Νέγκα: «Περνούσαν τα χρόνια και προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι «Γιωτάκι πάρ' το απόφαση»

Είναι χαρακτηριστική περίπτωση ανθρώπου που αποφάσισε να κάνει τα πράγματα με τον δικό της τρόπο, όπως αυτά «μιλούσαν» στην ψυχή της. Και μόνο σε κακό δεν της βγήκε…

Για χρόνια εμφανιζόσουν σε μικρομάγαζα. Είχες αποδεχτεί το γεγονός ότι μάλλον θα τραγουδάς τα τραγούδια των άλλων;

«Τραγουδάω επαγγελματικά από το 1990, πολλά χρόνια πριν να έρθει στη ζωή μου το πρώτο τραγούδι δισκογραφικά, το «Με τα μάτια κλειστά» του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου (σ.σ. κυκλοφόρησε το 2003). Περνούσαν τα χρόνια και προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι «Γιωτάκι πάρ' το απόφαση! Ούτε δικά σου τραγούδια θα πεις, ούτε γνωστή στο ευρύ κοινό θα γίνεις». Είχαμε φτιάξει με φίλους μουσικούς και έναν χώρο στο Μοσχάτο, το Έμμετρο, και τραγουδούσα σταθερά εκεί...».

Είπες τότε «Γιωτάκι, σε φάγανε τα κυκλώματα»;

«Ποια κυκλώματα, καλέ; Δεν τα είχα γνωρίσει καν...».

Άκουσες την ατάκα «Δεν θα τα καταφέρεις»;

«Μια φορά, από έναν πολύ γνωστό και έμπειρο συνθέτη. Ναι, δεν θα το ξεχάσω αυτό. Είναι κάτι που δεν έχω ξαναπεί... Με άκουσε να τραγουδάω και του άρεσα. Συναντηθήκαμε κάποια στιγμή και ζητούσε να μάθει για την πορεία μου. Όταν διαπίστωσε πως, ενώ είμαι αρκετά χρόνια στον χώρο, δεν έχω γίνει ακόμη γνωστή, μου είπε: «Δεν έχεις άστρο, πάρ' το απόφαση». Σοκαρισμένη του απάντησα πως «Με όλο τον σεβασμό, δεν με ενδιαφέρει το άστρο. Όσο μου επιτρέπει ο Θεός να τραγουδάω και να γεμίζω την ψυχή μου, θα το κάνω. Σας ευχαριστώ για την επισήμανση». Δεν τον ξαναείδα, έκτοτε. Εκείνος σίγουρα με έχει ξαναδεί, όμως...».

Είσαι παράδειγμα του «Αν θέλεις κάτι πολύ, στο τέλος θα τα καταφέρεις»...

«Το πιστεύω ακράδαντα αυτό! Το μόνο που χρειάζεται είναι πίστη σε αυτό, σταθερή πορεία και όχι εκπτώσεις. Έτσι, τουλάχιστον, το νιώθω εγώ. Σε όλη μου τη ζωή ήθελα να κοιτάζω πίσω και να χαμογελάω, να μην ντρέπομαι. Υπήρξαν στιγμές που συνειδητά έκανα κάποιες δουλειές που σε άλλη περίπτωση δεν θα ήταν η πρώτη μου επιλογή, αλλά χρειαζόμουν τα χρήματα. Δεν ένιωσα ενοχές όμως μέσα μου και δεν έκανα εκπτώσεις του τύπου "Αντί να πάρω μια δραχμή, να πάρω εκατό". Όχι, εκείνη τη μία δραχμή χρειαζόμουν για να καλύψω τις ανάγκες ίου, να κάνω αυτό που αγαπώ και να κοιμάμαι ήσυχη. Δεν ήθελα να με γλυκάνει το χρήμα, γιατί θα ίανα τον δρόμο μου. Θα έχανα τον εαυτό μου και αν δεν έχω τον εαυτό μου, δεν έχω τίποτα», λέει στο people.