικότερα είσαι άνθρωπος των στόχων;
«Ναι, είμαι άνθρωπος των στόχων αλλά μερικές φορές επειδή έχω διάσπαση προσοχής παίρνω λίγο το μυαλό μου από το στόχο μου».
-Τα ρίσκα σε φοβίζουν γενικά;
«Πάρα πολύ. Ειδικά αυτό το ρίσκο. Το να φύγω έξω. Και ξέρεις μου το έχουν πει πολλοί και το έχω βάλει κι εγώ πια στο μυαλό μου ότι ίσως πρέπει να το κάνω αλλά η αλήθεια είναι πως με φοβίζει πολύ όλο αυτό».
