Συγκλονίζει η ηθοποιός: «Ζούσα με μακαρόνια και ρύζι για πάνω από 11 χρόνια…»
Η πρωταγωνίστρια αποκαλύπτει ότι δεν μπορεί ένας ηθοποιός να ζει μόνο από το θέατρο.
Περιγράφει τις δυσκολίες που συνάντησε όταν αποφάσισε στα 24 της να αφήσει μια στρωμένη δουλειά στη Θεσσαλονίκη και να έρθει στην Αθήνα να σπουδάσει υποκριτική.
Παρόλο που έχεις σημαντική πορεία στο θέατρο, οι τηλεοπτικές σου συμμετοχές μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Ηταν επιλογή σου να μην παίζεις στην τηλεόραση;
«Ηταν επιλογή μου, ναι. Η δουλειά μου, η μεγάλη μου αγάπη, αυτό που έχω σπουδάσει είναι το θέατρο. Μέχρι να τελειώσω τη σχολή δεν είχα καμία επαφή με την κάμερα και δεν αισθανόμουν την ανάγκη να κάνω τηλεόραση. Η σχέση μου με την τηλεόραση είναι αυτό που λέμε «μακριά κι αγαπημένοι» κι αυτό που έλεγα πάντα ήταν ότι θα έπαιζα σε σίριαλ, αν ερχόταν κάποια πρόταση που να αισθανόμουν καλά μέσα σε αυτή. Οταν με προσέγγισε ο σκηνοθέτης της «Φριτέζας», Ανδρέας Μορφονιός, με τον οποίο είχα δουλέψει έναν χρόνο πριν στην ταινία «Τζαμάικα» και μου πρότεινε τον ρόλο της Μαριέτας είπα με κλειστά μάτια «ναι». Η τηλεόραση είναι ένα μέσο που μπορεί να σε εκθέσει. Οταν όμως έχεις να κάνεις με έναν σκηνοθέτη που αισθάνεσαι ασφάλεια μαζί του και ηθοποιούς που σέβεσαι, εκτιμάς και θαυμάζεις, τότε δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.» είπε η πρωταγωνίστρια της κωμικής σειράς του ΑΝΤ1 «Πέτα τη φριτέζα», Νικολέτα Κοτσαηλίδου, στο Page 2 της Νέας Σελίδας.
Πώς αντέδρασες όταν είδες για πρώτη φορά τον εαυτό σου στην τηλεόραση;
Η πρώτη φορά που είδα τον εαυτό μου στην τηλεόραση ήταν στον «Καρυωτάκη», που σκηνοθέτησε για την κρατική τηλεόραση ο Τάσος Ψαρράς, όπου έπαιξα σε εννέα επεισόδια, υποδυόμενη μια φίλη της Μαρίας Πολυδούρη. Παρόλο που ήμουν σε μια πολύ προστατευμένη δουλειά και με έναν σκηνοθέτη-μεγαθήριο, σοκαρίστηκα! Και μόνο να σκεφτεί κανείς ότι για τις ανάγκες της δουλειάς με είχαν κάνει ξανθιά, με γαλάζιους φακούς επαφής, όταν όλη μου τη ζωή ήμουν μελαχρινή με σκούρα μάτια, πώς ήταν δυνατόν να μην σοκαριστώ! Αν σε αυτό υπολογίσεις ότι άκουγα για πρώτη φορά και τη φωνή μου, που μου φάνηκε πιο λεπτή, μπορείς να καταλάβεις γιατί πίστευα ότι έχει χαλάσει το ηχείο της τηλεόρασης (γελάει).
Μπορεί ένας ηθοποιός να ζει αξιοπρεπώς δουλεύοντας μόνο στο θέατρο;
Οχι. Διότι ακόμη και όταν δουλεύεις σε μια παράσταση που σου προσφέρει τα προς το ζην, δεν μπορείς να βάλεις 50 ευρώ στην άκρη για να αντέξεις τους μήνες που θα είσαι άνεργος. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις μόνο από το θέατρο, γι’ αυτό και οι περισσότεροι ηθοποιοί κάνουμε κι άλλες δουλειές.
Υπήρχαν στιγμές που δυσκολεύτηκες οικονομικά;
Εννοείται. Εχω περάσει πολλά χρόνια που δεν μπορούσα να συντηρήσω τον εαυτό μου, γιατί προέρχομαι μεν από μια οικογένεια που με μεγάλωσε χωρίς να μου λείπει τίποτα, αλλά ήξερα ότι δεν μπορούσε να στηρίξει με άνεση ένα παιδί που πήρε την απόφαση να πάει σε μια άλλη πόλη να σπουδάσει. Από τα 19 μου, λοιπόν, μέχρι τα 30 φεύγα μου, ζούσα με υδατάνθρακες, δηλαδή μακαρόνια και ρύζι, για να μου φτάνουν τα χρήματα να περάσω τον μήνα. Εννοείται ότι όσο σπούδαζα έκανα διάφορες δουλειές, όπως σερβιτόρα, σε μεταφραστικό γραφείο, σε video club, μέχρι και σε εταιρεία promotion για τσιγάρα έχω εργαστεί.