Γιώργος Κωνσταντίνου: «Στο θέατρο Άλσος αναβιώνω θύμησες, αναμνήσεις» (photos)

Πρόκειται για μια υπερπαραγωγή, η οποία από την πρεμιέρα κιόλας κατάφερε να συζητηθεί.

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου μίλησε για την συμμετοχή του και αποκάλυψε πως τόσα πολλά και γνωστά ονόματα μπορούν και συνυπάρχουν.

Ένα ιστορικό θέατρο άνοιξε στην «καρδιά» της Αθήνας μετά από πολλά χρόνια.

«Πραγματικά, μετά από πάρα πολλά χρόνια άνοιξε το θέατρο «Άλσος» με την παράσταση «Το δικό μας σινεμά». Έπαιξα αρκετά χρόνια πριν στο θέατρο αυτό, μαζί με τον Χάρρυ Κλυνν, τον Σωτήρη Μουστάκα, τη Βάσια Τρίφυλλη και την Ελένη Γερασιμίδου. Είχαμε κάνει τεράστιες επιτυχίες με επιθεώρηση, θυμάμαι ότι σε μία από αυτές ήταν στο ξεκίνημα του ο Σπύρος Παπαδόπουλος. Εκείνη τη χρονιά ήταν τρέλα, έκανε ένα δισεκατομμύριο δραχμές είσπραξη το θέατρο. «Έσπαγαν πόρτες» και τώρα το ξαναζώ με μεγάλη μου χαρά αυτό, που βλέπω ότι είμαστε γεμάτοι. Μου θυμίζει εκείνη την εποχή, αλλά με ένα άλλο θέμα, πολύ προχωρημένο πλέον»

Είστε μια μεγάλη παρέα πρωταγωνιστών στη σκηνή του θεάτρου.

«Έχουμε έναν πολύ ωραίο κύκλο από φίλους, είναι όλοι πρωταγωνιστές κι εκείνο που με ευχαριστεί και με κάνει ευτυχισμένο, γιατί πάντα θεωρούσα το θέατρο μια σοβαρή εργασία και σε προέκταση λειτούργημα, διότι έρχεσαι σε επικοινωνία με τον κόσμο, είναι κοινωνικό φαινόμενο που αντιμετωπίζεις. Ένιωθα πάντα επαγγελματίας σ' αυτό που έκανα και είναι μεγάλη μου χαρά να βλέπω πόσο επαγγελματίες είναι οι άνθρωποι στο θέατρο αυτό. Αναβιώνω θύμησες, αναμνήσεις..».

Είναι δύσκολο το «πάντρεμα» τόσων πρωταγωνιστών σε μια θεατρική σκηνή, παλαιότερα γινόταν πιο εύκολα;

«Η αλήθεια είναι πως ναι. Εδώ όμως υπήρξε ένας μάγος, ο επιχειρηματίας Ηλίας Μαροσούλης, που κατάφερνε από παλιά να μαζέψει πρωταγωνιστές, όσο εύκολο και να λέμε ότι ήταν. Πάνω στη σκηνή ήμουν εγώ, ο Κώστας Βουτσάς, ο Γιάννης Γκιωνάκης, τόσοι άνθρωποι... Το ίδιο έκανε και τώρα, οι οποίοι πραγματικά με εξέπληξαν, γιατί κι εδώ είναι όλοι πρωταγωνιστές, ενώ ορισμένοι από αυτούς έχουν και δικά τους θέατρα»

Το όνομα του ενός πρωταγωνιστή έφερε τον άλλο;

«Όχι, η σοβαρότητα της δουλειά και του επιχειρηματία, ο Ρέππας και ο Παπαθανασίου, οι οποίοι είναι δυνατοί στο να φτιάχνουν μια ωραία παράσταση, δημιουργεί εμπιστοσύνη, είναι μια εγγύηση κι αυτή η εγγύηση έφερε αυτόν τον κόσμο. Ήταν τόσο δελεαστικό το θέμα, μιλάει για τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Αυτή τη στιγμή όλος ο κόσμος λατρεύει τον παλιό ελληνικό κινηματογράφο και χτύπησε κέντρο, στόχο. Το θεωρήσαμε δελεαστικό και ήρθαμε τρέχοντας και μάλιστα το υπηρετούμε με τον καλύτερο τρόπο»

Το θέμα της μαρκίζας πώς ρυθμίστηκε, δεδομένου ότι οι πρωταγωνιστές είναι πολλοί; Στην αφίσα βρίσκεστε πίσω από τη Δέσποινα Βανδή και τον Σπύρο Παπαδόπουλο.

«Στη ζωή μου δεν υπήρξα ο άνθρωπος που διεκδικούσα πρωτιές και δάφνες με μαρκίζες και οτιδήποτε. Διεκδικούσα αυτό που έκανα επάνω στη σκηνή. Αν ήμουν τόσο καλός όσο έπρεπε να είμαι, αυτό ήταν η επιβράβευση του κόσμου. Από εκεί κι έπειτα δεν με ενδιέφερε αν μπροστά μου ήταν άλλοι άνθρωποι ή θα ήμουν 4ος-5ος, δεν εννοώ να με πετάξουν στα σκουπίδια. Σημασία έχει τι θα δει ο κόσμος, αν είμαι αντάξιος της παράστασης, των συνάδελφων μου, αυτό που κάνω εγώ μ' ενδιέφερε. Δεν με απασχολούσε ποτέ, γιατί δεν έχω να αποδείξω τίποτα. Όπου και να με βάλετε, σε μια γωνίτσα, δεν θα πάψω να είμαι αυτός που είμαι, έχοντας την ιστορία που έχω. Δεν νομίζω ότι σε αυτή την ταμπέλα υπάρχουν πρώτοι, δεύτεροι και τρίτοι, είναι μια ομάδα. Ήμουν πάντα λάτρης, θαυμαστής και φίλος, όσο μπορούσα βοηθούσα τους νέους ανθρώπους. Ευχαρίστως τους ανοίγω το δρόμο να έρθουν πάνω μου, δίπλα μου, δεξιά ή αριστερά μου, είναι κάτι που δεν με ενδιαφέρει καθόλου, θαυμάζω τους πάντες. Οι ταμπέλες για μένα είναι ασήμαντα πράγματα» εξήγησε στο Λοιπόν.

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 2 PHOTOS