Ο Γερολυμάτος καταγγέλλει: «Ενώ κάποιοι ήταν κατώτεροι από εμένα ως ονόματα, πήγαν να μου τη φέρουν»

Ο Γιώργος Γερολυμάτος σε πρόσφατη συνέντευξή του μίλησε για την παρέα με τους Πουλόπουλο, Βοσκόπουλο, Μαρινέλλα και τα αφεντικά «κολοσσοί» των νυχτερινών κέντρων διασκέδασης.

Επίσης, ο αγαπημένος τραγουδιστής αναφέρθηκε στις ίντριγκες και στις κόντρες που συνάντησε στη διάρκεια της καριέρας του.

Εμφανίστηκες στη δεκαετία του '80 και αργότερα, στις μεγαλύτερες πίστες της Αθήνας με τα μεγαλύτερα ονόματα του λαϊκού μας τραγουδιού.

«Για να καταλάβεις, μόνο στη Φαντασία εμφανίστηκα για 15 σεζόν! Επίσης εγκαινίασα και μεγάλα μαγαζιά, όπως είναι το Show Center, στο οποίο τραγούδησα με την Ελένη Δήμου, και το Riba’s με την Καίτη Γαρμπή και τον Δάκη».

Συνάντησες ίντριγκες και κόντρες στη διάρκεια της καριέρας σου;

«Κάποιοι συνάδελφοι, ενώ ήταν κατώτεροι από εμένα ως ονόματα, πήγαν να μου τη φέρουν. Ήθελαν είτε να πουν περισσότερα τραγούδια από εμένα στο πρόγραμμα είτε να εμφανιστούν ύστερα από εμένα. Επίσης κάποιοι έτυχε να μου χαμηλώσουν το μικρόφωνο για να μην ακούγομαι καλά».

Και τι έκανες;

«Ποτέ δεν άφηνα κανένα να με υποβιβάσει καλλιτεχνικά, γιατί ήξερα ποιος είμαι. Κι όταν τύχαινε να μου χαμηλώσουν το μικρόφωνο, προτιμούσα να τραγουδήσω χωρίς μικρόφωνο και τους την... έσπαγα!

Εκανες παρέα με συναδέλφους σου ή απομονωνόσουν μετά το πέρας της δουλειάς;

«Στα παρασκήνια δεν δημιουργούνται εύκολα βαθιές φιλίες, λόγω καλλιτεχνικού ανταγωνισμού... Ομως συχνά δημιουργούνται παρέες που περνούν ωραία, έστω για τα διαστήματα που συνεργάζονται. Ας πούμε, ωραία παρέα έχω κάνει με τον Γιάννη Πουλόπουλο, έναν καλλιτέχνη που θεωρείται δύσκολος στις παρέες του, αλλά και με τον Τόλη Βοσκόπουλο και τη Μαρινέλλα, την εποχή που ήταν παντρεμένοι».

Τότε τα σχήματα των μπουζουκιών αποτελούνταν από πολλές και μεγάλες φίρμες. Πώς και δεν μαλλιοτραβιόσασταν για το ποιος θα μπει πού στην ταμπέλα;

«Τότε τα αφεντικά αυτών των μαγαζιών ήταν κολοσσοί όπως είναι η Παμέλα, ο Κακέτσης, ο Παπαργυρόπουλος, ο Γκασπάρ, και οι μαέστροι που έφτιαχναν το πρόγραμμα ήταν επίσης κορυφαίοι στο είδος τους. Με άλλα λόγια, σε αυτά τα κέντρα υπήρχε επαγγελματισμός και αξιοκρατία. Σεβόταν ο ένας την ιστορία και τη θέση του άλλου στο τραγούδι. Για παράδειγμα, αν εγώ τραγουδούσα στο ίδιο μαγαζί με τον Στράτο Διονυσίου ή τον Μιχάλη Μενιδιάτη -λέω κάτι που έχει γίνει- μπορεί μεν να είχαμε ισότιμη φωτογραφία στην ταμπέλα, γιατί κι εγώ ήμουν μία από τις φίρμες του προγράμματος, αλλά η δική τους φωτογραφία θα ήταν βαλμένη σε κάποια θέση που θα ξεχώριζε από τη δική μου. Πώς να το κάνουμε, ο Στράτος και ο Μενιδιάτης είχαν τεράστια ιστορία στο λαϊκό τραγούδι και δεν μπορούσες αυτό να μην το σεβαστείς», λέει στην Espresso και τον Αλκίνοο Μπουνιά.