Νίκος Νικολάου: «Χάνοντας τους γονείς μου έκλεισε ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου»

Ο Νίκος Νικολάου δηλώνει ότι η ζωή του είναι η δουλειά του.

Χωρίς το θέατρο δεν θα μπορούσε να υπάρχει. Προστατεύει πάντα το κομμάτι της ιδιωτικής του ζωής, δεν θέλει να βλέπει το φως της δημοσιότητας, το έχει πάντα στην άκρη και δεν αναφέρεται ποτέ.

Παίζεις στο θέατρο από την ηλικία των 18 χρονών.

«Βέβαια, από τότε που ήμουν στη σχολή του Εθνικού παίζω, δεν έχω σταματήσει. Είμαι 40 χρόνια στο χώρο. Μέχρι εδώ έχω κοπιάσει πολύ, έχω ιδρώσει, είναι κοσμοκαλογερική δουλειά, με ελάχιστες χαρές.

-Ελάχιστες χαρές;

«Ναι, όπως η αποδοχή μιας καλής δουλειάς που έχεις κάνει, τα καλά λόγια που μπορεί ν' ακούσεις από ανθρώπους που δεν είναι στο περιβάλλον σου και η αποδοχή του κοινού. Δεν αποφάσισα εγώ να γίνω ηθοποιός, αλλά οι δάσκαλοι από το δημοτικό κι οι καθηγητές μου στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Μου έλεγαν: "Παιδί μου η δουλειά σου είναι αυτή, μην κάνεις κάτι άλλο"».

-Πως το διέκριναν αυτό;

«Πάντα έκανα τις γιορτές, διάβαζα τα κείμενα, τα ποιήματα... Οι γονείς μου είχαν την επιφύλαξη που μπορεί να έχει κάθε γονιός, μου έλεγαν: "Παιδί μου, δουλειά είναι αυτή, πως θα τα βγάλεις πέρα;". Πολύ σύντομα όμως όταν ήρθαν ο πατέρας μου και η μάνα μου και με είδαν πρωταγωνιστή στο Εθνικό, για μένα, όπως και γι’ αυτούς ήταν μια επιβεβαίωση.

-Οι πίκρες ήταν πάρα πολλές;

«Οι πίκρες ήταν πάρα πολλές... να θέλεις να κάνεις πράγματα και να μη βρίσκεις τον τρόπο, να νιώθεις ότι έχεις ικανότητες και να μην μπορείς να το κάνεις. Η μεγαλύτερη πίκρα είναι να προσαρμόζεσαι για να υπάρχεις στη δουλειά, ώσπου να βρεις την ευκαιρία να καταξιωθείς. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο μονοπάτι, για άνθρωπο που κάνει γι’ αυτή τη δουλειά.

-Πότε ένιωσες καταξιωμένος γι’ αυτό που κάνεις;

«Θεατρικά πολύ νωρίς, έπαιξα νέος πολύ σπουδαίους ρόλους στο Εθνικό θέατρο. Επίσης όταν μπήκα στο ελεύθερο θέατρο, ήμουν 6 χρόνια με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, που δεν ήθελε να με αποχωριστεί ποτέ, με είχε συνέχεια μαζί της. Πλατιά καταξίωση έγινε μέσα από την ιδιωτική τηλεόραση, παρόλο που είχα κάνει πάρα πολλά πράγματα πριν».

-Αναφέρεσαι μόνο στη δουλειά σου, η προσωπική σου ζωή τι χώρο είχε στην πορεία σου;

«Αυτή είναι η ζωή μου, η δουλειά μου. Χωρίς το θέατρο και τη δουλειά μου δε θα μπορούσα να υπάρχω. Το πρώτο κομμάτι είναι η δουλειά μου, όλα τα άλλα που υπάρχουν στη ζωή μου, είναι ένα κομμάτι που πάντα το έχω, συνυπάρχω μαζί του, αλλά το πρώτο μου μέλημα ήταν πάντα η δουλειά μου. Προστατεύω πάντα το κομμάτι της ιδιωτικής μου ζωής, δεν θέλω να βγαίνουν προ5 τα έξω, το έχω πάντα στην άκρη και δεν αναφέρομαι ποτέ. Δυσκολία στη ζωή είχα, ως μοναχοπαίδι, που μεγάλωσα με δύο υπέροχους γονείς, όταν τους "έχασα", ήταν σα να έκλεινε περίεργα μια σελίδα στη ζωή μου. Όταν δεν έχεις αδέλφια σου φαίνεται βουνό, το οποίο αντιμετωπίζεις βέβαια, αλλά όταν έφυγε από τη ζωή η μητέρα μου, μετά τον πατερά μου, κλείνοντας την πόρτα του πατρικού σπιτιού, ήταν σα να έκλεινα ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου. Αντιμετωπίζω τις δυσκολίες, έχω αισιόδοξο χαρακτήρα, δεν θα με πάρει από κάτω εύκολα, δεν ξεφεύγω από την πραγματικότητα. Φέτος θα κάνω πάλι μια υπέρβαση, θα ξεκινήσω πάλι τηλεόραση, με όσο κόστος έχει αυτό για μένα, αφού θα πρέπει να μετακινούμαι Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Είναι μια σειρά που θα ξεκινήσει γυρίσματα στις 18 Ιουλίου, για το κανάλι Αlpha και θα βγαίνει 3 φορές την εβδομάδα», εξήγησε στο ΛΟΙΠΟΝ.