Θάνος Λέκκας: «Είμαι πολύ χαρούμενος που έκανα τη σωστή επιλογή και άκουσα το ένστικτο μου»
Για το πώς μπήκε η υποκριτική στη ζωή του, αλλά και για πολλά άλλα πράγματα, μίλησε ο Θάνος Λέκκας.
Ο ηθοποιός που φέτος υποδύεται τον Κωνσταντίνο στην επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1 «Μην ψαρώνεις», σε πρόσφατη συνέντευξή του ανέφερες επίσης πώς περνούν στα γυρίσματα και τι να περιμένουν να δουν οι τηλεθεατές στα επόμενα επεισόδια.
Τι να περιμένουν οι τηλεθεατές από τα επόμενα επεισόδια;
«Οι τηλεθεατές θα μείνουν σε μια μεγάλη αιώρηση. Δεν ξέρω αν θα χαρούν ή θα απογοητευτούν. Ο Κωνσταντίνος, με τον τρόπο του, θα αποκαλύψει στη Ρόζα τι νιώθει για εκείνη, αλλά δεν ξέρουμε τι θα κάνει ποιος. Είναι τόση η απόσταση που έχουν πια να καλύψουν, που δεν ξέρεις αν αυτό που τους εκφράζει μπορεί να ανταποκριθεί από κανέναν από τους δύο...».
Πώς περνάτε στα γυρίσματα;
«Όλοι θέλουν να βγει καλή η δουλειά, γελάμε, υπάρχει κατανόηση και πολύ καλό κλίμα. Υπάρχουν συμβουλές από όλους προς όλους, χωρίς να μπαίνει κανείς στα χωράφια κανενός. Υπάρχει ένα ενδιαφέρον και μια ευχάριστη σύμπνοια. Επίσης, γίνεται καζούρα από τους μεγαλύτερους, πιο έμπειρους και πιο χαλαρούς, που μας τρολάρουν διαρκώς. Η Φαίδρα, ο Θοδωρής και η Μαρία έχουν τα πρωτεία σε αυτά».
Η υποκριτική πώς μπήκε στη ζωή σου;
«Το πρόβλημα υπήρχε ανέκαθεν. Από το σχολείο έκανα θέατρο και ήμουν στη χορωδία. Μου άρεσε πάντα το πώς μπορείς να φτιάξεις μια ιστορία με την οποία ο άλλος θα διασκεδάσει, θα χαρεί, θα τη σκέφτεται, θα σε σκέφτεται, θα συνεχιστεί κάτι. Ωστόσο, στην Α’ Γυμνασίου, που ξεκινήσαμε και κάναμε Βιολογία, λέω «Αυτό θέλω να το μάθω», και το έκανα. Πέρασα στη σχολή, μου άρεσε πάρα πολύ και ακόμα μου αρέσει .Όμως, καθώς περνούσαν τα χρόνια, άρχισα να συνειδητοποιώ πως όταν τελειώσω το Πανεπιστήμιο θα πρέπει να κάνω μεταπτυχιακό μετά για κάποια χρόνια, να δουλέψω σε ένα εργαστήριο, και αυτό άρχισε να με βαραίνει και να με καταθλίβει. Ένιωθα πως αν πεθάνω τώρα δεν θα είμαι ευτυχισμένος. Αυτό με επηρέασε πολύ περισσότερο από ό,τι πίστευα, γιατί είμαι ένας μονίμως χαρούμενος άνθρωπος και αυτό άλλαξε πολύ απότομα με αποτέλεσμα να μου δημιουργηθεί η ανάγκη να ακολουθήσω το θέατρο. Εκείνη την περίοδο γνώρισα τον κολλητό μου, ο οποίος ξεκίνησε να ασχολείται με το θέατρο και τον ακολούθησα. Την επόμενη χρονιά δώσαμε μαζί εξετάσεις στο Εθνικό, περάσαμε στην πρώτη φάση, αλλά όχι στην τελική. Τότε, όλα τα παιδιά που δεν πέρασαν πήγαν τα περισσότερα στο Ωδείο. Όταν είδα τη δουλειά που γίνεται εκεί, αποφάσισα πως θέλω να πάω. Έτσι, την επόμενη χρονιά μπήκα στο Ωδείο, τελείωσα το 2013, δούλεψα στο Εθνικό, ταυτόχρονα έδινα και τα τελευταία μου μαθήματα για να πάρω το πτυχίο μου, πήγα στρατό, επέστρεψα και μου βγήκε. Αν δεν μου έβγαινε, δεν θα το έκανα...
Τι εννοείς;
«Ότι δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα πουν εγώ θέλω να κάνω θέατρο γιατί θέλω να πω κάτι στον κόσμο και να εκφράσω την άποψη μου. Η άποψη μου δεν αφορά κανέναν, όπως και η ψυχή μου και το τι έχω να καταθέσω. Αυτό, αν προκύπτει, έχει καλώς. Ήθελα ο κόσμος, ο περίγυρος μου, το κοινό να πουν: «θέλω να συνεχίσω να το βλέπω αυτό». ΉΘελα ένα «Συνέχισε», και αυτό προέκυψε, και είμαι πολύ χαρούμενος που έκανα τη σωστή επιλογή και άκουσα το ένστικτο μου», λέει στο my tv.