Νταλάρας: «Υπάρχουν ακόμη, ευτυχώς, άνθρωποι ανάμεσά μας που έχουν φιλότιμο»
Ο Γιώργος Νταλάρας μίλησε για την βαρύτητα που έχει ο λόγος του Έλληνα πια.
Ο γνωστός τραγουδιστής, με αφορμή τη μουσική παράστασή του στο Ηρώδειο έδωσε μια αποκαλυπτική συνέντευξη και αναφέρθηκε στις ιδιομορφίες κάτω από τις οποίες ζούμε.
Ξεκινάτε το φετινό συναυλιακό σας καλοκαίρι με μια μουσική παράσταση στο Ηρώδειο, στην οποία θα συμπράξετε με τη Συμφωνική Ορχήστρα της Σμύρνης. Ποιο είναι το μήνυμα που επιθυμείτε να περάσετε;
«Το να έρχεται μία υπέροχη ορχήστρα από τη Σμύρνη με έναν καταπληκτικό μαέστρο και δεν είναι η μοναδική ορχήστρα στην Τουρκία που παίζει ελληνική μουσική, είναι πολλές- σηματοδοτεί την αγάπη και τον θαυμασμό που νιώθουν κάποιοι γείτονες μας για τον πολιτισμό μας. Δεν μισούν όλοι οι Τούρκοι τους Έλληνες.
Μέσα από αυτήν τη συναυλία, μέσα από αυτά τα τραγούδια και μέσα από αυτές τις συνεργασίες δείχνουμε έναν παράλληλο δρόμο. Θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα πως πρέπει να τα αφήσουμε πίσω μας το σκοτεινό παρελθόν και να εστιάσουμε σε αυτά που μας ενώνουν. Δεν μπορούμε να υποθηκεύσουμε το μέλλον των παιδιών μας σε πολεμικές ιαχές. Να υπενθυμίσω εδώ πως πρόκειται για τη συναυλία που ακυρώθηκε πέρυσι λόγω βροχής. Και παρότι μου πρότειναν να κάνω κάτι άλλο φέτος στο Ηρώδειο, αρνήθηκα, γιατί το θεωρούσα υποχρέωση μου να ολοκληρώσω αυτό που ξεκίνησα. Είναι σημαντικό για μένα να κρατώ τον λόγο μου ειδικά αυτή την εποχή, που πολλά πράγματα έχουν ταυτιστεί με τη λήθη, την απάθεια και το ψέμα».
Νιώθετε, δηλαδή, ότι η βαρύτητα του λόγου του Έλληνα, που διαχρονικά συνοδεύεται από μεγάλη εγκυρότητα, φθίνει στην εποχή μας;
«Δυστυχώς, ναι. Δεν ισχύει βέβαια για όλους. Υπάρχουν ακόμη, ευτυχώς, άνθρωποι ανάμεσα μας που έχουν φιλότιμο. Καλώς ή κακώς, η ζωή μας αλλάζει γιατί αλλάζουν οι συνθήκες και αναγκαζόμαστε να κάτσουμε σε μια ουρά που δεν την έχουμε επιλέξει, γι' αυτό και νιώθουμε δυστυχισμένοι. Είναι σαν να ζούμε κάτω από αναγκαστικές ιδιομορφίες της καθημερινότητας.
Σε αυτές τις ιδιομορφίες συγκαταλέγονται και τα μνημόνια, τα οποία όλοι τα μισούμε αλλά όλοι τα ακολουθούμε. Και το περίεργο είναι πως, με τον τρόπο που μας επιβάλλονται, αν δεν τα ακολουθήσουμε, η ζωή μας διαλύεται και το χάος βγάζει νύχια και μας ξεσκίζει. Παρ' όλα αυτά, κάποιες στιγμές, ενώ γνωρίζουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, πανηγυρίζουμε είτε δοξάζοντας είτε βρίζοντας τα μνημόνια μας. Και χαιρόμαστε εξίσου και για τα δύο: είτε για το ότι γλιτώσαμε από αυτά είτε γιατί «αντισταθήκαμε» σε αυτά».
Είναι σαν να περιγράφετε δύο διαφορετικές φυλές Ελλήνων...
«Ο Έλληνας δεν είναι ένας. Ειδικά μάλιστα στην εποχή μας που ο διχασμός βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, γιατί υπάρχουν πολλοί που τον «ταΐζουν». Αυτό πρέπει να μας προβληματίσει. Ο διχασμός είναι μια βαριά αρρώστια που διαχρονικά τη συντηρούμε. Και αυτό αποδεικνύεται από πολλά ιστορικά γεγονότα. Αυτήν τη διαδικασία οι υγιείς και σκεπτόμενοι άνθρωποι πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Χωρίς φανατισμό όμως», είπε στο Έθνος της Κυριακής.
