Σίσσυ Τουμάση: Έτσι έμαθε πως είναι υποψήφια για το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη»
Στο σχολείο δεν μπορούσε να «παπαγαλίσει» ούτε μια γραμμή από το μάθημα της Ιστορίας ή της Λογοτεχνίας και αυτή τη στιγμή μαθαίνει απ΄ έξω και ανακατωτά ολόκληρες σελίδες από τον Ίψεν, τον Τσέχωφ και τον Τένεσι Ουίλιαμς ενώ πριν λίγες εβδομάδες ήταν υποψήφια για την «καρφίτσα» της Μελίνας Μερκούρη.
Χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου που θέλει να παθιαστεί με κάτι, να το πεθυμήσει πραγματικά, για να το κάνει καλά είναι η Σίσσυ Τουμάση.
Η ίδια μιλά στο περιοδικό People για την τελευταία της υποψηφιότητα και τα μελλοντικά της σχέδια.
Πώς έμαθες για την υποψηφιότητά σου για το βραβείο «Μελίνα Μερκούρη»;
«Έβαφα ρίζα στο κομμωτήριο και μου ‘στειλε κάποιος στo Ιnstagram το link με τις υποψηφιότητες. Άρχισα να ουρλιάζω από τη χαρά μου, επικράτησε ένας πανικός, χάρηκαν και οι κομμώτριες γιατί είναι φίλες»
Απογοητεύτηκες όταν νικήτρια βγήκε η Ηρώ Μπέζου;
«Όχι, γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα το πάρω. Η Ηρώ βρίσκεται περισσότερα χρόνια στον χώρο και έχει παρουσιάσει μεγαλύτερο δείγμα δουλειάς. Το άξιζε δικαιωματικά!»
Ηθοποιός γιατί έγινες;
«Δεν έχω ιδέα… Τι άλλο θα μπορούσα να κάνω στη ζωή μου; Σκεφτόμουν τη γραφιστική αλλά θα την βαριόμουν γρήγορα. Το ίδιο και με τη δημοσιογραφία ή τη νομική. Στο θέατρο είναι διαφορετικά. Η πλάκα είναι ότι μικρότερη έλεγα πως «μόνο ένας τρελός θα έκανε αυτή τη δουλειά». Ώσπου έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό και το Ωδείο Αθηνών, πέρασα στο δεύτερο και το πράγμα κύλησε μόνο του»
Ποια είναι η ιδανική εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου τα επόμενα χρόνια; Πρωταγωνίστρια στην Επίδαυρο, εξώφυλλο στα περιοδικά, παντρεμένη με δύο παιδιά; Χωρίς απαραίτητα, το ένα να αποκλείει το άλλο.
«Να κάνω περισσότερο σινεμά. Αυτό φαντάζομαι για μένα. Θα ήμουν ευτυχισμένη αν έκανα δυο ταινίες τον χρόνο. Χαίρομαι πάντως, όπως προχωράει η δουλειά μου. Νιώθω ότι έχω μπει σε ένα ποτάμι, κολυμπάω με τη ροή του ποταμού και μου αρέσουν αυτά που βλέπω γύρω μου. Τώρα πού θα καταλήξει αυτό; Μπορεί να εμφανιστεί κανένας καταρράκτης ξαφνικά και να πέσω στο κενό».