Δημήτρης Λιγνάδης: «Σε αυτήν την παιδική χαρά που λέγεται θέατρο έχω παίξει αρκετά»

Ο γνωστός ηθοποιός, που θα παίξει στον «Οιδίποδα», μίλησε για τους ηθοποιούς και την τηλεόραση, εκράζοντας την άποψή του και με απόλυτη ειλικρίνεια.

Φταίει και η «τηλεπτικοποίηση» των ηθοποιών;

Όχι, γιατί τότε είναι σαν να θέλουμε να σταματήσει η εποχή μας στο σημείο πριν από την εφεύρεση του τροχού. Η τηλεόραση είναι μία πολύ ωραία εφεύρεση. Είναι επιχείρηση, δεν είναι υπουργείο Παιδείας ή Πολιτισμού. Λεφτά πρέπει να βγάλει με τούρκικα, με βραζιλιάνικα, με οτιδήποτε.

Δεν κακίζω το μέσον, αλλά αυτόν που το χρησιμοποιεί. Δεν δαιμονοποιώ την τη­λεόραση. Ηθοποιός είμαι και δεν έχω κανένα πρόβλημα με κανένα μέσο. Δεν τη βλέπω, αλλά την αγαπώ και τη χρειάζομαι, όπως χρειάζομαι και το Διαδίκτυο και τον Τύπο. Τώρα το πιο ισχυρό μέσο είναι το Διαδίκτυο, όχι η τηλεόρα­ση. Δεν είναι τέχνη, όμως, γιατί η τέχνη έχει δι­άρκεια και βάθος. Η τηλεόραση δεν τα διαθέτει. Πρόκειται για τεράστια τεχνολογικά επιτεύγμα­τα, αλλά σημασία έχει πώς τα χρησιμοποιείς.

Βλέπω ένα περίεργο ρεύμα αν­θρώπων που προσπαθούν να δαιμονοποιήσουν την τηλεόραση. Δεν φταίει αυτή που τα παιδιά δεν διαβάζουν, αλλά οι υπουργοί Παιδείας και Πολιτισμού.

Νιώθεις την ανάγκη να... βουτήξεις το δάχτυλο και σε άλλα βάζα με γλυκό ή έχεις καταλήξει;

Έχω φάει από όλα τα βάζα και θα ήθελα ευχαρίστως να το βουτήξω σε ό,τι κυκλοφορεί. Αλλά το έχω ήδη κάνει. Και τη­λεόραση έκανα, και δίδαξα, και θέατρο έκανα, και εμπορικό και πιο προχωρημένο, όταν δεν υπήρχε «τρελάδικο» να στεγάσει την «τρέλα». Και έχω κάνει και αρχαίο δράμα με τον Σάκη Ρουβά για το οποίο κατηγορήθηκα πάρα πολύ, αλλά θα το ξανάκανα με μεγάλη ευκολία.

Την ίδια στιγμή έκανα πράγματα στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου όπου έβγαινα γυμνός και έκανα Δόκτωρ Φάουστ και έδινα το κινητό μου στους θεατές.

Θα τα ξανάκανες όλα αυτά;

Ναι, φυσικά. Αν μου προέ­κυπτε θα το ξανάκανα. Ευτυχώς, είμαι σε μία φάση όπου δεν κάνω ότι δεν θέλω. Και είμαι σε ένα στάδιο που αν χρειαζόταν να φωνάξω τον τάδε για να παίξει σε κάτι που θα μου φαινόταν ασύμβατο, θα το έκανα. Απλώς πρέπει να σου ομολογήσω κάτι. Σε αυτήν την παιδική χαρά που λέγεται θέατρο έχω παίξει αρκετά.

Έχω αποτύχει, επιτύχει, ρεζιλευτεί, δοξαστεί, τα έχω βάλει με τον εαυτό μου, έχω δημιουργήσει πολλούς μαθητές. Ερχεται μια στιγμή που λαχανιασμένος κάθεσαι στην
κερκίδα και λες «να αφήσω όμως και κάτι πίσω». Δεν θες να αφήσεις φωτογραφίες γιατί το θέατρο είναι θνησιμαίο. Θέλω να ξαναδώσω και μία πνευματική τροφή- κι ας ακούγεται κάπως αυτό.

Δεν σου μιλάει ένας άνθρωπος με γυαλάκια, αλλά ένας άνθρωπος που κυκλοφορεί στους δρόμους. Δεν πειράζει που η δική μας γενιά έπεσε στη χοάνη της ψευδοαριστεράς και της ψευδοκαλλιτεχνίας, ότι δεν χρειαζόμαστε το ένα ή το άλλο. Ξεφούσκωσε η φούσκα της ψευδεπί­γραφης Αριστεράς πλέον. Δεν γίνεται να μην
μπορούν να διαβάζουν οι νέοι ηθοποιοί! Δεν γίνεται να ανοίγεις μόνο το Youtube, να βλέπεις δέκα βίντεο και να μου λες «το 'χω».

Πηγή: Gala

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 2 PHOTOS