Μαργαρίτα Θεοδωράκη: «Με τρομοκρατεί η απώλεια των γονιών μου, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτούς» (pic)

Στη σκέψη της απώλειας των γονιών της τρομοκρατείτε, αφού είναι εξαρτημένη από την παρουσία τους.

Μάλιστα, η Μαργαρίτα Θεοδωράκη συνεργάζεται με τον πατέρα της από το 1995. Πώς είναι ο Μίκης Θεοδωράκης ως πατέρας και πώς ως συνεργάτης;

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 3 PHOTOS

Μία ακόμα συναυλία στο Καλλιμάρμαρο για τον Μίκη Θεοδωράκη. Πώς αισθάνεστε κάθε φορά που γίνεται κάτι για τον πατέρα σας και μάλιστα όταν το διοργανώνετε εσείς;

«Έχουμε μια ορχήστρα που την ονομάζουμε «Ορχήστρα Μίκης θεοδωράκης», την οποία ιδρύσαμε το 1995, εδώ και 24 χρόνια. Το έργο της ορχήστρας είναι να παίζει τραγούδια του Θεοδωράκη, λαϊκά. Κάνουμε λαϊκές συναυλίες, αλλά και πιο σύνθετες, γιατί ο πατέρας μου έχει κάνει πολλά είδη τραγουδιών. Το έργο μας είναι μεγάλο, αλωνίζουμε την Ελλάδα και το εξωτερικό. Στο Καλλιμάρμαρο το είχαμε κάνει ξανά όταν ήταν 80 χρονών και τώρα είναι 94».

Πόσα χρόνια συνεργάζεστε επαγγελματικά με τον πατέρα σας;

«Συνεργάζομαι μαζί του από το 1995, από την εποχή που ξεκίνησε η ορχήστρα. Βέβαια, εγώ μεγάλωσα μέσα στις συναυλίες, όλη μου τη ζωή ήμουν σε όλα τα ταξίδια του, με πάρα πολλές συναυλίες του, σε περιοδείες... γυρίσαμε όλη τη Γη με τον μπαμπά. Η δουλειά αυτή ήταν σχεδόν έμφυτη για μένα, δεν συνεργαζόμουν, αλλά ήμουν παρούσα από παιδί σε όλα».

Δεν χωρίσατε ποτέ;

«Ποτέ δεν χωρίσαμε, είναι φοβερό. Είμαι 60 χρονών και νιώθω ακόμα σαν παιδάκι μαζί του και είμαι πολύ περήφανη που δουλεύω γι’ αυτόν. Δεν είναι σαν δουλειά, μια κουραστική δουλειά, κάνω κάτι που το θεωρώ δικό μου, τα τραγούδια του. Με ενδιαφέρει πάντα να προωθήσω το έργο του, να ακούγεται. Ο γιος μου, ο Στέφανος, είναι μέλος της 10μελούς ορχήστρας, παίζει κρουστά και φιλοδοξώ να το συνεχίσει αυτό με τα άλλα αδέλφια του. Το έργο του μπαμπά κάνει καλό, είναι βάλσαμο».

Τι έχει αλλάξει στο μεγάλωμα σας, δίπλα στον Μίκη Θεοδωράκη, με την πάροδο του χρόνου;

«Το μεγάλωμα μου μαζί του ήταν πολύ απλό, όπως όλοι οι πατεράδες με τα παιδιά τους. Ήταν πολύ τρυφερός, ήμασταν μια κλασική ελληνική οικογένεια, με τον μπαμπά και τη μαμά, να διαβάσουμε,, να πάμε διακοπές... Ο πατέρας μου δεν με μάλωνε, η μάνα μου με μάλωνε».

Είχε ιδιαίτερη αδυναμία σ' εσάς ως κορίτσι;

«Και στο γιο, αλλά η αδυναμία του μπαμπά προς την κόρη συμβαίνει σε όλη την ανθρωπότητα. Τώρα, που είμαι μεγάλη γυναίκα, που κανονικά πρέπει να πάρω σύνταξη, συνεχίζω και είμαι δίπλα του επαγγελματικά, αλλά και ως κόρη, όπως και στη μάνα μου. Είμαι πολύ χαρούμενη που και οι δύο βρίσκονται εν ζωή, γιατί ο μπαμπάς είναι 94 και 93 χρονών η μάνα μου».

-Φοβάστε όσο μεγαλώνουν...;

«Αυτός είναι ένας τεράστιος φόβος, γιατί όσο μεγαλώνεις κι έχεις τους γονείς σου, ο πόνος είναι μεγαλύτερος όταν τους «χάνεις». Τώρα με τρομοκρατεί η απώλεια τους, γιατί είμαι πολύ πιο εξαρτημένη από την παρουσία τους. Φοβάμαι, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτούς», λέει στο ΛΟΙΠΟΝ.