Γρηγόρης Βαλτινός: «Δεν μου λείπει ποτέ το χιούμορ, ούτε στις δραματικές στιγμές»
Ειλικρινής και απολαυστικός ο Γρηγόρης Βαλτινός, σε συνέντευξη που παραχώρησε σε γνωστό περιοδικό.
Ο ταλαντούχος και αγαπημένος ηθοποιός, μίλησε για όλους και για όλα.
Ποια είναι, λοιπόν, μεγαλύτερη επιτυχία για έναν ηθοποιό: να καταφέρει να «πιάσει» εκείνο το 20% σε ένα «δύσκολο» αστείο ή να καταφέρει να «πιάσει» το 90% του θεάτρου κι ας είναι πιο επιφανειακό το αστείο;
Δυστυχώς, ο ηθοποιός πρέπει να τα κάνει όλα. Η μεγαλύτερη επιτυχία είναι το 20% να το κάνει 100%. Να μην ισχύσουν τα νούμερα, να ανατρέψει τα προγνωστικά!
Εγώ, πάντως, στο μυαλό μου σας έχω συνυφασμένο περισσότερο με δραματικούς ρόλους. Αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό όντως ισχύει...
Κανείς δεν είναι σίγουρος, ούτε εγώ ο ίδιος! Είτε στο σύνολο των έργων μου, είτε στα ποσοστά μέσα στην κάθε παράσταση, νομίζω ότι είμαι μισό-μισό.
Δεν μου λείπει ποτέ το χιούμορ, ούτε στις δραματικές στιγμές. Όπως δεν λείπει και από τη ζωή. Εγώ δεν μπορώ χωρίς αυτό ούτε στη ζωή μου και, κυρίως, πάνω στη σκηνή.
Θεωρώ το χιούμορ πάνω στη σκηνή δείγμα ευφυΐας και από τις δύο πλευρές - και από το κοινό, και από τους θεατρίνους. Το θεωρώ εργαλείο στην Τέχνη μου, γιατί, όταν το κοινό γελάσει, σημαίνει ότι κατάλαβε αυτό που θέλεις να εκθέσεις, να προβάλεις, να καταδικάσεις, να σατιρίσεις.
Επίσης, τον έχεις πιο χαλαρό για τη δραματική σκηνή που ακολουθεί - είναι "ανοιχτός". Για να μπει μέσα στην ψυχή του θεατή και του κάθε ανθρώπου το συναίσθημα, πρέπει να τη βρει "ανοιχτή". Και το γέλιο βοηθάει.
Εμείς από κάτω δεν το αντιλαμβανόμαστε αυτό. Προφανώς, είναι ένας δικός σας μηχανισμός...
Όπως ο χειρουργός έχει τα δικά του εργαλεία όταν κάνει μια επέμβαση, τις δικές του λαβίδες, έχει καμιά 50αριά μεταλλικά αντικείμενα, σωλήνες, οξυγόνα... έτσι αυτά είναι τα δικά μας εργαλεία. Και είναι άυλα, είναι της ψυχής εργαλεία αυτά. Αλλά το καθένα έχει διαφορετικό σχήμα. "Το άυλο να έχει σχήμα", τι ωραίο!
Το αντιλαμβάνεστε όταν το κοινό είναι "ανοιχτό";
Όλα τα καταλαβαίνουμε!
Πώς;
Ε, τα καταλαβαίνουμε! Ξέρετε, υπάρχει μια θεϊκή στιγμή στο θέατρο, όταν σταματάει η ανάσα της πλατείας, της αίθουσας δεν ακούγεται ούτε ανάσα. Και ο "Μόρι" είχε αρκετές τέτοιες στιγμές. Αρκετά, όμως, μιλήσαμε για τον "Μόρι", είπε στο Plan Be.