Μαρίνα Σάττι: «Έχω μια έμφυτη τάση να προστατεύω τον αδύναμο»

Επίσης, η τραγουδίστρια ανέφερε γιατί χώνεται σε μανούρες και αν νιώθει ο υπερασπιστής των αδυνάμων.

Αυτό δεν έχει να κάνει σε έναν βαθμό στο ότι θες να περνάνε όλα από εσένα; Είσαι control freak;

«Ναι, είναι αλήθεια, ειδικά στην αρχή της πορείας μου αλλά πλέον το έχω βελτιώσει πολύ. Νιώθω ότι έχω μαλακώσει. Βρίσκοντας ανθρώπους με τους οποίους ταιριάζω. Υπάρχει μια συνέπεια στην επικοινωνία και εμπιστοσύνη; Όπως σε όλες τις πτυχές της ζωής, και στις φιλίες και στις ι συναισθηματικές σχέσεις, αυτό χτίζεται. Οπότε, είναι σημαντικό να ξέρεις τι ακριβώς θέλεις από έναν συνεργάτη κι αν αυτός μπορεί να το υποστηρίξει και να το εξελίξει. Στη αρχή εννοείται ότι δεν μπορεί κανείς να σε καταλάβει συνολικά, γιατί δεν έχει ζήσει τη ζωή σου, δεν έχει δει τις εικόνες σου. Κανείς προφανώς δεν μπορεί να δει τα πράγματα μέσα την οπτική μου».

Τι ήθελες να επικοινωνήσεις μέσα από το Yalla 2.0;

«Πιστεύω στη δύναμη του ανθρώπου, της πίστης του, του μυαλού του, του ονείρου ίου, του οράματος του. Ξέρω ι ι ως σε πολλές περιπτώσεις επιτυχίας έπαιξαν ρόλο κι άλλοι παράγοντες, που μπορεί να μην είναι και τιμητικοί. Όπως, για παράδειγμα, οι «θεωρίες συνωμοσίας ότι ο τάδε είχε τον δείνα γνωστό που τον βοήθησε ενώ δεν άξιζε. Υπάρχει κι αυτή η φάση, αλλά προσωπικά με συμφέρει να πιστεύω ότι απλώς κάποιος είχε ένα όνειρο και τα κατάφερε, παρά τους πειρασμούς που βρήκε στην πορεία, ακολουθώντας τον δρόμο που κανείς άλλος δεν πήρε».

Υπάρχουν πειρασμοί, αλλά και ανάγκες...

«Ακριβώς, υπάρχουν πειρασμοί και ανάγκες, όπου κάποια στιγμή πρέπει για τον οποιοδήποτε λόγω βιοπορισμού, ανασφάλειας, φόβου, βολέματος, αυτό είναι που ήθελα να σου πω πριν και είπα «καβάτζωμα», το βόλεμα να ανταποκριθείς. Νιώθω ότι αν έχεις ένα όραμα και το πιστεύεις και δεν ενδώσεις, στην ουσία δεν προδώσεις αυτό που σκέφτεσαι, κάποια στιγμή θα έρθει ο καιρός που θα το πραγματοποιήσεις. Εγώ έτσι σκέφτομαι για τους ανθρώπους, τέτοιους ανθρώπους και τέτοιες ιστορίες θέλω να βλέπω, αυτές πιστεύω και αυτές με εμπνέουν. Δεν μπορώ να ταυτιστώ με την ιστορία ενός πλούσιου που τα κατάφερε γιατί δεν ήμουν πλούσια, δεν μπορώ να ταυτιστώ με την ιστορία ενός ανθρώπου που γεννήθηκε μέσα στις γνωριμίες, γιατί, επίσης, δεν είναι αυτή η ιστορία μου. Πάντα ήθελα να ταυτίζομαι με ανθρώπους που το πίστεψαν και το έκαναν. Οι γνωριμίες και η οικονομική άνεση μπορεί να σε τοποθετούν σε προνομιούχα αφετηρία, αλλά υπάρχουν παράγοντες όπως οι σπουδές ή μια συνεργασία από την οποία μπορεί να αποκομίσεις συσσωρευμένη σοφία».

Γιατί χώνεσαι στις μανούρες; Νιώθεις πως είσαι ο υπερασπιστής των αδυνάμων;

«Αισθάνομαι πως δεν μπορώ να είμαι αμέτοχη σε όσα συμβαίνουν γύρω μου. Θέλω να υπερασπιστώ αυτό που προσωπικά νιώθω πως είναι δίκαιο. Έχω μια έμφυτη τάση να προστατεύω τον αδύναμο. Μπορεί αυτό, βέβαια, να μην είναι απόλυτα σωστό, γιατί υπήρχαν στιγμές που κι εγώ ένιωθα αδύναμη... Για παράδειγμα, η μητέρα μου πάντα με φρόντιζε, είχε πάντοτε αυτό τον ρόλο. Είναι υπερπροστατευτική. Μεγαλώνοντας ένιωσα πως ίσως να ήταν καλύτερα για εμένα να μη με φρόντιζε τόσο πολύ. Κάποια στιγμή, όταν είχα μεγαλώσει, με ρώτησε τι θέλω να κάνει για εμένα. Της απάντησα: «Αν θες να είμαι καλά, να φτιάξω τη δική μου ζωή, μη μου δώσεις κάτι άλλο, μου έχεις δώσει πάρα πολλά».

Είσαι μοναχοκόρη;

«Όχι, έχω έναν μικρότερο αδελφό, που είναι σαν μεγαλύτερος. Τον αγαπώ πολύ, είναι τέλειος».

Έξω από το σπίτι, βρέθηκες στη θέση του αδύναμου;

«Ναι. Τώρα που έχω μεγαλώσει λίγο και νιώθω πως πατάω στα πόδια μου, καταλαβαίνω ότι αυτό που αισθάνομαι έχει να κάνει με τη φάση στην οποία βρίσκομαι. Υπάρχουν χιλιάδες αφορμές να νιώσω ανασφάλεια, να νιώσω άσχημα, να νιώσω πως υφίσταμαι βιιΙ1νίη§ ή ρατσισμό. Από ένα σημείο και μετά, έχει σημασία το τι νιώθεις ο ίδιος για τον εαυτό σου. Τα κοριτσάκια στο μπαλέτο με φώναζαν «σοκολάτα» κι εγώ πήγαινα κλαμένη στη διευθύντρια και της έλεγα «Τα κορίτσια με είπαν "σοκολάτα"». Και τώρα θεωρείται προσόν να έχει κάποιος μαυρισμένη επιδερμίδα και κάθονται με τις ώρες κάτω από τον ήλιο. Έχει να κάνει με το πώς το «διαβάζει» ο καθένας. Όλοι θα ακούσουμε κάποια στιγμή πράγματα...Ένα παιδάκι επειδή φοράει σιδεράκια, κάποιος" επειδή είναι πιο παχουλός ή κοντός ή δεν μιλάει σωστά τη γλώσσα. Ο καθένας κάτι θα ακούσει».

Πότε συνειδητοποίησες πως αυτή είναι η σωστή διαχείριση; Γιατί όταν ήσουν μικρή έκλαιγες...

«Εννοείται πως έκλαιγα. Ερχόταν ο μπαμπάς μου να με πάρει από τα αγγλικά κι εγώ ντρεπόμουν επειδή είναι μαύρος. Ένιωθα συνεχώς ότι πρέπει να απολογηθώ ή να εξηγήσω. Στα αλήθεια, όμως, αυτό που φοβόμουν ήταν η απόρριψη από τα άλλα παιδάκια. Σκεφτόμουν πως αν δεν μοιάζεις με τους άλλους, αν δεν κάνεις ό,τι κάνουν οι άλλοι, δεν θα σε παίζουν. Αυτό θεωρώ ότι μου έβγαλε αντίδραση μεγαλώνοντας. Σχεδόν αισθάνομαι πως δεν πρέπει να κάνα) ό,τι κάνουν οι άλλοι. Όχι για να μη γίνω σαν τους άλλους, καμία σχέση. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τους θαυμάζω για την προσωπική τους πορεία και τις αποφάσεις που πήραν».

Δεν σε φοβίζει το γεγονός πως συνήθως αυτός ο δρόμος είναι και μοναχικός;

«Μα ο κάθε δρόμος είναι μοναχικός. Ακόμη κι όταν ακολουθείς την πεπατημένη και αντιγράφεις ό,τι κάνει κάποιος επιτυχημένος. Υπάρχουν εκείνοι που αισθάνονται ασφάλεια ακολουθώντας τον δρόμο που έχει χαράξει κάποιος άλλος. Προσωπικά δεν το κάνω. Έχω προσπαθήσει στο παρελθόν, αλλά δεν λειτούργησε, δεν μου βγαίνει. Νιώθω πως αν δεν πιστεύω σε κάτι, αν δεν με εμπνέει, δεν είμαι εγώ κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα την προσωπική μου καταπίεση. Αρα, δεν έχω κανέναν λόγο να το κάνω! Επίσης, τι θα μου εξασφάλιζε να βγάλω ένα ακόμη παραδοσιακό τραγούδι στο στιλ της «Μάντισσας»; Ούτε η επανάληψη είναι κάτι που λειτουργεί σε εμένα».

Ναι, αλλά μια συνταγή επιτυχίας μπορεί να σου εξασφαλίσει έσοδα ή να σου χτίσει ένα προφίλ...

«Οι «Κούπες» και η «Μάντισσα» δεν γεννήθηκαν από την ανάγκη της εμπορικής επιτυχίας, αλλά από το γεγονός πως κατάφερα να πω κάτι δικό μου, να εκτεθώ', να βρω την ταυτότητα μου, να φτιάξουμε ένα πρότζεκτ που εκφράζει όλα αυτά που είμαι και μου αρέσουν.

Φοβάσαι μην πουν πως έχεις τυποποιηθεί;

«Δεν φοβάμαι μην το πουν οι άλλοι, φοβάμαι αν όντως μου συμβεί. Ισχύει αυτό που λένε πως ο εσωτερικός γονέας είναι πιο αυστηρός από τον βιολογικό», λέει στο people.