Λένα Αρώνη: «Φοβάμαι απίστευτα τις αρρώστιες»

«Απεχθάνομαι πλέον τους ανθρώπους που ασχολούνται με τους άλλους αλλά όχι με την «καμπούρα» τους. Απεχθάνομαι την οκνηρία, την μπλαζέ ματιά, τη χαζομάρα και την απροθυμία. Όποιος ξεκινάει τις απαντήσεις του με το «όχι, αυτό δεν γίνεται» είναι εχθρός μου».

«Βαρέθηκα να λένε όλοι ότι δεν γίνεται. Θέλω να βρίσκουμε αυτό που μπορεί να γίνει. Η κρίση με σόκαρε πάρα πολύ. Ήμουν σίγουρη ότι θα γινόταν ένα καλό ξεκαθάρισμα στις αξίες, στους ωραίους στόχους. Και συνέβη ακριβώς το αντίθετο, θεωρώ ότι ως λαός έχουμε πολλά στοιχεία τα οποία πρέπει να διορθώσουμε. Και ας είναι ήδη αργά...».

«Λατρεύω να συναντώ ανθρώπους με πάθος και αγάπη για αυτό που κάνουν. Λατρεύω τους ανθρώπους που είναι αληθινά ευγενικοί και σε συμπεριφορά και σε επεξεργασία σκέψεων».

«Φοβάμαι απίστευτα τις αρρώστιες. Έχω χάσει φίλες, έχω ζήσει από κοντά παιδιά που ξέρω από μωρά να νοσούν. Μου φαίνεται αδιανόητο αυτό που συμβαίνει. Ο χρόνος περνάει απίστευτα γρήγορα και γι' αυτό θέλω να ζούμε κάθε μέρα έστω και μία στιγμή ευτυχίας».

«Πιστεύω ότι και στα μικρά πράγματα μπορεί να υπάρχει μεγάλη χαρά. Μέτρο, ισορροπία, αγάπη αληθινή: τα αναζητώ και διψάω γι' αυτά. θεωρώ ότι δεν συνηθίζονται και πολύ».

«Είμαι πολλές φορές απαισιόδοξη. Δεν αντέχω πια το στρες και γίνομαι απότομη με τους ξινούς, τοξικούς ανθρώπους».

«Ευχαριστώ όσους με δυσκόλεψαν και με πρόδωσαν γιατί με έκαναν πιο δυνατή και πιο ευκίνητη ψυχικά».

Δεν υπάρχει πιο αναζωογονητικό πράγμα από το να έχεις ανθρώπους και πράγματα να σε εμπνέουν. Μότο ζωής: «Πάμε παρακάτω», λέει στο Τηλέραμα.