Βασίλης Κεκάτος: Δεν πάει ο νους σας που έχει το χρυσό Φοίνικα (photos)

Ο σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους νιώθει υπερήφανος γι’ αυτή του την επιτυχία, αφού μέχρι στιγμής αρκετοί ήταν εκείνοι που θέλησαν να τον αποθαρρύνουν ή να μειώσουν το ταλέντο του.

Πού βρίσκεται ο Φοίνικας αυτή τη στιγμή;

«Σε κάποια θυρίδα τράπεζας. 'Οταν συνειδητοποίησα πόσο κοστίζει, με έπιασε κρύος ιδρώτας. Ο διευθυντής του Φεστιβάλ Καννών μου είπε: «Κοίταξε να δεις, συνήθως αυτό το βραβείο το παίρνουν άνθρωποι που έχουν φτιάξει και έναν τρόπο ζωής που το υποστηρίζει, οπότε θα σου προτείναμε να τον βάλεις σε ένα ασφαλές μέρος». Και μου το είπε αυτό γιατί μένω σε ένα μικρό διαμέρισμα στην Κυψέλη και είναι λάθος να υπάρχει ένας Χρυσός Φοίνικας στην Κυψέλη. Σίγουρα θα τον έσπαγα από τα νεύρα μου κάποια μέρα ή από απροσεξία!»

Ποια ήταν η τελευταία σκέψη που έκανες δευτερόλεπτα πριν πάρεις τον Χρυσό Φοίνικα;

«Μα@@@α, λες να πήραμε τον Φοίνικα;»

Και η πρώτη μόλις τον παρέλαβες;

«Θέλω να πιώ λίγο νερό». Μάλιστα, έγινε το εξής ενδιαφέρον: Μου δίνει τον Φοίνικα η πρόεδρος της Κριτικής Επιτροπής, Claire Denis, και με συνοδεύει η Nadine Labaki, που είναι μια σπουδαία νέα σκηνοθέτρια, υποψήφια για 'Οσκαρ πέρσι με την ταινία Καπερναούμ. Από το στρες της στιγμής, όμως, δεν την αναγνώρισα, νόμιζα πως ήταν μια κοπέλα που απλώς με συνοδεύει, με αποτέλεσμα να γυρίσω και να της πω: «Μπορείς να μου φέρεις λίγο νερό;». Με κοιτά με απορία και μου απαντά «Ποιος εγώ;». Και της ξαναλέω: «Όποιος να 'ναι, δεν με νοιάζει, θα ήθελα λίγο νερό». Κάποια λεπτά μετά κατάλαβα την γκάφα μου και σκέφτηκα «Θεέ μου, τι ντροπή!».

Πρακτικά μετά τη βράβευση άνοιξαν πόρτες που ήταν ερμητικά κλειστές;

«Η αλήθεια είναι πως οι πόρτες είχαν αρχίσει να ανοίγουν από την ώρα που πήγα στο Σάντανς, στο μεγαλύτερα φεστιβάλ παγκοσμίως για το ανεξάρτητο σινεμά, με την προηγούμενη μικρού μήκους ταινία μου, τη Σιγή των Ψαριών όταν Πεθαίνουν. Εκεί ως υπότροφος, άρχισα να μιλάω με μεγάλες εταιρείες, παραγωγούς και ανθρώπους που έχουν πάρει Όσκαρ, Φοίνικες και Άρκτους και να διαπιστώνω καταρχάς ότι είναι κανονικοί άνθρωποι. Απομυθοποίησα γρήγορα αυτά που λέμε «star» και «πόρτες ερμητικά κλειστές». Αυτά υφίστανται κυρίως στην Ελλάδα. Στο εξωτερικό οι άνθρωποι είναι φυσιολογικοί και κάνουν business. Αν τους αρέσει ένα πρότζεκτ, μπαίνουν χωρίς ατέρμονες συζητήσεις, ψέματα, απορρίψεις, επαναθεωρήσεις αποφάσεων κι όλα αυτά τα ωραία «ελληνικά» πράγματα. Πάντως ναι, ο Χρυσός Φοίνικας μου ανοίγει όλες τις πόρτες που χρειάζομαι αυτή τη στιγμή για να μπορέσω να κάνω τη δουλειά μου σωστά. Ήδη δουλεύω πάνω στο πλάνο της επόμενης ταινίας μου, που θα είναι η συνέχεια της προηγούμενης» εξήγησε στο people.